Dode ogen (Tais Teng)

32
Arno komt overeind en begint te lopen. Grote, zwalkende
stappen. Hij loopt als een dronkenlap, zonder op of om te
kijken. Het is louter geluk dat hij niet wordt geschept als hij
de drukke singel pardoes oversteekt.
Ze hadden gelijk. Arno Groenewegen is een verzinsel,
niet meer dan een vermomming van de keizer. Al mijn her­
inneringen zijn vals, een truc om de vijanden van de keizer
te misleiden.
Hij herinnert zich het gesprek met de twee mannen.
'De keizer had machtige vijanden. Zij roofden zijn ge­
heugen en plantten het waandenkbeeld dat hij een eenvou­
dige sterveling was in zijn brein. Lang, eindeloos lang
zwierf de keizer door de wereld, gelovend dat hij niet meer
dan een gewoon mens was. En omdat hij nog steeds een
meester der magie was, vermomde hij zich ook als zodanig.
Als een eenvoudige drukkerszoon.'
Ineens lijkt het alsof zijn gedachten veranderen. Scherp
en helder worden ze, geen wanhoop en angst meer. Geen
spoor van vermoeidheid of onzekerheid. Gedachten als
blinkende messen, als ketsende vonken zonlicht in de rim­
pelingen van een ijzig meer.
Arno verwelkomt die nieuwe helderheid, dat onwrik­
bare zelfvertrouwen. Als ik Arno niet mag wezen, laat mij
dan de keizer zijn.
Ik word wakker, de keizer wordt wakker. Ik trek Arno
uit alsof hij een stel oude kleren is, een muffe mantel.
Ik ben de keizer! Ik ben Tsjin Sje Hwang-ti, voor wie
miljoenen zich in het stof werpen!