5l :vi#

HEEFT HET VOOR- 

BEELD AANSTE- 

KaUK GEWERKT? 

\. 

f' 

5l 

-*ïf& -% v V 

te

Eg KERRFIVI 

Te koop aangeboden : 

Bruinboek I, Bruinboek 

II, beiden gebonden, 

gloednieuw met vele 

toto's, samen ƒ 2.—. Partij 

postzegels ruim 1800 st. 

afgeweekt, oude en 

nieuwe uitg. Europa 

en Overzee franco, 

slechts ƒ 1.80 ; 3/4 viool 

jgeh. compl. In kist m. 

strijkstok ƒ10.— ; 1/1 

vlooi, Idem, pracht- 

klank ƒ15.—. C. P. 

Mljnarends, Bloemgracht 

19, A'dam (C). 

Te koop : buffet en sple- 

gelkast, mass, elkenh. 

Westerstr. 42 hs., A'dam. 

Te koop : verpl.-uitzet. 

Tev. kinderwag., .stoel, 

box en wit klnderledlk. 

Alles In z. g. st. Orau- 

welman, J. M. Kempen- 

str. 49-111, A'dam (W.). 

Te koop : 6 versch. ma- 

ten inm aakpotten, 2- 

pits petroleumstel en 3-' 

pits, groen gascomf. m. 

dito blad, 2 theecom- 

foortjes, aqu.-tafeltje, 

divan, 1 paar beenkap- 

pen, 2 lampekappen, 2 

witte tennispantalons, 

2 pr. tennlssch., 1 pr. 

heerenraol.-schoenen, m. 

43. J. J. Soetermans, 

Balthasar Florlsstr. 2 A, 

A'dam (Z.). 

Aangeb. : trop. aqu., 

compl. m. tafel, pomp, 

filter, mooie visschen en 

pi., 2 teelbakken. Tev. 

sterke jongensfiets m. 

torp. H. D. Koopman, 

PieterNieuwiandstr. 102- 

II, A'dam (O.). 

Duiveniiefh. I Weg. over 

compl. te koop: enkele 

paren witte holle krop- 

pers. Ouders bekroond 

m. len pr. Broed '36. 

Tev. zeldzaam mooie 

bouvier voor liefh., z. 

mooie fokteef, erg lief 

en vertr. bij kind. Ook 

te koop: mooie volière, 

rondom glas, vogelbad 

en autom. voerbak, ca 

15 ä 20 trop. vogels, 

waaronder z. mooie 

exempl. Gez. en z. lief. 

W. C. BonnamiJ, Café 

Modern, Jacob v. Len- 

nepstr. 2 A, A'dam (W.). 

Te koop: een groene 

kanarievogel, man, en 

3 broedkooien m. aan- 

hangbroedhokjes. Adr. : 

Ie Jan v. d. Heijdenstr. 

107-111 achter, A'dam. 

Te koop : In g. st. zijnde 

electr. waschmach. Tev. 

een harmonica-bed. Tus- 

schen 4-8. Galgenstr. 12- 

II, A'dam. 

ONZE 

fi^W^. RUBRIEK 

Te koop aangeb. : 1 

geiser ƒ2.50 ; 2schilde- 

rijen ƒ0.50 ; damesfiets- 

jasje, maat 42, ƒ 1.—; 

koperen schemeriamp, 

ƒ2.— ; 3 markiezen, 

136 br. en 2 glas-in-lood- 

ramen. Allesspotkoopje. 

J. Baars, Insulindestr. 

73b., R'dam. 

Te koop : bekleede kln- 

derst., kan rijden en 

hobbelen. De Duik, Plu- 

vierstraat 359, Scheve- 

ningen. 

Te koop: Hls Masters 

Voice Victrola gramm., 

gr. dressoir-model m. 50 

electr. opgenomen pi., 

nieuwste, In 6 lederen 

alb., gek. ƒ 125.—, nu v. 

ƒ35.—. Moet weg. Spoed! 

Th. P. Janssen, Bakhui- 

zenstr. 36, Den Haag. 

Ik heb om te rullen : 9 

De Hoog koek-b., 5 pi. 

Honing Maizena, 6 pi. 

„Lange Jan en zijn ezel 

Caliban', 2 pi. Haas az., 

9 De Jongs choc.-b., 2 

Jam in-b., 9 Ten Kate 

„Vaderl. gesch.-pl., 16 

pi. Kegs alb. „Inter- 

nationaal", 9 b. Paul C. 

Kaiser Den Haag, 1 

Karperton-b., I pi. 

„Veldbloemen" Hoorn, 

4 Kwlek-b., 52 v. Nelle- 

b., 43 Haust, 72 Dob- 

belm.-pl., 48 Karnem.- 

z.-b. en pi. voor bruine 

of gouden bijtjes van v. 

