Tydskrif Julie 2010.p65 - CJBF

ning in Saul se plek. Jy sou dus nie
eintlik verwag dat hulle vriende kon
wees nie, maar eerder mededingers,
aangesien Dawid die plek van Jonatan
ingeneem het as opvolger (1 Sam
23:17). Tog het die siel van Jonatan
verkleef geraak aan die siel van Dawid,
en Jonatan het hom liefgekry
soos sy eie siel (1 Sam 18:1).
Hulle kon vriende wees, omdat dit op
geloof berus het. As ons Dawid se belydenis
in sy optrede teenoor die onbesnede
Fillistyn Goliat (1 Sam 17:36
& 37) vergelyk met Jonatan se belydenis
in sy optrede teenoor die onbesnede
Filistyne (1 Sam 14:6-15), sien ons
hulle het dieselfde geloofstaal gepraat.
Albei het onwrikbaar op die Almagtige
God vertrou in hulle stryd.
Hulle was een in geloof, daarom het
hulle ’n vriendskapsverbond met mekaar
gesluit (1 Sam 18:3).
Die Here het Jonatan as vriend vir Dawid
beskik wat hom teen sy eie pa,
Saul, se afguns en haat beskerm het.
Jonatan het die koninkryk van God
hoër geag as sy eie belang. Hulle
vriendskap was daarom tot heil vir hulleself
en die koninkryk, en so ook tot
eer van God.
So is dit met enige vriendskapsverhouding
wat op geloof rus.
Die gesindheid van Christus
By vriende moet daar nie selfsug of
ydele eer wees nie, maar in nederigheid
moet die een die ander hoër ag
as homself. Elkeen moet nie net na
sy eie belang omsien nie, maar elkeen
moet ook na die ander se belang omsien
(Fil 2:3-5).
Die gesindheid van Christus moet in
ons wees en in ons verhouding met
ons vriendskapsgenote.
2010
julie
Vertroue
• fokusartikel•
Vriende moet mekaar en mekaar se raad kan vertrou, anders kan vriendskap
maklik tot onheil wees. Dink maar net aan Haman wat uiteindelik aan die galg
gehang het wat hy op aanbeveling van sy vrou en vriende vir Mordegai laat
bou het (Ester 5:14; 7:9, 10).
Getrouheid
As Christene moet ons getrou wees in ons vriendskapsverhoudinge. Ons
moet geen “mooiweersvriende” wees nie. Job kla in sy ellende dat al sy vertroude
vriende ’n afsku in hom het (19:19). Baie van sy vriende het hom
verlaat en hy was eensaam in sy siekte. Ware, gelowige vriende moet deur
dik en dun bymekaar staan.
Spreuke leer ons dat die vriend altyd lief moet hê, en die broer gebore word
met die oog op nood (17:7). Dié spreuk wil beklemtoon dat ware vriendskap
(of broederskap) eers in nood blyk.
Job roep uit dat daar vir die moedelose liefde moet wees, van die kant van sy
vriend, ook al laat die vriend die vrees vir die Almagtige vaar (6:14). ’n Vriend
moet aan sy vriend wat moed verloor het en wanhoop, liefde betoon.
Regte motief
Die Bybel waarsku dat besittings en rykdom vriende aanbring, maar die arme
word deur sy vriend verlaat. Dit leer ook dat iemand wat geskenke uitdeel, ’n
hoop vriende het (Spr 19:4 & 6). ’n Mens moet nie vriendskap met iemand
sluit om stoflike voordeel daaruit te trek nie. Jy moet ook oppas dat iemand
nie met jou vriende is ter wille van stoflike voordeel nie. Iemand met baie
vriende kan geruïneer word omdat hulle vriende net stoflike voordeel uit die
vriendskap wil trek.
Daar is egter ware vriende wat getrouer is as broers en wat nie bymotiewe
het nie (Spr 18:24). ’n Mens moet dus versigtig wees in die keuse van jou
vriende en ook rekenskap kan gee oor die motief van jou vriendskap met
ander.
Die goue reël
In al hierdie riglyne wat die Woord ons bied in verband met die verhouding
met ons vriendskapsgenote, is die goue reël: Wie dan ’n vriend van die wêreld
wil wees, word ’n vyand van God (Jak 4:4). Die verhouding met ons vriendskapsgenote
moet altyd tot eer van God wees. DK
• Die Kerkblad • 17