fort 160

AVC was het eerste bedrijf om neer te strijken op Evolis,
een bedrijventerrein van intercommunale Leiedal. “Dat
bood het voordeel dat we nog vrije keuze hadden uit
de aangeboden percelen. Samen met architect Geert
Devolder zagen we meerwaarde in één van de percelen
naast de E17-autosnelweg. We kozen bewust voor het
perceel naast Jack - de derde van vier windmolens op het
terrein, met zijn naam refererend aan de vier Daltonbroers.
Een belangrijke troef van het perceel is de ligging naast
een fietspad met groenzone. Hier zullen we nooit een buur
krijgen en dus verzekerd zijn van een groen uitzicht vanuit
de kantoren. Bovendien versterkt de autosnelwegbrug
over het fietspad het zicht op ons gebouw, aangezien
een doorzichtige reling hier het groene talud onderbreekt,”
vertelt Dominiek Callewier.
Zwart vs wit
Bekeken vanop het bedrijventerrein lag het gekozen
perceel achteraan op de site. De toegangsweg van het
bedrijventerrein geeft met andere woorden uit op de
achterzijde van het gebouw. Dat noopte ontwerper Geert
Devolder en zijn team een gebouw te ontwerpen met twee
gezichten: één naar het bedrijventerrein en één naar de
autosnelweg, om AVC zo aan beide zijden een identiteit
te geven. “Daarbij kwamen de bouwvoorschriften die
Leiedal oplegde. Het gebouw moest bijvoorbeeld een
sterke beeldkwaliteit hebben, het kleurgebruik moest
tussen zwart en wit liggen en we moesten aan bepaalde
duurzaamheidseisen voldoen,” licht Geert Devolder toe.
Het antwoord van de ontwerpers op deze eisen is een
duaal ontwerp met een donker volume dat zich naar het
bedrijventerrein richt en een wit, open volume dat uitkijkt
op de E17. Geert Devolder hierover: “Het donkere volume
– dat de werkruimtes en ateliers huisvest - manifesteert
zich als een donkere monoliet, deels afgewerkt in zwarte
silexpanelen en zwart geverfde Ytong cellenbeton panelen.
Om vanaf de straat de aandacht te vestigen op het
achterliggende kantoorgebouw, hebben we de gevel aan
de zijde van het fietspad op het gelijkvloerse niveau laten
terugspringen ten opzichte van de bouwlijn. Dat maakt
dat de bovenliggende kantoren de ateliers overkragen.
Zo krijg je een zekere dynamiek in de gevel. Tegelijkertijd
werkt het witte kantoor- en showroomgedeelte op het einde
van de oprijlaan als een teaser voor de showroom. Beide
architecturale ingrepen begeleiden de bezoeker als het ware
van de straat naar de parking achter de toonzaal.”
De ontwerpers streefden naar een maximale lichtinval
in de ateliers. Dit onder meer door gebruik te maken
van raamlijnen in de voorgevel, door ramen te plaatsen
tussen de kantoren en de ateliers – zo is er ook interactie
tussen beide entiteiten –, door lichtstraten in de vorm van
sheddaken toe te passen en door de poorten in de zijgevel
doorzichtig te maken.
Zwevende toonzaal
Omdat de voorgevel zich aan de zijde van de E17 moest
bevinden, besteedde Geert Devolder extra aandacht aan
de esthetiek ervan. Fijne witte vooruitstekende betonnen
gevelelementen structureren de gevel. Ze duiden
extern de hoofdruimtes aan en vermijden tegelijkertijd
brandoverslag. Deze betonnen structuren zijn volledig
ingevuld met een gordijngevel. Willekeurig geplaatste
matzwarte verluchtingsramen brengen speelsheid in
het gevelbeeld. Wanneer het donker is neemt ook weer
willekeurig geplaatste ledverlichting in de glasgevel
deze speelse rol over. “Deze immense glasgevel
moest aan strenge akoestische en thermische eisen
voldoen,” weet Jurgen De Cock, technisch commercieel
vertegenwoordiger van Sapa Building System. “Om
tot een gepaste oplossing te komen, werkte onze
39