Delft, Hag-b., Droste, 

Bussink of Kanis en 

Ounnink panorama. 

Tonny Hartjes, v. Bos- 

sestr. 99-1, A'dam (W.). 

Te koop of In ruil v. 

boekjes v. De Stad aan- 

geb. : 10 nwe Elseviers 

maandschr. 1932, 5 et. 

p. st.; 21 nos. Qe Lach, 

1 i et. p. st.; 7 nos. Extra 

2 et. p. st.; 12 nos. Het 

Leven 4 et. p. st. ; Ons 

Land Panorama, 31, 32, 

33, 2 et. p. st. ; 8 nos. 

1936, 2i et. p. st. ; 1 

Astra, 5 ct.; II Nova's, 

5 ct. p. st.; 12 nos. De 

Prins, 21 ct. ; 1 Oké, 10 

ct. Voor meestbledende 

te koop : 1 Rotterd. 

Schouwburg-lot en 1 

Witte Krulslot of beide 

in ruil voor pathefoon 

m. pi. Adr. : Molenweg 

O 153, Gorssei. 

Aangeb. : Heerenrijw.. 

Gazelle, met torpedon., 

a. n., en een laag model. 

Damesrijw. met torpe- 

don., a. n. voor elk 

aannemel. bod. Te zien, 

Os- en Paardelaan 34, 

Lelden. 

Te koop ; mahonieh. pa- 

thefoon, si. ƒ4.—. Bas- 

selier, Stuyvesantstr. 

1088, A'dam (W.). 

Te koop: 6 eikenh. ge- 

stoffeerde stoelen en een 

gr. spiegel in lijst voor 

ƒ 25.—. Alles In prima 

st. Frans Halsstr. 72-11, 

A'dam. 

Te koop: 1 gr. vogel- 

kooi ongev. 1.50 M, 

hoog, lang 1.50 M. en 

0.60 M. br. Tevens ra- 

dlotoest. 4-lamps(Weco) 

defect. M. v.h. Groene- 

woud, Jac. v. Lennepstr. 

16-1, A'dam. 

Te koop: mooie bruids- 

japon (wit) met comb, 

maat 42. Pr. ƒ 10.—. 

Vespuccisstr. 46-11, 

A'dam (W.). 

Te koop: donkerbr. 

bakw. met kap en zeil 

äfi.— ; 2 ijzeren bloem- 

taf. ; zilver gebronsd, 

2 en 3 blaadjes, de 2 

voor ƒ 1.— ; met de hand 

geweven schoorsteen- 

looper, donker beige met 

blauw ä ƒ0.50 ; 2 vilten 

hoedjes, blauw en bruin, 

/0.15 en ƒ0.25. v. Al- 

phen, Utenhagestr. 196c 

Charlols Rotterdam. 

Te koop : nog In goeden 

st. zijnd welpen-uni- 

form, best. uit pet, win- 

tertrui, zomerblouse en 

manchesterbroek, alles 

tez. v. ƒ1.50. Te bevr. 

bij Griliger, Citroenstr. 

3, Den Haag. 

Te koop : 1 kinderauto, 

eigen fabr., sterke con- 

structie, loopt z. licht. 

Tev. vl. Hollander, merk 

Naether, m. versnelling, 

op gummi banden. Al- 

les in pr. st. tegen bill, 

pr. Aan hetz, adres een 

jongensfiets In g. st. te 

koop gevr. Mevr. Th. 

Alkemade, Pickestr. 56, 

Noordwijk. 

Gaarne wil Ik ruilen: 

het boek „De Ver- 

doolde" van A. M. de 

Jong, splinternw., v. het 

boek „De wulpen roe- 

pen" van H. Lons of 

eenige kl. boekjes van 

Helmans en Thljsse, b.v. 

„Door 't rietland", „In 

de duinen", „In sloot 

en plas". Mej. Oodé, 

IWieringschestr. 158, 

Scheveningen. 

ATTENTIE ! 

Wij wijzen «r onzen lezers nadrukkelijk 

op, dat tusschen den datum van inzending 

en van plaatsing eenige weken verloopen. 

Alle annonces worden naar volgorde van 

binnenkomst geplaatst. 

Te koop aangeb. : een 

goed onderh. lakbak 

kinderwagen (beige), kl. 

wieltjes met bedje en 

regenzeiltje, spot pr. ƒ 6.— 

en stoel wagentje ƒ1.—. 

J. Bakker, Boomgaard- 

str. 12B., R'dam. 

Te koop: 1 toer race- 

rijwiel met terugtrap- 

rem in pr. st., 1 wasch- 

stel, een 2-pits gasstel, een 

2-pers. tent en een eiken- 

houten buffet. Allee te- 

gen elk aann. bod. Het 

buffet te ruilen voor 

dressoir, 1 paar rol- 

schaatsen en 1 autoped. 

