opsomming van die verslag - Saps

More documents

Recommendations

Info

dimensie verskaf aan geweldsmisdaad wat ‘n impak het op die veiligheid van landelike gemeenskappe, insluitend boere, tot op die huidige tyd. Die gewelddadige politieke gevegte in KwaZulu-Natal in die tagtigerjare het ‘n verskynsel na vore laat kom, wat genoem word “warlordism”. Magtige heersers regeer gebiede en personeel d.m.v. ‘n kombinasie van dwang en begunstiging. Politieke geweld en die geweld van “warlords” en hulle lakeie het gelei tot wydverspreide dood, vernietiging van eiendom, verskuiwing van totale gemeenskappe, ontwrigting van die familielewe en permanente getraumatiseerde kinders. Dit het essensieel ‘n kultuur van geweld in die provinsie tot stand gebring. Deesdae gaan baie sterftes in landelike KwaZulu-Natal ongesiens verby, en word dit toegeskryf aan faksiegevegte. Maar die geweld het verstrengel geraak met sake soos politieke konflik, grensdispute, taxi-geweld en veediefstal. Hierdie voortslepende kultuur van geweld het ‘n besliste invloed op boere. Eerstens bestaan die persepsie van boere (reg of verkeerd) dat hulle polities betrokke is, in stede van neutrale toeskouers, in hierdie konflikbelaaide landelike gemeenskappe, waar ware vryheid van politieke bedrywighede nie bestaan nie. Tweedens mag die lakeie van ‘n landelike “warlord” roof, verkrag en moor vir kriminele voordeel en wins, omdat hulle gewapen is en ‘n bestaan uit geweld maak. 13. DIE STRAFREGSTELSEL EN PLAASBESKERMING Suid-Afrika se strafregstelsel funksioneer nie optimaal nie. Minder as die helfte van alle gerapporteerde misdaad word ondersoek en gemiddeld minder as een uit tien sake wat deur die polisie gerapporteer word, loop uit op die skuldigbevinding van die oortreders. Sodra kriminele sake suksesvol deur die grootste deel van die strafregstelsel geprosesseer is, en die verdagtes in die hof voorkom, is hulle kanse op skuldigbevinding hoog. Daar bestaan oortuigende getuienis wat bewys dat die koers waarteen suksesvolle vervolging in plaasaanval-sake plaasvind, aansienlik hoër as wat die gemiddeld is. ‘n Belangrike rede vir die lae opsporingskoers in Suid-Afrika is dat, in vergelyking met die mid-negentigerjare, daar minder funksionele polisie-offisiere is wat by die hoër vlakke van misdaad betrokke is. Speurders is oorlaai met sake, met die gevolg dat baie sake nie gou genoeg aandag kry nie. Polisie offisiere is ook maar dun gesaai in die landelike gebiede. Dit word egter huidiglik aangespreek deur die werwing van ‘n bykomende 30,000 intreevlak polisiekonstabels teen vroeg in 2006. Laat in 1997 is die Landelike Veiligheidsplan in werking gestel. Die doelwit van die Plan is om alle rolspelers in landelike beveiliging aan te moedig om op gekoördineerde wyse saam te werk, om gesamentlike beplanning, aksie en monitering te bewerkstellig in die landelike gebiede. Gedurende die vier jaar na die inwerkingstelling van die Plan, het die aantal opgetekende plaas- en kleinhoewe-aanvalle verhoog. Die sukses van die Plan blyk te wissel van een geografiese gebied na die volgende. ‘n Sleutelkomponent van die Landelike Veiligheidsplan – die Kommando’s – sal teen die einde van die dekade uitgefaseer wees. Die polisiediens beplan om twee inisiatiewe m.b.t. 467
landelike beveiliging in werking te stel, en sodoende die Kommando’s te vervang : Area Misdaadsbestrydingseenhede en Sektor-Polisiëring. Die voorgestelde Sektor-Polisiëringstrategie mag in staat wees om sommige van die polisie se probleme wat landelike gemeenskappe betref, te oorkom. Met toegewyde polisie offisiere of polisie reserviste vir geografies gedefinieerde gebiede, en groter gemeenskapsbetrokkenheid met Sektor-Polisie personeel, sal die polisie in ‘n beter posisie wees om misdaadintelligensie te versamel en publieke samewerking in die opsporing van misdaad te verkry. Dit sal egter moeilik wees om hierdie polisie-strategie, gebaseer