opsomming van die verslag - Saps

More documents

Recommendations

Info

• Heelwat meer as die helfte van alle huisroofslagoffers was onder 40 jaar. In teenstelling hiermee was heelwat meer as die helfte van die slagoffers van plaasaanvalle bo 40 jaar, veral in die Oos-Kaap. • In beide plaasaanvalle en huisrowe was daar gemiddeld, tussen twee en drie aanvallers betrokke by elke insident. • Die persoonlike inligting i.v.m. plaasaanvallers in die Oos-Kaap is onbekend. In die ander vier provinsies was 96,5% swart, 2% blank en 1,5% kleurling. In die huisrowe in die ander vier provinsies was 99% van die oortreders swart. Slegs 1% van die oortreders was vroulik. • In beide plaasaanvalle en huisrowe was die meeste van die oortreders tussen 20 en 30 jaar oud. Snaaks genoeg was ‘n baie groter aantal oortreders in huisrowe 19 jaar of jonger, as in die geval van plaasaanvalle. Dit kan dui op die betrokkenheid van jong bendelede. • Suksesvolle vervolging het plaasgevind in 42,9% van die plaasaanvalle in die Oos- Kaap, maar in die ander vier provinsies is slegs 17,3% suksesvol vervolg. Wat huisrowe egter betref, is 6,1% van die sake in die Oos-Kaap vervolg, en 7,1% in die ander provinsies. Alhoewel hierdie syfers almal laag is, kan daar gesê word dat sake i.v.m. plaasaanvalle ‘n veel groter kans het om in die hof te eindig, met ‘n goeie kans op suksesvolle vervolging. 15. WETGEWING OOR GROND EN GRONDHERVORMING In die loop van die ondersoek het dit duidelik geword dat die kwessie van die Regering se grondbeleid van die uiterste belang vir boere is, beide weens die wyse waarop spesifieke aspekte daarvan boerdery-aktiwiteite raak, asook die persepsie dat plaasaanvalle deel van ‘n veldtog uitmaak om boere vanaf hul plase te verdryf – ‘n persepsie wat versterk word deur grondbesetting. Drie hoofbeginsels het hierdie beleid gevorm: die herverdeling om aan die agtergeblewenes en arm mense grond te voorsien; die restitusie van grondregte, wat verlore gegaan het tydens gedwonge verskuiwings, gekoppel aan tuislandkonsolidasie; en grondeiendomsreg-hervorming om die sekuriteit van eiendom van kwesbare mense en gemeenskappe te verseker. Die belangrikste doelstelling van die beleid is om rasse-ongelykhede m.b.t. grondeienaarskap en besetting wat uit die verlede dateer, aan te spreek, in lyn met die beginsels van die Suid-Afrikaanse grondwet. Vier wette is hier van groot belang: Die Wet op die Herstel van Grondregte, Wet no. 22 van 1994, soos gewysig, het te doen met prosedures wat gevolg moet word deur persone, wie se grond deur ras-gebaseerde wetgewing onteien is, en wat aansoek doen om grondrestitusie. Dit maak voorsiening vir die stigting van ‘n Kommissie vir die Herstel van Grondregte en ‘n Grondeise-hof, en die funksies van en prosedures wat deur hierdie liggame gevolg moet word. Omdat die Wet stipuleer dat eisers nie onteien mag word nie van grond wat reeds beset word, sonder die toestemming van die Hoof-Grondeisekommissaris, verbied dit ook die besetting van grond sonder die toestemming van die eienaar of wettige besetter. Wysigings aan die oorspronklike wet gee magte aan die Minister om grond toe te ken en/of vergoeding aan die eisers te betaal. 471
Die Wet op Grondhervorming (Huurarbeiders), No. 3 van 1996, poog om eiendomsekuriteit vir arbeiderhuurders op plase, asook vir daardie persone wat met hulle geassosieer word (insluitend retrospektiewelik) te verseker, en om hulle te help om grondregte te bekom. Die wet spesifiseer die verpligtinge wat diegene wat ingesluit word onder sy bepalings het, teenoor die eienaar of huurder van die grond, asook die omstandighede waaronder hulle regte opgeskort kan word. Uitsettings word verbied, behalwe as dit deur ‘n hofbevel uitgevoer word, en die voorwaardes waaronder sulke uitsettings moet geskied, word aangedui. Die tipe eise wat huurders mag instel, asook die prosedures wat gevolg moet