J. Visser, Cliffordstr. 

41 hs., A'dam (W,). 

Te koop aangeb. v. spot- 

pr. : gele mans-kanarle 

m. 2 poppen, F. Don- 

kers, Oude Konlngstr. 

17, Nijmegen. 

Te koop: 1 electr. wasch- 

mach, in z. g. st., 125 

volt, speciaal gesch. v. 

fiine stoffen, zooals wol, 

zijde, vitrage, tegen elk 

aann. bod. In werking 

te zien. Mevr. Th. Aike- 

made, Pickestr. 56, 

Noordwijk. 

DE ADMINISTRATIE 

Aangeb. : Droste, ƒ 1.35 

p. 100, I* et. p. st.; 

Pette, ƒ1.25 p. serie, I 

et. p. st. ; Hllle, 50 et. 

p. 100 ; Leupe-pl., 2 et. 

p. st.; Patrla, 60 et. p. 

100 ; Dobbelm., 60 et. 

p. 100 ; Karnemelk, 76 

et. p. 100 ; Bussink, 

ƒ1.— p. 100; Nier- 

meyer, 4 et. .p. heele b.; 

v. Houten 10 et. p. heele 

b. ; Quaker, 3 et. p. b.; 

Everlasting, 3 ct. p.b.; 

D.-E., 40 et. p. 100 pt.; 

Delft, 1 i et. p.st.; Haas & 

Brero, 50 et. p. 100 pt.; 

v. Meile, 50 ct. p. 100; 

Benito, 60 ct. p. 100. 

Ook te ruilen v. Hag, 

Colpara Maanmannetje, 

Levers, Klokz., Kahrels 

thee-b. Postz. v. antw. 

J. J. Hessink, Willem 

Pastoorstr. 4 hs., A'dam. 

Te koop : spr., jonge, 

grijs-roodstaart-pape- 

gaai. Adr. : Bretonstr. 

37-1, A'dam (O.). 

Te koop : 4 nog nwe 

vischschakeis, 10 m. 

lang, weg. opheffing v. 

h. vischwater, spotpr. 

ƒ5.—. J. Wentink, Jut- 

faascheweg 129, Utrecht. 

ONZE GRATIS ADVERTENTIE-RUBRIEK 

werd door ons ingesteld om lezers, die Iets hebben 

aan te bieden, In verbinding te brengen met lezers, 

die iets zoeken — en omgekeerd natuurlijk. Alle 

lezeressen en lezers hebben daarom het recht, elke 

week één gratis advertentie In ons blad te plaatsen 

in de rubriek: Wij hebben - Wij vragen. 

De advertenties moeten ons worden toegezonden 

op een gefrankeerde briefkaart, met duidelijke 

vermelding van naam en adres. Wil men ze gelijk 

inzenden met de oplossingen der puzzles, dan 

gelieve men de advertentie op een afzonderlijk 

KLEINE 

ADVERTENTIËN 

Vacantle Blanken- 

berghe (België), Pension 

Rojama, Avenue Ro- 

gier 17. Pr. pension 

aangeb. bij Hollandsche 

menschen, kamer m. 

degelijk pension p. pers. 

vanaf frs 35 en hooger. 

Maand Aug. frs. 40.— 

en hooger. Maand Sept. 

frs 30.— en hooger. 

Referenties worden gaar- 

ne gegeven door W: j. 

Megens, Emmastr. 26, 

Velp (Geld.). 

Te koop : plano, Dujtsch 

merk v. si. ƒ45.—. 

Huisorgel 11 reg. v. 

ƒ60.— ; pianotabouret 

ƒ1.50; muziekbk.-eta- 

gère (koper) ƒ2.50. Wit 

1-pers. ledik. ƒ1.26. 

Zw. marmeren Inktstel 

ƒ1.50; pianola rollen- 

standaard zw. ƒ 1.50 ; 

eenige partijtjes plano- 

la rollen, 65-, 73- en 

88-tonig, van ƒ0.20 p. 

st., passend op elk sys- 

steem. Voorzetplanola 

ƒ 20.—. Ohderzetglazen 

ƒ0.25 p. st. Inruil van 

H. of D.rijwlel In g. st., 

22 inch, alsmede oude 

kunstspelpiano of andere 

objecten. 

H. S. Benner, Adm. 

de Ruyterw. 380, Am- 

sterdam. 

Modern huiskamer-ameu- 

blem. te koop, best. 

uit 2 armfauteuils, 4 

stoelen, geh. veerend, 

zitting uit-neembaar, 

mooie moquette bekleed. 

