Aiako Harria Parke Naturaleko (Gipuzkoa) interes bereziko landare ...

3.2. ITURBURU, ERREKASTO ETA ERREKAK
Soldanella villosa Darracq ex Labarrère
KOROLOGIA: BANAKETA GEOGRAFIKOA, ZENTSUA ETA OKUPAZIOA-AZALERA
Soldanella villosa, landare endemikoa da eta bere banaketa Pirinio mendebalde eta kantabriar
mendikatera mugatzen da (SAULE, 1991). Euskal Herrian, Aiako Harria-Bortziri mendigunean dago eta La
Arboledan (Bizkaia) populazio bakanen bat (AIZPURU & CATALÁN, 1987; LOIDI et al., 1997). AHPNean bi
lokalitate zeuden aipatuak (AIZPURU et al., 1997) eta errekastoetan burututako miaketak kopuru hori
emendatu egin du. Kopuru altuenak Bianditz mendiaren hegaleko errekastoetan topatu dira eta hortik
Aiako Harriruntz gutxituz doa. Espezie honen kasuan interesgarria litzateke habitataren edo inguruaren
aldaketak, sorten banaketan eraginik duen aztertzea.
Banaketa geografikoari dagokiola, berrikuspen bibliografikoaren ondorioz, emaitza hauek lortu dira:
Mundu-mailan: Endemikoa izanik “arraro” gisa kontsideratuta dago.
Europa-mailan: Pirinio mendebaldeko eta Kantabriar mendietako endemikoa da (SAULE, 1991).
Penintsula Iberiar-mailan: Mendebaldeko Pirinioetatik Kantabriar mendizerrarainoko banaketa du
(SAULE, 1991; CASTROVIEJO et al., 1997) eta mendebaldeko muga Santanderren dago, Escudo de
Cabuérnigan hain zuzen ere.
Euskal Herri mailan: Ipar Euskal Herrian 3-4 lokalitate ezagutzen dira Askain eta Itxason: Askainen,
herriaren eta Larun mendiaren artean eta Itxason Artzamendi eta Laxia mendien artean (VIVANT,
1971). Hego Euskal Herrian Gipuzkoan, Nafarroan (Urrizate, Aritzakun eta Itxusi mendiaren inguruan
Baztanen, eta Lesaka, Aranaz eta Mendaur mendian, BALDA 2002) eta Bizkaian ageri da (AIZPURU &
CATALÁN, 1987).
Euskal Autonomi Erkidegoan: Aiako Harria-Bortziri mendigune granitikoan ageri da eta Trianoko
mendietan Bizkaian (AIZPURU et al., 1997).
Aiako Harria Parke Naturalean:
Banaketa eta zentsua (14. eta 15. Irudiak): kokapen-kopuru totala 54 izan da. Mendiko lanaren
ekarpenek espezieari buruz genuen informazioa emendatzea ahalbidetu du. Lehendik aipatuta zeuden bi
puntuen koordenatu zehatzagoak lortzeaz gain leku berriak topatu dira. Orokorrean, Uzpuru azpialdeko
erreketatik Aiako Harriko erreketaraino aurkitu da, Oiartzungo Bianditz eta Aiako Harriko azpiko 31
errekastoetan hain zuzen ere, guztira 54 talde osatuz (4. Taula). Errekasto hauek granitozko substratu
azidoen gainetik doaz eta iparraldera edo mendebaldera orientatuta daude.
Soldanella villosa-ren kasuan, sorta solteak topatu dira eta Basaterreka eta Martuzenegi errekan
izan ezik, gainontzekoetan eremu txikia betetzen dute. Kopuru altuenak Bianditz mendiaren hegaleko
errekastoetan topatu dira eta hortik Aiako Harriruntz gutxituz doa kopuru hori. Erreka bakoitzeko sortak
ezberdintzeko, espeziearen eta errekaren izena edo inguruko toponimo bat erabili da.
30