op ‘n deurlopende polisie teenwoordigheid in die vorm van Sektor-Polisiepersoneel vol te hou, tot op die stadium wanneer dit misdaad suksesvol bestry. Die grootte en geografiese isolasie en verspreiding van baie landelike gebiede speel beslis hierin ‘n rol. Die speur- en ondersoek vermoëns van landelike polisiestasies behoort verbeter te word. Proaktiewe funksies by hierdie polisiestasies behoort te fokus op die verbetering van inligting- en intelligensie-insameling om die speurfunksies te ondersteun, asook om die operasionele ontplooiing van stasiepersoneel en gespesialiseerde eenhede te begelei. Dit is van die uiterste belang aangesien te min plaasaanvalle voorkom word, omdat die veiligheidsmagte selde vooraf gewaarsku word teen sulke aanvalle. Die polisiediens in landelike gebiede het ‘n tekort aan hulpbronne wat die personeel benodig om effektief te werk. Baie polisiestasies moet oor die weg kom met ou, ondoeltreffende toerusting, soos voertuie, radio’s en basiese inligtingstegnologietoerusting, selfs boeie. Meer en beter toerusting kos geld, waaraan daar ‘n tekort is. Dit is egter moontlik om bestaande toerusting meer produktief aan te wend. Dit kan beteken dat Hoofkantoor polisie-offisiere uitgeplaas word na polisiestasies in hoë misdaadgebiede, asook dat meer offisiere aan diens is op tye wanneer die meeste misdaad plaasvind. Daar is ‘n beperking op wat die polisiediens en die kriminele regstelsel kan doen om misdaad te verminder. Die kriminele regstelsel het nie die invloed om baie oortreders te weerhou daarvan om misdaad te pleeg nie. Oortreders neig om gemotiveer te word deur gevoelens soos woede, haat, lus of jaloesie (dikwels gepaardgaande met alkohol en dwelmmisbruik). Hulle beskik nie oor die rasionele vermoëns om die gevolge van hulle aksies te oorweeg nie. Dit sê egter nie dat die rol van die kriminele regstelsel onbelangrik is nie. Die stelsel speel ‘n uiters belangrike rol in die vervolging van herhalingsoortreders, en die vasvat van georganiseerde misdaadsindikate. Die kriminele regstelsel kan ook ‘n belangrike rol speel om sommige fasiliteerders van misdaad, soos dwelms en vuurwapens, te verminder. Die stelling is al gemaak dat ‘n groot gedeelte van die land se bende- en georganiseerde misdaadsprobleem verband hou met die vrye beskikbaarheid van dwelms – omdat dwelmverslaafdes misdaad gebruik om hulle dwelmgewoontes te bevredig. In Suid-Afrika lyk dit asof daar ‘n oneweredige groot getal jong mans is, wat bereid is om hulle tot misdaad te wend, dikwels gepaardgaande met hoë vlakke van geweld, om hulle materiële behoeftes te bevredig. Baie raak ook betrokke by gewoontegeweld weens ‘n wanopvatting oor hulle manlikheid, of om woede en frustrasies te lug teenoor ‘n gemeenskap wat, hulle reken, hulle in die steek gelaat het. Teorieë oor die geweldskultuur redeneer dat die uitwerking van apartheid, gepaardgaande met jare van politieke geweld, en die voortdurende blootstelling aan geweld in die huis en omgewing, ‘n vernietigende kultuur laat posvat het. Dit beteken dat Suid-Afrikaners 468
Page 1 and 2: OPSOMMING VAN DIE VERSLAG 1. DIE AA
Page 3 and 4: swart was. Dit wil voorkom of die g
Page 5 and 6: kleinhoewes in die De Deur area ged
Page 7 and 8: In die gevallestudies is vuurwapens
Page 9 and 10: Grondsake, en die verantwoordelike
Page 11 and 12: ‘n Belangrike aspek wat die studi
Page 13 and 14: Regstelsel en het die belangrikheid
Page 15 and 16: Daar is gemeenskaplike bevindinge i
Page 17 and 18: Verhoudings tussen boere, werknemer
Page 19: Volgens die TLU was sy ledetal tuss
Page 23 and 24: Die Misdaadinligting Analisesentrum
Page 25 and 26: Die Wet op Grondhervorming (Huurarb
Page 27 and 28: ly. n Goeie waghond is onontbeerli
Page 29 and 30: 18. GEVOLGTREKKINGS EN AANBEVELINGS
Page 31: Rassekwessies Net oor die 60% van d

opsomming van die verslag - Saps

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?