Bijpassend dressoir 

met theevitrine, 2 schuif- 

laden en spiegelopst., 

vaste tafel, 110 x 70, 

massief eiken. Alles 

beslist solide, nog gloed- 

nieuw. Samen ƒ49.— 

franco. Koopje voor 

jongelui met trouw- 

plannen. Zendt brief- 

kaart of aan adres te 

•zien. D. v. d. Toorn, 

Kenaustr. 11, Den Haag. 

Ik heb te koop : gr. nwe 

Miss Blanche voetb.-alb., 

geh. gevuld m. 100 spel- 

momenten, ƒ 1.76 ; Oud- 

Holl. koperrekje m. 15 

st. fijn koperwerk, 

ƒ 2.— ; gravures v. Ja- 

mln, zonder lijst, ƒ0.20 

p. st. J. J. D. Lens, Heer 

Kerstantstr. 43, R'dam 

(N.). 

Te koop: antiek Chl- 

neesch porcelein en 

Delftsch aardewerk : 

kommen, schotels en 

borden. Fam. Rose, 

fam. Verteen blauw. M. 

Hoogvliet, Voorstr. 90, 

Horlogemaker, Brielle. 

velletje papier te schrijven. Wij moeten ons 

echter het recht voorbehouden om advertenties, 

waarvan de Inhoud niet In overeenstemming is met 

de bedoeling van deze rubriek, te weigeren, terwijl 

de plaatsing, zoo noodig, kan worden uitgesteld. 

Handels-advertenties kunnen In deze rubriek al- 

leen worden opgenomen tegen betaling van 50 ets. 

Dit bedrag moet in postzegels worden bijgevoegd. 

Wij verzoeken de advertenties vooral duidelijk 

te willen schrijven, daar plaatsing anders natuurlijk 

niet mogelijk is. 

Advertenties voor deze rubriek ter zenden aan de administratie van ons blad Galgewater 22, 

Leiden. Op briefkaart of (voor handelsadvertenties) op envelop duidelijk te vermelden t 

H 

GRATIS ADVERTENTIE-RUBRIEK. 

- 2 - 

>vy VRAGEh 

Te koop gevr.: gr. hoe- 

veelh. b. o.a.: Sunl., 

Rinso, Lux, Vim, Radl- 

on, Droste, H-O, D-E, 

Hag, Quaker. Bussink, 

Klokz., Tik-Tak, Hllle, 

Haust, Hilmo's Km. en 

compl. Verk.-alb. enz. 

Aangeb.: 2 compl. 

Frlesl.-alb. v. Verk. A. 

v. Wijk, 2e Laurier- 

dwarsstr. 54-1, A'dam. 

Een Yoghurtpiantle te 

koop gevraagd. Brieven 

met prijsopgave aan 

MeJ.W. van Dusschoten, 

Bennekomscheweg 40, 

Heelsum (O.). 

Jong violist,oud 16 Jaar, 

zag zich gaarne ge- 

plaatst In amateurs- 

band. A. O. Schut, El- 

ze nstr. 30-1, A'dam (N.). 

Gevr.: driehoekszegels. 

Utr. Univers (gebr.) 6 x 

12 J et. voor resp. { en 

4i ct. Liefst groote hoe- 

veelh. 30 Leverzeep- 

b. te rullen voor 19 

Patriabonnen + 8 Hllle 

b. + 30 Haka b. Postz. 

v. antw. Insl. Alles 

franco thuis. B. J. in den 

Bosch. Mariënburgsche- 

str. II, Nijmegen. 

Te koop gevr. : 70 huis- 

houd-b. van C. Jamin. 

Van Veen, Tasm'anstr. 

91-11, A'dam (C). 

Ik heb Holl. luchtpostz. 

van ƒ1.50—ƒ4.50 en 

ƒ 7.50. Wie ruilt ze voor 

Indische Idem ? Ook 

heb Ik een Ulver-envelop 

met driehoekzegel. Wie 

wil die hebben en wat 

kan ik er voor krijgen ? 

Als men mij mooie postz. 

stuurt, wil Ik er voor 

teruggeven allerhande 

b., pi. of andere ge- 

wenschte postz. Ook 

ruil ik allerhande soor- 

ten b. voor andere b. of 

pi. Bij zending postz. 

insluiten voor het terug- 

sturen. Wed. S. v. Zan- 

ten, Daniël Wllllnkpl. 

41, A'dam. 

Wie ruilt mijn nog nw. 

2-pers. tourkano, blank 

gelakt, compl. met rug- 

leuningen, vlonders, 2 

rubber lucht kussens en 

2 stel peddels plus een 

koffergramofoon met 

15 pi., voor een nog 

goed loopenden motor, 

sportmodel, desge- 

wenscht nog bijbetaling. 

J. Helfenrath, Kroost- 

weg, Zeist. 

Baby-weegschaal gevr., 

nieuw of z.g.a.n. O. 

