in de groote steden

Ni
Een van de vele dakloozen in Zuid-Bandoeng.
grijpt, terreur en voedselboycot. „The forgotten place"
noemde hij Semarang.
En Soerabaja? Zooals de plaats op het oogenblik is, vind
ik het er niet bijster gezellig, maar ik moet toegeven, dat
er ontzaglijk hard wordt gewerkt. De bedrijven beginnen
weer een beetje op gang te komen, maar hier zitten ze
met dezelfde moeilijkheden als overal elders: tekort aan
werkkrachten, aan materiaal, aan transport, aan alles.
Kort geleden is het militaire opperbevel in Soerabaja
door de Engelschen aan de Nederlanders overgedragen.
Wat de materiaal-overdracht betreft zijn de Nederlanders
er niet te goed afgekomen. Het grootste deel
van de voertuigen, die ze achterlieten, kon regelrecht
naar het auto-kerkhof. De beste Nederlandsche troepen,
de Mariniers, zitten op het oogenblik in, liever gezegd,
buiten Soerabaja. Ze zijn voortreffelijk bewapend en hebben al diverse malen getoond, wat ze waard
zijn. Het is een stel prachtsoldaten, voor wie je je pet moet afnemen.
Och, en Batavia luistert 's nachts naar het schieten in de omgeving. De Hollandsche troepen, die hier
gelegerd zijn, hebben het zwaar. Ze hebben weinig „comfort", weinig vermaak en . . . weinig sigaretten,
maar gelukkig nog genoeg fut. Overdag praat Batavia over „de onderhandelingen", over den zwarten
handel en de diefstallen, die dagelijks ontdekt worden. Dat gaat hier niet om een paar duizend, maar
honderdduizenden guldens. Batavia heeft een perfect georganiseerden zwarten handel, met „heldere
koppen" aan het hoofd en een leger van dieven. Maar den laatsten tijd zit de politie er gelukkig behoorlijk
achteraan. Tenslotte hebben we hier de sensatie van de Nakamoeraschat. Een Japansch officier, Nakamoera,
heeft na de capitulatie van Japan een kleinigheid van tachtig millioen gulden aan sieraden uit een
Batavia'sch pandjeshuis gestolen. Een vriendinnetje, dat een deel van de buit had gekregen, is later
gaan doorslaan en aan iedereen gaan vertellen, dat ze van gouden schotels kon eten en in een gouden
bed zou kunnen slapen. Een Engelsche kapitein heeft haar toen aan een „third degree" verhoor onder-