25.10.2014 Views

VTB Magazine - Vieilles Tiges

VTB Magazine - Vieilles Tiges

VTB Magazine - Vieilles Tiges

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

œuvre dès qu’il occupe à son retour en état-major la fonction de responsable<br />

de la Sécurité Aérienne (VDS). Son approche nouvelle, sa<br />

détermination vis-à-vis du commandement, font de lui l’artisan d’une<br />

prise de conscience qui va conduire la Force vers plus de professionnalisme<br />

tant au niveau des procédures que des mentalités.<br />

L’accident de deux F-16 en Turquie – le 18 octobre 1989 - a sans doute<br />

précipité cette prise de conscience. Je me trouvais à ce moment en<br />

fonction au Cabinet du Ministre et en cas de crash, je devais immédiatement<br />

le prévenir et lui donner un maximum d’informations quant<br />

aux circonstances et conséquences de ces accidents. Est-il utile de<br />

préciser que la secrétaire du Ministre ne me voyait pas venir d’un bon<br />

œil… ? « Ah, non… Qu’est-ce qu’il y a encore ? C’est pas le moment…<br />

etc ! ». Le mois précédent, j’avais dû informer le Ministre qu’un mécanicien<br />

belge s’était emparé d’un F-16 et avait crashé après le décollage<br />

lors d’un « Squadron Exchange » à Oerland en Norvège. Ce genre de<br />

drame est évidemment difficile à expliquer… et à empêcher. Il est toutefois<br />

certain qu’à partir de cette période, la politique nouvelle menée<br />

en matière de sécurité aérienne combinée aux théories nouvelles de<br />

gestion mise en application au sein de la Force –Total Quality Management<br />

(TQM) – ont incontestablement porté leur fruit.<br />

J’ai pu comme commandant du Groupe Training et Support à partir<br />

de 1992, puis du QG Commandement TAF à partir de 1996 et finalement<br />

en 2000, comme Chef d’État-major FAé, mesurer le chemin<br />

parcouru. Grâce à cette politique proactive et préventive, le nombre<br />

d’accidents a considérablement diminué et ce malgré des engagements<br />

opérationnels réels qui, faut-il le rappeler, ont déjà débuté en<br />

1999 avec notre intervention au Kosovo et se sont poursuivis avec<br />

nos engagements en Afghanistan et en Libye. Ceci étant dit, je cède<br />

la « plume » à Phil… en vous souhaitant bonne lecture de cet article.<br />

(VDS) bij zijn terugkeer in de Staf. Door zijn nieuwe benadering en zijn<br />

vastberadenheid t.o.v. het commando, wordt hij de bewerker van een<br />

bewustwordingsproces dat leidt tot meer professionalisme in de LuM,<br />

zowel op procedureel als op mentaal vlak.<br />

Het ongeval met de twee F-16 in Turkije op 18 oktober 1989 heeft zonder<br />

twijfel dit proces bespoedigd. Op dat ogenblik was ik in functie op<br />

het Kabinet van de Minister. Bij een ongeval moest ik hem onmiddellijk<br />

op de hoogte brengen en een maximum van informatie verschaffen<br />

over de omstandigheden en de gevolgen van het voorval. Is het nodig<br />

om erop te wijzen dat de secretaresse van de Minister mij met een<br />

kwaad oog zag komen…? «Ah neen... wat nu weer? Dit is geen goed<br />

moment... enz.» Een maand voordien had ik de Minister moeten inlichten<br />

dat, tijdens een Squadron Exchange in Oerland, een mecanicien<br />

een F-16 had bemachtigd en die had gecrasht na het opstijgen. Dit type<br />

van ramp is vanzelfsprekend moeilijk uit te leggen... maar ook moeilijk<br />

te voorkomen. In elk geval is het zeker dat, vanaf toen, de nieuwe benadering<br />