Griep Rooseman, Oudor- 

perstr. 18, A'dam (N.). 

u TO 

hJ 

Waarom eigenlijk nog spoorwegen? 

Wij, gewone burgers van den Staat, 

die elk naar gelang van zijn 

draagkracht, ons „penningske" 

(dat geleidelijk in vele gevallen verre 

boven den beruchten tienden penning van 

den „uitzuiger" Alva uitgaat) in de 

schatkist storten, komen lichtelijk tot 

het stellen van deze vraag. 

*** 

Want telkens weer hooren we, dat de 

exploitatie van de Nederlandsche spoorwegen 

tientallen millioenen verlies bezorgt, 

tekorten, welke door de Schatkist 

moeten worden bijgepast. 

Wat we er over lezen, doet ons de 

vraag stellen: waarom eigenlijk nog 

spoorwegen ? 

*** 

Het antwoord kan kort zijn: omdat 

we ook heden ten dage de spoorwegen 

niet kunnen missen. Ze bieden voordeelen, 

welke door de andere voertuigen, 

ook niet door de steeds meer geperfectionneerde 

bussen, aan de reizigers 

kunnen worden gegeven. 

We hoeven maar enkele voorbeelden 

te noemen: de lijn Roosendaal—Den 

Haag, de verbinding Emmerik—Zevenaar—Utrecht 

met de verdeeling van het 

verkeer van Utrecht uit naar Amsterdam, 

Den Haag en Rotterdam. 

0 

Deze lijnen zijn zoowel nationaal als 

internationaal met te missen en ver- 

voer langs den gewonen weg, zou voor 

reizigers- en goederenverkeer zooveel be- IJzeren Spoorweg-Maatschappij op i Juni 

zwaren opleveren, dat het publiek en 1836, dus net 100 jaar geleden, kregen, 

de handel er duchtig door zouden worden bevatte bovendien enkele bepalingen, die 

gedupeerd. 

er op gericht schenen haar in haar ont- 

*•* 

D'r zijn ook nog andere redenen. 

Het is makkelijker gezegd dan gedaan 

om een onderneming als de Nederlandsche 

Spoorwegen te liquideeren. Men mag 

wikkeling te belemmeren. Het is hier niet 

de plaats op alle in te gaan. Een is 

echter te merkwaardig en der Maatschappij 

te duur te staan gekomen om 

hier onvermeld te blijven. 

millioenen aan kapitaal en obligaties, 

wier totaal in verhouding tot het verlies, 

toch nog altijd wel de consideratie waard 

is, zoo maar niet met één slag weggooien. 

Men heeft dan zeker den plicht om te 

overwegen of er ten slotte geen oplossing 

te vinden is, waardoor het verlies 

kan teruggebracht of weggewerkt worden. 

* 

De concessionarissen werden n.1. verplicht 

htm treinen te laten rijden op 

breeder spoor dan de reeds in Engeland 

aangenomen standaard-breedte. Sommigen 

beweren, dat overwegingen van 

landsverdediging aan deze bepalingen ten 

grondslag lagen, anderen, dat men de 

*** 

In Regeerings- en spoorwegkringen is 

men blijkbaar druk bezig om een oplossing 

te vinden. Makkelijk is deze „aanpassing" 

zeker niet. Het klinkt 200 verleidelijk 

om te zeggen: exploiteer alleen 

maar de rendabele lijnen en hef de rest 

op. Doch de consequenties, welke aan 

deze solutie verbonden zijn, mogen de 

verantwoordelijke menschen niet te gering 

schatten. 

*** 

veiligheid vän de reizigers op het oog 

had en met een breeder voetstuk de 

kans op omvallen der wagens wou verminderen! 

Hoe het zij, toen de Nederlandsche 

Spoorwegen later verplicht 

waren hun spoorbreedte aan die van het 

.internationale net aan te passen, wilden 

zij ons land niet geheel ten aanzien van 

het spoorwegverkeer isoleeren, ging dat 

natuurlijk met zeer groote kosten gepaard. 

Nu ik toch over de spoorwegen schrijf, 

lijkt het mij wel aardig om iets uit de 

geschiedenis der ontwikkeling van 'het 

spoorwegwezen hier te lande over te 

nemen uit het „Octrooi- en Merkenblad" 

om daarmee mijn artikel te sluiten. 

*•* 

Er waren nog veel meer moeilijkheden 

in het begin. Zoo-wel de steden, die vfoefer 

belasting trokken van de binnenomende 

en vertrekkende reizigers, de 

particulieren, die hun land voor den 

aanleg van de spoorwegen mochten verkoopen, 

probeerden uit het nieuwe verkeersmiddel 

een voordeel te halen. Geleidelijk 

wist men van Regeeringswege 

dit euvel te beperken. 

