n regsvergelykende studie van die minimum prosedurele vereistes

werknemer en die werkgewer en die werknemer moet daarom altyd in goeie trou
optree. 131
Indien die werknemer in gebreke bly kan die werkgewer een van die volgende remedies
ingevolge die gemenereg uitoefen: 132
• die werknemer summier ontslaan of die ooreenkoms kanselleer;
• spesifieke nakoming van die werknemer eis;
• skadevergoeding van die werknemer eis; of
• enige statutêre remedies gebruik.
Die gemenereg erken die werkgewer se reg om dissipline te handhaaf en om van
ondergeskiktes gehoorsaamheid te verwag. 133 Die algemene beginsels van die
gemenereg word erken en toegepas binne die moderne interpretasie van
arbeidswetgewing dat werkgewers reëls mag instel om hom in staat te stel om dissipline
in die werkplek te handhaaf. 134
Die gemenereg is grotendeels as die basis vir moderne arbeidsregtelike wetgewing
gebruik en is daarom redelik gekodifiseer. 135 Die beginsels van dissipline in die
werkplek is ook in aanbevelings en ʼn konvensie van die IAO vervat.
131
Van Jaarsveld en Van Eck 2006:83. “Vanaf die totstandkoming van ‘n diensverhouding tussen ‘n
werkgewer en ‘n werknemer, bestaan daar ex lege ‘n vertrouensverhouding (fidusiêre verhouding) tussen
die twee partye. By die lewering van sy diens met die werknemer sorg dra dat sy optrede altyd in goeie
trou teenoor sy werkgewer geskied of nie andersins die vertrouensverhouding in gedrang bring nie. Die
verpligting van goeie trou vereis dat ‘n werknemer te alle tye die belange van sy werkgewer sal voorop
stel of die belange andersins sal bevorder.” Du Plessis en Fouche 2008:19 voer aan dat die werknemer
verplig is om sy persoonlike dienste beskikbaar te stel;om sy bevoegdheid en redelike bekwaamheid te
“waarborg”; om die werkgewer te gehoorsaam; om ondergeskik te wees aan die werkgewer; om bona
fides te handhaaf;om redelike sorg uit te oefen wanneer die werkgewer se eiendom gebruik word en om
hom van wangedrag te weerhou.
132
Riekert 1987:36-39.
133
Joubert 2001:par 717.
134
Kovach en Millspaugh 1991:93.
135
Barnes 2007:48.
semper et unicus optimus
31