Ondoko espezie hauek ere ikusi dira nahiz eta karratuetan ez erori: Viola palustris, Ranunculus repens, Galium saxatile, Cyperus flavescens, Carex laevigata. Espezie-kopuru altuenak aurkezten dituzten hezeguneak HezSan01 eta HezUzp01 dira (29 eta 26 espezie) eta agerpen maiztasun altuenak dituzten espezieak Sphagnum spp., Molinia caerulea, Cirsium palustre, Juncus bulbosus eta Anagallis tenella dira. Orain aipaturiko espezieak, egin diren 29 inbentarioetatik gutxienez erdietan agertu dira (12. Taula). Sphagnuma esaterako, inbentario guztietan agertu da eta Molinia caerulea 22 inbentariotan. Hezeguneak agertzen diren inguruneetako muturreko baldintzek, oligotrofiara egokituta dauden espezie ezaugarri gutxi agertzea eragiten dute. Baldintza orokorrak, sustrato azidoak, hezetasun iraunkorra eta oxigeno eskasia dira (BÁSCONES et al., 1984). Ikerketa honetan topatu diren esfagnadietako espezie karakteristikoak 13. Taulan izendatu dira. 13. Taula: AM=agerpen maiztasuna, BB=neurtu den batazbesteko estaldura (inbentarioak egin diren hezeguneak hartu dira kontutan). Espezieak (mehatxu maila Ertaeuropan) 1 AM BB (%) Carum verticillatum 13 84,75 Cirsium palustre 20 83,27 Cyperus flavescens 0 0,00 Drosera rotundifolia (VU) 1 7 26,81 Eleocharis multicaulis (VU) 1 8 52,67 Erica tetralix 14 81,21 Hypericum elodes (EN) 1 3 4,00 Juncus bulbosus 19 89,52 Lotus pedunculatus 7 49,17 Molinia caerulea 22 176,75 Narthecium ossifragum (VU) 1 5 22,96 Pinguicula lusitanica 1 0,25 Polytrichum commune (goroldioa) 5 17,65 Potamogeton polygonifolius (VU) 1 2 11,38 Rhynchospora alba 8 79,00 Sphagnum spp. (goroldioa) 29 240,00 Scirpus setaceus 1 7,50 Viola palustris 0 0,00 1 Schnittler & Günther, 1999. Espezie hauen artean bereizketa bat egin beharra dago, nahiz eta espezifikoak denak izan, <strong>Gipuzkoa</strong> mailan agerpen urria dela eta arraroenak 13. Taulan negritaz dauden zazpi espezieak dira (CATALÁN & AIZPURU, 1985). Bestalde, aipatzekoa da Euskal Autonomi Erkidegoan ezaugarri klimatiko eta edafikoek esfagnadien garapena faboratzen dutela baina ez zohikaztegien eraketa. Euskal Herriko erliebe gogorrak zohikaztegi gutxi egotearen arrazoi dira. Honen ondorioz, drenaia zaildua eta prezipitazio altua duen plataforma topatzea zaila da. Honegatik, zohikaztegiz baino esfagnadietaz hitzegiten da Euskal Herrian (HERAS & INFANTE, 1990). 57
Esfagnadi hauen banaketa area gehienbat eskualde atlantiarrera mugatzen da (<strong>Gipuzkoa</strong>, Bizkaia eta Arabako gune septemtrionalenak). Haran Atlantiarretan, 20-600 metro bitarte eta prezipitazioa altua den gunean (1000-2000 mm/urteko), esfagnadiak modu aislatuan eta kopuru urrian agertzen dira, beharbada gizartiatze gradu altua dela eta. Hala ere, lurraldearen ipar-ekialdeko muturra, Nafarroarekin mugan dagoen <strong>Gipuzkoa</strong> ertza, esfagnadietan abertatsa da (HERAS & INFANTE, 1990). Hau ikusirik, baldintza zehatzetan agertzen diren ingurune hauek eta bertako espezie espezifikoek babes berezia behar dute beraz. 58
- Page 1 and 2:
Aiako Harria Parke Naturaleko (Gipu
- Page 3 and 4:
Asplenium septentrionale (26.or)
- Page 5 and 6:
ESKERRONAK Gure eskerrik beroenak I
- Page 7 and 8: 1. SARRERA 1.1. Aurrekariak Egundai
- Page 9 and 10: Bestalde, AHPNaren EKPEan zehazturi
- Page 11 and 12: 2. MATERIAL ETA METODOAK 2.1. Ikerk
- Page 13 and 14: ‣ Huperzia selago (L.) Bernh. ex
- Page 15 and 16: 1880). Nanofanerofitoa izanik, kame
- Page 17 and 18: • Mendi-laginketa: landa-miaketar
- Page 19 and 20: • Kokapenen mapa digitalak: 2001.
- Page 21 and 22: 3. Emaitzak eta eztabaida 20
- Page 23 and 24: 10. Irudia. AHPNeko flora mehatxatu
- Page 25 and 26: 11. Irudia: Petrocoptis pyrenaicak
- Page 27 and 28: Asplenium septentrionale (L.) Hoffm
- Page 29 and 30: Euskal Herri mailan: hainbat lekuta
- Page 31 and 32: 3.2. ITURBURU, ERREKASTO ETA ERREKA
- Page 33 and 34: Soldanella villosaren populazioak e
- Page 35 and 36: kaempferi, Picea abies, Pinus nigra
- Page 37 and 38: hemengoak, 7cm-ra ez dira iristen.
- Page 39 and 40: ARRISKU-FAKTOREAK Oso habitat zehat
- Page 41 and 42: 24. Irudia. Saxifraga clusiik AHPNa
- Page 43 and 44: Penintsula Iberiar-mailan: Penintsu
- Page 45 and 46: AHPNean ondoko emaitzak lortu ditug
- Page 47 and 48: desberdinak izatea. Gertaera honek
- Page 49 and 50: 7. Taula: Daphne cneorumen zentsuar
- Page 51 and 52: • Anplitude termiko maximoa (egun
- Page 53 and 54: 1,8 1,6 1,4 Txilarraren estaldura (
- Page 55 and 56: UGAL ARRAKASTA Zoriz aukeratutako D
- Page 57: 12. Taula: Hezeguneetako deskribape
- Page 61 and 62: 4. GAUR EGUNGO EGOERAREN DIAGNOSI O
- Page 63 and 64: kontrolatuan eta beti ere errekasto
- Page 65 and 66: genetiko maximoa gordetzea baimentz
- Page 67 and 68: 5. Gomendio eta kudeaketarako irado
- Page 69 and 70: tako baso-banda utzirik, itzalpeko
- Page 71 and 72: • Pagogaña-eremuan: dagoen modua
- Page 73 and 74: 6. Bibliografia 72
- Page 75 and 76: CATALÁN, P. & AIZPURU, I. 1985. Ap
- Page 77: USHER, M. B. 2002. Introduction: Re
Change language