Reeds vrij kort nadat tot den defini- 

tieven aanleg van de spoorweglijn Liver- 

pool— t Manchester werd besloten, vond 

het denkbeeld ook in Nederland bij 

ondernemende lieden hier te lande in- 

gang. Dit is zeker verwonderlijk snel, 

als men bedenkt, welke bijzondere moei- 

lijkheden en kosten waren gemoeid met 

den aanleg van spoorwegen in de drie- 

voudige delta-monding met haar slap- 

En bodem en talrijke waterwegen, die het 

id, dat wij bewonen, is. De concessie, 

welke de oprichters van de Hollandsche 

Voor een niet gering deel door de spoorwegen zijn de Nederlanders goede 

, J^.-* , vV '. ^^Ls 

*** 

Het Nederlandsche spoorwegnet is 

thans een van de dichtste ter wereld. 

Toch heeft Nederland technisch weinig 

tot de ontwikkeling van het spoorweg- 

wezen bijgedragen. Maar mede door de 

spoorwegen hebben de Nederlanders zich 

bekwaamd tot uitstekende dijk- en brug- 

genbouwers. En dat is ook iets. 

Zoo zegt men in het hier geciteerde 

artikel. M. E. R. CURIUS. 

(De spoorbrug over den Moerdijk) 

bruggenbouwers geworden.

Tijdens een vacantie, die de jonge Engelsche schoenfabri- 

kant Mark Sunnet in het jaar 1964 in Algiers doorbrengt, 

maakt hij kennis met Margaret, een jong Engelsch meisje, op 

wie hij oogenblikkelijk verliefd wordt. 

Op een mooien namiddag noodigt hij haar uit om met hem 

in zijn vuurpijl-vliegtuig een tochtje te maken naar de Nieuwe 

Zee, de gedeeltelijk onder water gezette Sahara, waardoor de 

rest vruchtbaar gemaakt zal worden. De vuurpijlmachine 

raakt echter onklaar waardoor zij neerstorten op de wateren 

der Nieuwe Zee en er op rond blijven drijven. Plotseling 

komen ze echter in een draaikolk terecht en worden naar 

beneden getrokken. Ze worden door holen en spelonken ge- 

stuwd tot ze eindelijk op een reusachtig onderaardsch meer 

terechtkomen, dat belicht wordt door een zich aan de zolde- 

ring bevindende, kunstmatige verlichting, In de wanden der 

spelonk ontdekken ze holen en een pad. Ze verlaten het 

vliegtuig en volgen het pad tot ze in een andere verlichte 

spelonk komen, waar reusachtige paddenstoelen groeien. 

Eensklaps worden ze aangevallen door een drom wezens, 

ongeveer een meter groot met een vuilwitte huid en neger- 

achtige trekken. Mark wordt bewusteloos geslagen en komt 

bij in een andere spelonk — zonder te weten waar Margaret 

zich bevindt — waar zich buiten hem nog een Engelschman, 

een Amerikaan en een Arabier bevinden. Ze laten hem zijn 

wedervaren vertellen en de Amerikaan deelt dan mee, dat hij 

daar al zes jaar is. 

i /iMii voor my," zd Guriloii. 

^/l Voor my vyl," zei de Arabier. 

Mark zette groote oogen op. liij keek de drie inaiiiieii 

■uui v,ot overtuigd weldra op hun gezichten te zullen zien dat zij 

hem voor den gek hielden. 

„Zeven jaar!" Hij staarde Gordon uun. ,,l)at kun je niet 

ineeneii! Zeven jaar hier in die spelonken!" 

De ander knikte en lachte grimmig, „ü ja, ik meen hel ..." 

„Maar. ... dat begryp ik niet. Er moeten toch verscheideut 

wegen zijn om er uit te komen." 

,J)ie zyn er zeker er moeten er zelfs heel veel zijn. 

l>e moeilijkheid is alleen, dat wy er niet uit kunnen komen." 

„Waarom dan niet? Jullie zijn er toch ingekomen ook?" 

„Dat ben m ook ~ maar heb jij daar veel aan?" 

„Maar jullie zyn toch niet allemaal langs den waterval 

luiar beneden gekomen?" 

„Neen. De werkelijke moeilijkheid wordt dan ook gevormd 

duur die kleine grijze duivels! Ze hebben ons opgesloten alsof 

we vee zijn! En zij zyn ons altijd te slim of te gauw af! Je 

zou gemakkelijker uit de hel kunnen komen dan hieruit. 

„Maar je wilt toch niet zeggen dat jullie hier voorgoed 

moeten blyven?" 

„Toch wel, kerel! Jy net zoo goed als wij. . . ." 

- „Maar...." 

Mark had wederom het gevoel alsof dit een onderdeel van 

een nachtmerrie was, die met iedere minuut verschrikkelijker 

werd. Gevangen, opgesloten in deze spelonken voor de rest 

van zyn leven! Het was fantastisch, het kón niet waar zijn! 

