2|2004#44

Stedelijk gebied en de kwaliteiten van 19e eeuwse stadswoningen in het bijzonder, worden een warm hart toegedragen door dit architectenbureau.
mede door het 'Ruimtelijk
Structuurplan Vlaanderen' een
steeds belangrijker plaats innemen
bij de bouwactiviteiten. Het
individualisme van de opdrachtgever
zal eerder gekanaliseerd
worden naar de woninginrichting
en decoratie, en minder naar de
'casco' van bakstenen en pannen.
Eddy Vanzieleghem merkt ook op
dat enkel in België de architect
zoveel verantwoordelijkheid
draagt voor een bouwproject.
Deze verantwoordelijkheid is
quasi onbeperkt en doordat de
architect de enige verplicht verzekerde
partner is in het bouwproces,
houdt dit een groot risico
in voor het beroep. Ons land telt
meer dan 12.000 architecten en
dat is volgens hem op termijn
onhoudbaar. ‘De architect wordt
verondersteld "Bouwmeester" te zijn
van elk bouwproject en dat kan niet
langer!’ aldus onze gastheer. In
het huidige economische proces
zal de rol van de architect veranderen.
Hij moet marketeer zijn
en een goede teamspeler, en
Eddy Vanzieleghem
zeker niet alleen artiest…
In andere landen worden bouwaanvragen
veel strenger, maar
ook met veel meer vakkennis
gecontroleerd, waardoor een eerste
verdeling van verantwoordelijkheid
plaats vindt. Bovendien
zijn er ook veel meer normeringen
waaraan gebouwen moeten
beantwoorden en meer controles
op het naleven ervan.
Eddy Vanzieleghem gelooft in de
samenwerking van architecten
met uiteenlopende specialisatie
en ervaring in een ‘architectuurbedrijf’
met een management
zoals in elke andere onderneming.
Ontwerp en uitvoering
horen samen, doch moeten niet
bij één en dezelfde persoon
berusten. Voor grotere projecten
is een ‘uitvoeringsbureau’ zelfs
wenselijk.
Het architectenberoep is aan een
herstructurering toe en dat dient
aan de basis – de opleiding – te
worden aangepakt. Niet iedereen
kan een goede ontwerper zijn en
daar wordt momenteel nog teveel
21
de nadruk gelegd. Anderzijds zijn
alle disciplines van het beroep
zoals dat nu wordt gedefinieerd
essentieel voor een goede realisatie.
Vooral in de uitvoering is
specialisatie en ervaring steeds
belangrijker, en dat bij voorkeur
gekoppeld aan architecturaal
inzicht.
De toename van het aantal wetten
en eisen beïnvloedt niet alleen
het werk van de architect, maar
maakt bouwen ook minder democratisch.
Er wordt veel geëist van
de opdrachtgever en dat kost geld.
Er is de verplichting van een veiligheidscoördinator,
er zijn normen
en eisen voor alles en nog
wat (isolatie, energie, milieu,…),
terwijl die voor de bouwheer op
het eerste zicht niet altijd zinvol
zijn. Zo kost de verplichte opvanginstallatie
voor regenwater in
een stadswoning al gauw 2500
tot 3750 euro aan de bouwheer,
terwijl de afschrijving ervan
minstens 15 jaar bedraagt.
Er is in Vlaanderen al jaren een
isolatiedecreet gestemd, doch dat
architectuur