Dode ogen (Tais Teng)

De chefkok ging hem voor, langs tafel na tafel. Geroosterde
stekelvarkens, een kers op elke stekel, hun zorgvuldig
uitgeknepen darmen gevuld met gevorkte cobratongen,
merels in zuur, honderdjarige eieren.
"Dit is mijn pronkstuk," sprak de kok. "De hemelingen
hebben ons gezegend, want zo'n formidabele vis zie je maar
eens in je leven."
Op de grootste tafel lag een anderhalve meter lange
snoek uitgestald in een garnering van mierikswortel en wilde
kervel. In het eerste ochtendlicht glansden zijn schubben
in alle kleuren van de regenboog. "Een half uur geleden
bracht een visser mij dit wonder." Bijna liefdevol aaide de
kok over de gehaakte rugvin. "Ik betaalde hem een goudstuk.
Wat nog een koopje is voor zo'n edel dier. Het moet
honderden jaren oud zijn."
De edelman complimenteerde hem en wandelde toen
naar de rand van het bos.' Deli gebaart met haar sigaret.
'Waar hij op zijn geliefde bleef wachten. En wachten.' Ze
tikt de askegel af. 'Ah, daar komt onze haaienvinnensoep.'
'Een griezelverhaal,' zegt Arno goedkeurend. 'Ik was
even bang dat ze nog lang en gelukkig zouden leven.'
'Vergeet het maar. Als er magie in voorkomt, kruipt de
nacht binnen. Alle magie wortelt in de duisternis en liefde is
zelden sterker dan haat en hebzucht.'
'Was het niet beter geweest als hij haar herkend had? De
ogen van de snoek bijvoorbeeld. Dat die er precies zo uitzagen
als die van zijn minnares?'
Deli schudt haar hoofd. 'Nee, dit is wreder. Nu blijft hij
de rest van zijn leven naar haar zoeken en zal hij nooit meer
een andere vrouw aanraken.'
'Is dat niet wat overdreven?'
'Als je met een magisch wezen gevreeën hebt, zul je
nooit meer genoegen nemen met een gewone vrouw.'
133