Hy wendde zich tot Gordon, die naar de afbeelding van het 

Arabische dorp keek. Er was iets in zyn gezicht, dat Mark 

meer verwarde en van zijn stuk bracht, dan dat de Amerikaan 

een uur lang met hem zou hebben gesproken. 

„Het is volkomen juist," verzekerde de stem van den Ara 

bier hem kalm. 

„Het kan niet waar zyn. Er moét een uitweg zyn." 

„Indien iemand er ooit in geslaagd was, er uit te komen 

dan zou deze val niet langer geheim zyn! En dèt ze geheim 

is, blijkt wel uit het feit, dat er nog nooit iemand in geslaagd 

is er uit te geraken." 

Gordon viel hem in de rede. „Neen, dat is niet heelemaal 

juist. Ik geloof in mijn theorie, dat...." 

„Och, loop naar de maan met je theorieën," onderbrak 

Smith hem. „Zelfs al zyn ze juist, wat voor den duivel heb- 

ben wy er dan nog aan? Houd er toch mee op!" Hy wendde 

zich weer tot Mark. „Hoe sneller je je went aan het idee, dat 

- 4 

jij en ik en alle anderen hier voorgoed zyn opgesloten, hoe 

gemakkelijker het voor je zal zyn." 

Het duurde lang, eer Mark geheel hersteld was. Wanneer 

hy er over mopperde en bromde, omdat het zoo'n tijdverspil- 

ling was, deed Gordon zyn best hem gerust te stellen. 

„Om te beginnen heeft het totaal geen zin om hier te spre- 

ken van „tijdverspilling"," zei hy. „En ten tweede mag je van 

geluk spreken, dat je beter wordt! Om eerlyk te zyn, je was 

er zoo beroerd aan toe toen je hjer kwam, dat we niet konden 

aannemen, dat je er ooit bovenop zou komen. Je bent er niets 

mee opgeschoten, toen je hier uitgegaan bent zoodra je by was 

gekomen — het heeft je herstel slechts vertraagd. Blyf hier 

nu maar kalm liggen en pieker niet. Het zou Te toch niets 

baten...." 

Mark deed zyn best om te gehoorzamen en gedurende de 

dagen die volgden, leerde hy de drie mannen beter kennen. 

Zyn eerste snelle indrukken diende hy te herzien. Smith, om 

te beginnen, was absoluut niet de pessimist, die hy leek. Be- 

halve dan, dat hy geen enkele hoop had om ooit uit hun 

onderaardsch verblijf te komen, was hy voor het overige juist 

een optimist. Zyn vasthouden aan de onmogelijkheid om te 

ontsnappen kwam niet voort uit een gefundeerde overtuiging 

in dit opzicht; veeleer was het een soort van zelfverdediging 

— een soort zelfsuggestie om te voorkomen, dat zijn hoop te 

vèr zou gaan! Op een keer, in een vertrouwelijke bui, be- 

kende hy: 

„Als ik niet dacht, dat wy er den een of anderen keer in 

zouden slagen hier weg te komen, dan zou ik er geloof ik 

allang een einde aan hebben gemaakt; maar als ik mezelf met 

te veel hoop vleide, dan zou ik er misschien den een of anderen 

dag een einde aan maken uit loutere teleurstelling, omdat het 

nog niet gelukt was! Den meesten tyd verwacht ik het ergste; 

het is zoo prettig, wanneer het dan niet gebeurt." 

De Arabier nam aan de gesprekken slechts deel door af en 

toe iets byna onverstaanbaars te brommen. Mark wist niet of 

zyn stilzwijgen voortkwam uit een fatalistisch accepteeren van 

den toestand of uit diep nadenken. Hoe dan pok, hy scheen 

het minst van hen allemaal gevoelig voor hufc lot. Wanneer 

hy iets zei, dan was het gewoonlijk om herinneringen op te 

halen of om een Arabische geschiedenis te vertellen, waarvan 

de pointe absoluut onbegrijpelijk was voor de Europeanen. De 

voornaamste band, die hem aan de anderen bond, scheen een 

wederkeenge bewondering tusschen hem en Smith te zyn. De 

forsche lichaamsbouw en de berekenende kracht van den Ame- 

rikaan vonden hun aanvulling yi de gespierde behendigheid 

van den Arabier, waardoor deze beide mannen zich eveneens 

tot elkaar aangetrokken voelden. 

Naarmate Mark sterker werd, begon hy meer belangstelling te 

koesteren voor zyn omgeving en voelde hy ook het verlangen in 

zich opkomen te weten hoe hy in zyn tegenwoordige gezelschap 

was gekomen. De manier waarop hy zelf was binnengekomen, 

was beslist uniek. Hy vroeg Smith, hoe diè er binnengekomen 

was. 

