Descargar publicación - Eurobask

Koldo Gorostiaga
Iparraldean, Hendaiatik Akizeraino (Landak), egunero ikusten dugu “TGV” delako lehen
belanauldiko AHTaren adibidea. Nahiko motel dabil oraino, betiko burdinbide moldatugabearen
ildotik baitoa.
Frantziako “SNCF”, TGVrentzat burdinbide berri bat egiteko asmoz dabil aspalditik. Horren
alde darabilen argudio nagusia, Akize eta Hendaiaren artean, 39 minutuko irabaztea da.
Burdinbide berri honen aurka, ahots asko altxa da, batez ere, Iparraldeko ekologistena. Azken
hauen argudioari kasu egiten badiogu, irabazpena minutu bakarrekoa besterik ez da izanen,
gainontzeko 38 minutu berdin irabaziko bailirateke, betiko burdinbidea erabiliz, Hendaian
treinaren ardatz aldaketa ekiditen bada eta Baionatik Bidasoaraino, geldialdiak kentzen badira.
Beraz, minutu bat ez besterik irabazteagatik, 5 mila milioi libera xahutuko dira.
Horretaz gain, Frantzian zehar, TGVren esperientziak erakusten digu, enplegu murrizketak
sortzen dituela gainontzeko burdinbide sareari buruzko “Kanibalismoa” eragiten duelako: 1992
urtean, “SNCF”ek 4500 lanpostu desagertarazi zituen eta 1993 urtean, 6500 lanpostu.
Halere, AHTren arazoa, gizarte osoaren ikuspegitik aztertu beharreko zerbait da. Ez dugu
ahantzi behar, azken 100 urteetan, trenaren funtzio garrantzitsuenetariko bat, sare funtzioa
betetzea izan dela, gizartea irrigatzea; hau da, lurralde barneko hiritar multzo desberdinen
harremanak erraztea. Gaur egun, aldiz, AHTren funtzioa, megapolien arteko loturak azkartzea
da, bainan tartean dagoen eremua, biztanleak barne, basamortu bihurtzen du. Gure
zorionerako, Euskal Herrian oraindik hiri nagusietatik aparte, biztanleen multzoek (gure herrihiriek)
beren dinamika eta bizi propioarekin jarraitzen dute, Europako beste lekuetan ez bezala.
ENVIRONMENT IN THE EUROPEAN UNION AT THE TURN OF THE CENTURY
232 Las Redes Transeuropeas (RTE) y el modelo federal de la UE. Una visión desde Euskadi
ISBN: 84-7248-869-1