2|2004#44

architectuur
dak gebouwd op de voorgeschreven
hoogte, met daarop een
kwartronde kap. Aldus kon met
een split-levelindeling worden
gewerkt: de living ligt hoger in
het geheel en de oefenruimte van
de kine-praktijk ligt lager. Op de
verdieping werden de ramen zo
ingeplant dat ze niet alleen maximaal
licht binnenhalen, maar ook
het zicht sturen.
De bouwheer van deze woning
heeft zelf de handen uit de mouwen
gestoken. Er werd zelfs de
moeite genomen om eerst bij
Ytong in Burcht een cursus te
volgen om de verwerking van
de materialen onder de knie te
krijgen.
De beide volumes die aan de buitenkant
zichtbaar zijn, kregen een
afwerking in twee kleuren crépi.
Dwingend budget (project 2)
Bij deze woning werd eveneens
een praktijk voor kinesitherapie
geïntegreerd, die ook een afzonderlijke
inkom kreeg. De bouwheer
stelde een afgelijnd budget
Hippo Architecten
voorop. Ook het terrein dwong tot
rekenen: er was slechts 3 meter
beschikbaar rondom de woning.
Daarom besloot architect Jan
Keymis om de privé-woning als
een appartement te beschouwen
en ze op de verdieping uit te tekenen.
Bovendien kon zo van op het
dakterras een prachtig zicht op
het kanaal worden gerealiseerd.
Beneden kwam de praktijk en een
carport, die als centrum fungeert
waarrond het gebouw is opgezet.
Op het uiteinde van de carport zit
een glaspartij, die doorloopt naast
de traphal. In het kader van de
opgelegde strikte budgetbewaking
werden de welfsels geschilderd,
kwam er een plat dak en werden
epoxyvloeren toegepast. De ramen
werden diep gezet – binnen in de
woning liggen ze in het vlak van
de wanden – waardoor geen venstertabletten
nodig zijn en aan de
buitenkant een interessant reliëf
ontstaat als gevolg van de 30 cm
dikke Ytong-blokken.
52
Het terrein werd maximaal benut voor het
creëren van woon- en werkruimte.
Door de ramen diep te zetten, worden aan
interieurzijde venstertabletten gespaard.
Lichtstraat (project 3)
Jan Keymis bestempelt deze
eengezinswoning als een ‘rustig
project’. De gevel bevat een afwerking
in sierpleister.
Het opzet is eenvoudig, met een
heel open interieur. We merken
een grote centrale ruimte waarin
de trap is ingezet, die een architecturaal/decoratieve
functie werd
toebedeeld. De trap, een ontwerp
van Jan en opgebouwd uit staal,
kreeg houten treden. Een lichtstraat
en vide zorgen voor een
heel ruimtelijk gevoel in de
woning.
Overal kan natuurlijk licht moeiteloos
doordingen. Zelfs in de
garage en berging! Dat was
overigens één van de verwachtingen
van de bouwheer, die overdag
nooit beroep wil doen op kunstlicht.
Aan de buitenkant van de woning
herkennen we duidelijk twee in
elkaar gezette volumes – één
ervan bevat de garage – voorzien
van een uniforme crépi-afwerking.
Van aan de inkom is er een