2|2004#44

Het architectenbureau Agora, gelegen op een boogscheut van Bergen, is een plaats die open staat
voor discussie, en voor eigentijdse en kwaliteitsvolle architectuur. Michel Duquaine loodst ons mee
naar de plek waar zijn activiteiten plaatsvinden en waar een briljante demonstratie wordt gegeven van
wat men zoal met Ytong-blokken kan doen.
Wanneer een architect zijn huis
bouwt, is dat voor hem de gelegenheid
om te tonen waartoe hij
in staat is. Vaak maakt hij van de
gelegenheid gebruik om er zijn
kantoor in onder te brengen.
Michel Duquaine gaat een stap
verder. Om het privé- van het
beroepsgedeelte te scheiden,
creëert hij een quasi publieke
ruimte: een kunstgalerij waar
regelmatig tentoonstellingen
worden gehouden. Deze aanpak
beantwoordt volledig aan de
persoonlijkheid van de architect:
gul, sociaal en strijdlustig. Hij
omschrijft zijn werk als eigentijds
maar vervalt niet in de excessen
van het minimalisme. Hij verwerkt
in zijn woningen graag
referenties, tracht onmenselijke
en koude ruimtes te vermijden en
het gemengd karakter in de hand
te werken. Samen gaan we deze
architect, die logisch is in woord
en daad en in zijn werk, beter
leren kennen.
Elke dag tegen vooroordelen
vechten
‘In ons beroep wordt slechts 5 à 10%
aan het ontwerp besteed’, zegt de
architect. ‘Wij proberen opnieuw
voorrang te geven aan research, dialoog,
overpeinzing. Dat is ook de
reden waarom we ons "Agora" noemen
en waarom men een kunstgalerij
die openstaat voor het publiek,
moet doorkruisen om tot aan het
kantoor te geraken.’
De toon is gezet. De eis naar kwaliteit
klinkt overal in de discussie
door. De vraag naar dialoog eveneens.
‘We vergaderen de hele tijd’,
55
gaat hij verder, ‘om ideeën en
indrukken over schetsen uit te wisselen.
We trachten daarbij nooit het
begrip plezier uit het oog te verliezen.
Om die reden nemen we deel
aan wedstrijden, zoals die, die we
zopas hebben afgerond in samenwerking
met Halland-Godimus,
voor een grote feestzaal in Algiers.’
Onze architect drukt terloops zijn
spijt uit over het feit dat het
beroep steeds meer tot administratieve
taken wordt herleid en
dat de scholen voor architectuur
van de andere kunstdisciplines
werden gescheiden, alsof men er
beschaamd over was.
Sinds 1998 en de bouw van de
woning/kantoor/galerij met
Ytong, hebben Michel Duquaine
en zijn medewerkers, Lucie
Cornet en Jérôme Plenevaux,