De positionering van de jeugdrechter - Rechtspraak.nl

2
Voorwoord
In 1995 verdween met de wijziging van de
OTS-wetgeving “het bureau kinderrechter”.
Daarmee kwam een einde aan een lang
bestaand instituut. Met de opheffing van dat
bureau verdween bij veel rechtbanken ook de
organisatorische samenhang tussen met name
de civiele kinderzaken en de kinderstrafzaken.
Vaak worden kinderstrafzaken nu in de strafsectoren
behandeld en de civiele kinderzaken
in familiesectoren of in jeugdunits binnen een
civiele sector of nog weer elders. Niet zelden
is er weinig of geen contact tussen kinderrechters
die strafzaken en zij die de civiele kinderzaken
behandelen. Het komt regelmatig voor
dat een jeugdige (dat is volgens de schrijvers
een betere term dan kind) voor een strafzaak
bij de ene en voor een ondertoezichtstelling
bij een andere rechter moet komen, soms zelfs
zonder dat de rechters dat van elkaar weten.
En dan worden er ook nog jeugdzaken door
de kantonrechter behandeld, zoals de leerplichtwetzaken.
Overigens komt deze gescheiden
organisatorische behandeling ook
voor bij andere instellingen, waarmee de
jeugd te maken kan krijgen.
Binnen de jeugdsector wordt al jaren over
deze situatie gesproken. Er is ook een aantal
door het Ministerie van Justitie geëntameerde
trajecten op gang gebracht, zoals Jeugd
Terecht en Beter Beschermd (overigens ook
weer opgezet langs gescheiden trajecten voor
straf en civiel). Maar een goed beeld, hoe het
er binnen de rechtbanken precies voorstaat en
wat er zoal voor ideeën leven, bestond niet.
Het is de verdienste van Suzan Verberk en
Karin Fuhler dat zij met dit rapport in deze
leemte hebben voorzien. Met veel enthousiasme
en grote ijver zijn zij aan de slag gegaan
ruim een jaar geleden. En dat zij in
een leemte gingen voorzien bleek wel uit
de positieve reacties op het verzoek tot
medewerking. Het “veld” zit op het rapport
te wachten. De verdienste van het rapport is
ook dat het in nauw overleg met de werkgroep
kinderrechters is geschreven.
De belangrijkste vraag is natuurlijk, wat er
nu met de aanbevelingen zal worden gedaan.
Dat wordt de grote uitdaging voor de
komende tijd. Er zal een verandering dienen
te komen van dossiergericht werken naar, om
een modern woord te gebruiken, klantgericht
werken. De jeugdige moet weer centraal
komen te staan en niet de “toevallige” organisatorische
omstandigheden. Er zal gekeken
moeten worden hoe dat het beste kan. Op
veel plaatsen worden al initiatieven genomen.
Maar het beslechten van dit soort drempels
is niet simpel. Het gaat om een weerbarstige
materie. Toch moet het ons, nu er zo’n goede
analyse is van de problemen en de diagnose al
is gesteld, met elkaar -waarmee ik bedoel de
rapportschrijvers, de werkgroep kinderrechters,
de Raad voor de rechtspraak, de sectorvoorzitters
en de presidentenvergadering- samen met
alle belanghebbenden buiten de rechtspraak,
lukken om een noodzakelijke omslag te
bereiken.
In het belang van de jeugdige!
Dick van Dijk
Lid Raad voor de rechtspraak
84120032rm_publicatie.indd 2 03-04-2006 09:39:42