op gebied van vliegveiligheid, gecombineerd met de nieuwe<br />

beheersdoctrine - Total Quality Management (TQM) - onmiskenbaar<br />

hun vruchten hebben afgeworpen.<br />

Als Commandant van de Training & Steun Groep vanaf 1992, van het<br />

Commando TAF vanaf 1996 en uiteindelijk, vanaf 2000, als Stafchef<br />

van de Luchtmacht, heb ik een goed inzicht gekregen over het afgelegd<br />

parcours. Dank zij deze proactieve preventiepolitiek is het aantal<br />

ongevallen merkelijk afgenomen en dit ondanks de operationele engagementen<br />

die, zoals geweten, in 1999 begonnen met onze interventie<br />

in Kosovo en later een verlengstuk kregen met onze inzet in Afghanistan<br />

en Libië.<br />

Dit gezegd zijnde, overhandig ik de «pen» aan Phil... en wens ik jullie<br />

veel leesgenot.<br />

------------------------------<br />

J<br />

’ai occupé des fonctions SA en escadrille, au Quartier Général du<br />

Commandement de la Tactical Air Force (QG Comdt TAF), niveau<br />

opérations, au service d’enquête accidents (SEAA) et de l’Étatmajor<br />

de la Force. Toutes ces années m’ont permis d’accumuler une<br />

belle expérience dans ce domaine, de nouer de nombreux contacts<br />

avec les forces aériennes étrangères et de suivre plusieurs formations.<br />

C’est à ce titre qu’il m’a été demandé d’écrire cet article qui couvre la<br />

période que j’ai particulièrement bien connue de l’intérieur.<br />

La sécurité aérienne<br />

Les accidents d’aviation constituent une perte inacceptable de<br />

moyens en hommes et en matériel qui affaiblit la capacité sur laquelle<br />

compte la nation pour assurer sa sécurité et poursuivre sa politique<br />

de maintien de la paix. La sécurité aérienne ne doit jamais être menée<br />

parallèlement aux opérations ni en devenir le frein. Aucune force aérienne<br />

n’a besoin d’opérations et de sécurité et mais bien d’opérations<br />

en sécurité.<br />

Attrition de 1965 à 1989<br />

De 1965 à 1989, le taux d’attrition pour la FAé, tous types confondus,<br />

s’élevait à « un » avion par 10.000 heures de vol. Le plan de vol moyen<br />

pour cette période tournant autour des 70.000 heures de vol, on<br />

peut considérer que la perte moyenne était de « sept » avions par an.<br />

Le taux d’attrition pour les appareils de combat seuls montait à « 1,6 »<br />

avion par 10.000 heures.<br />

------------------------------<br />

Ik heb vliegveiligheid (Luchtveiligheid - LV) functies waargenomen,<br />

eerst op het niveau operaties in het Hoofdkwartier van de Tactische<br />

Luchtmacht (HK Comdo TAF), vervolgens in de Onderzoeksdienst<br />

voor Ongevallen van het Vliegwezen (ODOV) en in de Staf van de<br />

Luchtmacht. Deze lange periode heeft mij toegelaten om een ruime ervaring<br />

op te doen in dit domein en ook talrijke contacten te onderhouden<br />

met buitenlandse luchtmachten en heel wat cursussen te volgen.<br />

Die achtergrond heeft ertoe geleid dat ik gevraagd werd om onderstaand<br />

artikel te schrijven over een periode die ik zeer intens beleefd heb.<br />

De Vliegveiligheid<br />

Vliegongevallen betekenen een onaanvaardbaar verlies van het potentieel<br />

van mensen en materieel waarop de natie rekent om haar veiligheid<br />

te verzekeren en haar politiek van vredehandhaving te schragen.<br />

Een vliegveiligheidsbeleid mag nooit in parallel gevoerd worden met<br />

operaties en deze zeker niet afremmen. Geen enkele luchtmacht heeft<br />

nood aan operaties en veiligheid, maar wel aan operaties in veiligheid.<br />

Verliezen van 1965 tot 1989<br />

Van 1965 tot 1989 was de ongevallenverhouding voor alle types bij<br />

mekaar ongeveer één vliegtuig per 10.000 uren vlucht. Tijdens deze<br />

periode bestond het vliegplan uit ongeveer 70.000 uren zodat het<br />

gemiddeld verlies zeven vliegtuigen per jaar bedroeg. De ongevallenverhouding<br />

voor de gevechtsvliegtuigen bedroeg ongeveer 1,6 vliegtuigen<br />

per 10.000 uren.<br />

N° 4 / 2012 / 35

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!