Dode ogen (Tais Teng)

'Laat je vriend de kaart naar mijn troon brengen.'
De andere man trekt wit weg en begint te sidderen. De
hovelingen fluisteren achter hun waaiers. Uit de hoeken
van de zaal klinkt onderdrukt gegiechel, gesnuif.
gezel.
Ching K'o plukt de koker uit de handen van zijn met­
'Mijn vriend is een eenvoudige man van het Noordvolk
en hij heeft de Zoon van de hemel nooit in levenden lijve
aanschouwd. Daarom staat hij nu op zijn benen te trillen
van angst. Ik hoop dat Uwe Majesteit hem kan vergeven en
mij toestaat om de kaart te ontrollen?'
'Breng de kaart, eerbiedwaardige Ching K'o.'
Ching K'o ontrolt de kaart met een sierlijke zwaai. Met
zijn andere hand vangt hij de giftige dolk op, die in de kaart
verborgen zat.
Ondanks de jaren van drinkgelagen en zestig-gangendi­
ners blijft de keizer een krijger, met de reflexen van een
krijger. Hij werpt zich achteruit zodra de dolk in zijn rich­
ting schiet. Ching K'o heeft de mouw van zijn staatsiekleed
al vast: de vlijmscherpe dolk jaapt door de stof. Een ruk, het
gieren van knappende draden en de keizer tuimelt van zijn
troon.
Ching K'o wappert verbluft met de lege mouw, stoot
een schorre strijdkreet uit en werpt zich op de keizer.
Met een zacht gejank van ontzetting rolt de keizer zich
opzij: opnieu' mist de dolk hem.
Mijn zwaard! denkt hij. Behalve hij en Ching K'o is nie­
mand gewapend. En het zwaard is scherp genoeg om een
haar overlangs te splijten.
Je bent dood, dichter! Een povere dolk tegen een twaalf­
voudig gesmeed slagzwaard. Ik hak je je vingers één voor
één af. Ik spijker je oren an de moerbeiboom en voer je
tong aan de tempelhonden!
Hij rukt aan het gevest van zijn zwaard en ziet Ching
K' 0' s hoofd al bijna over de vloer rollen.
103