fort 160

Tom Steyls gaf de nieuwbouw een uitgesproken,
strakke architectuur mee. Door de betonnen vloerplaat
aan iedere zijde verder uit te laten steken dan de
onderliggende woning, vergrootte de architect niet
alleen de bewoonbare oppervlakte, maar maakte hij
ook een duidelijk onderscheid tussen oud en nieuw.
Dat contrast wordt verder versterkt door de keuze van
de gevelmaterialen: de ouderlijke woning behield zijn
bakstenen gevel, terwijl de nieuwe elementen een witte
pleisterafwerking kregen. “Door die keuze behouden
beide woningen hun eigen beeldtaal en ontstaat er ook
een visuele opdeling tussen de twee woningen.”
Speelse contrasten
Bij de indeling van de woning hield architect Steyls enerzijds
rekening met indeling van de bestaande woning.
“We moesten de belangrijke draaglijnen en steunpunten
van de gelijkvloerse verdieping overnemen in onze woning.
We hadden dus niet de volledige vrijheid voor de inrichting,
maar met de nodige creativiteit hebben we toch een goede
oplossing gevonden.”
Anderzijds was de noord-zuidoriëntatie van de bestaande,
ouderlijke woning bepalend. Zo bracht Tom Steyls zijn
bureau op het eerste niveau aan de noordzijde in. Zo geniet
hij van zicht op straat en van stabiel licht. Tegelijkertijd
fungeert de ruimte als buffer naar de achterliggende
leefruimten. Die hebben dan weer uitzicht op de tuin en de
achterliggende boomgaarden. Centraal snijdt een terras
in deze leefruimten. Dit biedt het voordeel dat het terras
inpandig ligt, waardoor er geen directe inkijk is in de tuin
van de buren. Verder vormt het terras een scheiding tussen
de dag- en nachtzone met (in de toekomst) de ouderlijke
slaapkamer. Op de bovenliggende verdieping scheidt het
terras de twee kinderkamers fysiek van elkaar. Nog op deze
dakverdieping kregen de kinderen een eigen sanitaire cel en
een speelruimte. Via een vide staat deze in direct contact
met de leefruimten. Luiken laten toe om te bepalen of dat
contact met de leefruimte al dan niet wenselijk is.
Een keuken met accenten in eikenhout en een parketvloer
brengt enkele warme accenten in de moderne architectuur.
De nieuwbouw voelt in de beleving op geen enkele manier
aan als een klassiek appartement, noch binnen,
noch buiten. De enige uitzondering hierop is de inkomhal
met de trap naar de verdieping. Extern vertaalt die zich als
een verticaal volume dat uit de voorgevel springt.
“Deze zone hebben we vanuit brandveiligheid ook echt als
een trappenhal in een appartement moeten opvatten.
De twee woningen - die beiden op de inkom uitgeven -,
zijn gecompartimenteerd, zijn voorzien van branddeuren.
De traphal zelf is uitgerust met noodverlichting en –
signalisatie en een rookluik,” verduidelijkt Tom Steyls.
En toch komen die maatregelen niet als storend over.
79