word, word in detail beskryf. Die Wet op die Uitbreiding van Sekerheid van Verblyfreg, No. 62 van 1997, is bedoel om te verseker dat geen uitsettings, insluitend van plase , uitgevoer word sonder ‘n hofbevel nie. Die Wet probeer om ‘n balans te handhaaf tussen die regte van grondeienaars en huurders/okkupeerders en om die voorwaardes waaronder laasgenoemde uitgesit mag word, te reguleer. Onder die belangrike sake wat hierdie Wet aanspreek, is of okkupeerders op die grond woon met die toestemming van die eienaar of persoon in beheer, die voorwaardes waaronder subsidies betaal kan word vir ontwikkelingsdoeleindes, die regte en pligte van huurders/okkupeerders, en die regulering van voorwaardes vir terminasie van hulle regte op inwoning en uitsetting. In terme van hierdie Wet word landdroshowe sekere magte gegee (bv. om ‘n uitsettingsbevel te gee), en ‘n party in die dispuut mag ook om mediasie aansoek doen. Die vierde stuk wetgewing is die Wet op Voorkoming van Onwettige Uitsetting en Onregmatige Besetting van Grond, No. 19 van 1998, herroep die Plakkerswet van 1951 asook sekere ander wetgewing, en verbied onwettige uitsettings terwyl dit terselfdertyd voorsiening maak vir prosedures vir die uitsetting van persone wat grond onwettig beset. Die prosedures en beginsels wat die uitsetting van onwettige okkupeerders moet bepaal, word in die Wet beskryf, asook dat dit onwettig is vir enigeen om betaling te ontvang of te vra vir die organisering van grondbesetting, sonder die toestemming van die eienaar of die persoon in beheer van die grond. Terwyl hierdie vier wette ‘n raamwerk verskaf vir die eise m.b.t. die herstel van grondregte wat in die verlede verlore gegaan het, en verdere vernietiging van hierdie regte verhoed, beskerm hulle ook die regte van eienaars van grond en verseker dat die gedrag van alle betrokke partye wettig is. Dit is duidelik dat die howe voortgaan om ‘n leidende rol te speel in alle dispute met betrekking tot grond, insluitend as daar ‘n gebrek aan konsensus is of ‘n meningsverskil oor enige grondkwessies bestaan. Beginsels soos ‘regverdige administratiewe handeling’ is ook opgeneem in die Suid-Afrikaanse Grondwet. Verder is ‘n omskrywende interpretasie van bogenoemde wetgewing nou deur die Hoërhof in sy uitspraak van Modderklip Boerdery (Edms.) Bpk. vs Die President van die Republiek van Suid-Afrika e.a., wat die Regering verantwoordelikheid oplê om onwettige grondbesetting te verhoed, maar ook om geskikte residensiële grond aan die haweloses te verskaf. Al was daar ‘n geringe verskuiwing in die grond-verwante beleid na die 1999-verkiesings, het die verbondenheid om ongelykhede uit die verlede op ‘n regverdige en volhoubare, d.w.s. ontwikkelings-georiënteerde wyse aan te spreek, bly staan. Vordering in die implementering van die Grondhervormingsprogram was egter pynlik stadig en uiters duur. Periodieke oproepe dat die Regering op grond wat hy nie kan bekostig nie, beslag moet lê, is gedoen. Gedurende die afgelope twee jaar is die stadige pas van grondhervorming as ‘n 472
Page 1 and 2: OPSOMMING VAN DIE VERSLAG 1. DIE AA
Page 3 and 4: swart was. Dit wil voorkom of die g
Page 5 and 6: kleinhoewes in die De Deur area ged
Page 7 and 8: In die gevallestudies is vuurwapens
Page 9 and 10: Grondsake, en die verantwoordelike
Page 11 and 12: ‘n Belangrike aspek wat die studi
Page 13 and 14: Regstelsel en het die belangrikheid
Page 15 and 16: Daar is gemeenskaplike bevindinge i
Page 17 and 18: Verhoudings tussen boere, werknemer
Page 19 and 20: Volgens die TLU was sy ledetal tuss
Page 21 and 22: landelike beveiliging in werking te
Page 23: Die Misdaadinligting Analisesentrum
Page 27 and 28: ly. n Goeie waghond is onontbeerli
Page 29 and 30: 18. GEVOLGTREKKINGS EN AANBEVELINGS
Page 31: Rassekwessies Net oor die 60% van d

opsomming van die verslag - Saps

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?