Smith trok nadenkend aan zyn oor en keek de anderen aarze- 

lend aan. Mark begreep, dat zy eikaars geschiedenis reeds van 

buiten moesten kennen. 

„Het kan my niets schelen! Ga je gang," zei Gordon, en de 

Arabier knikte. 

„Wel, het is niet veel bijzonders Wy — dat wil zeggen de 

compagnie van het Vreemdelingenlegioen waarmee ik was —- 

waren vertrokken om politiewerk te verrichten in de bergen ten 

Noorden van Ghardaia en laat ik je er by vertellen, dat als 

je niét weet, waar Ghardaia ligt, je niet veel mist. 

Welnu — de Franschen zyn de meening toegedaan, dat een 

kerel, die na een paar maanden in het Vreemdelingenlegioen 

gediend te hebben, nog in leven is, zóó taai moet zyn, dat hy op 

geen enkele manier dood te krijgen is. En ze handelen daarnaar. 

Ze kleeden je in de zwaarste en dikste kleeren, die ze kunnen 

vinden, geven je een pak te dragen als een kameel, en sturen je 

dan op een voetreis van eenige duizenden kilometers dwars door 

een gebied, waar de zon twee keer zoo heet schynt als waar ook 

ter wereld. Ik kan je onmogelijk zeggen, hoeveel mylen we ge- 

loopen hebben terwijl we onder de hand geroosterd en gebraden 

- - - îÉÉl 

^HM 

OOGST 

OOGSTLIED. 

Sikkels klinken; 

Sikkels blinken; 

Rnischcnd valt het graan. 

Zie de bindster gaären 1 

Zie, in lange scharen, 

Garf DQ garven staan I 

't Heeter branden 

Op de landen 

Meldt den middagtijd; 

't WindJej ttoê van 't zweven 

Heeft zich schuil begeven; 

En nog zwoegt de vlot! 

Blijde Maaijers; 

Nljvre Zaayers, 

Die uw loon ontvingt 1 

Zit nu rustig neder: 

Galm' het mastbosen wed«-, 

Als gij juichend zingt 

âJeLÎ >' 

^^

werden, maar wèl weet ik, dat we geloopen heb- 

ben tot we byna dood waren. Sommige van die 

arme duivels sliepen terwyl ze liepen en ik 

moet eerlyk bekennen, dat ik er niet veel min- 

der aan toe was. 

Ik geloof niet, dat het de bedoeling was, dat 

•wij moesten vechten. Het ging er geloof ik alleen 

maar om, een heeleboel uniformen te laten zien 

opdat de een of andere sheik, die wat buiten 

zyn boekje was gegaan, zou inbinden en opzien 

tegen „de glorie van Frankryk!" Dat was dan 

de bedoeling, maar het beroerde was, dat de 

Arabieren het zoo niet wilden zien. Misschien 

waren de uniformen niet mooi genoeg of hoe 

dan ook. 

In ieder geval wachtten zy tot we byna geheel 

uitgeput waren en toen begon het lieve leven. 

We bevonden ons in de vlakte, en zy zaten op 

hun rotsen boven ons, waar ze rond sprongen 

als antilopen — maar zy hadden geweren, be- 

gryp je? En ze schoten er mee ook, en byna ieder sctiot was raak! 

Het was werkelyk niet lollig, en we kregen bevel om het eenige 

te doen, wat er op zat: ons aan den voet der rotsen op den grond 

te gooien, en dekking te zoeken. 

Er waren een heeleboel spelonken daar, van allerlei grootte, 

en omdat we er niets voor voelden om er vóór te blyven staan 

en stukken rots op onze cocosnoten te krijgen, gingen we er 

binnen. En daar zyn we voorgoed gebleven. Ze sloten ons een- 

voudig in en hóe! 

Misschien klinkt het erger dan het was. In ieder geval maak- 

ten wy ons geen zorgen — ik geloof dat het eenige, waar we 

naar verlangden was, te kunnen gaan slapen. Het zou niet lang 

duren of iemand aan het hoofdkwartier zou ons missen en dan 

hemel en aarde bewegen om te weten waar we gebleven waren. 

We hadden dus niets anders te doen dan te wachten 

Maar de'plaatselijke sheik zag daar de aardigheid niet van in. 

Hy was iets begonnen en besloot er mee door te gaan. Waar- 

schijnlijk was het gemakkelijker voor hem de verdwijning te ver- 

klaren van een heele compagnie, dan rekenschap af te leggen van 

een paar doode lichamen. Het was een schrandere knaap, die 

kerel! We waren nauwelijks een uur in die spelonk, of er ontstond 

een geweldig geraas aan onzen rechterkant. Een paar van onze 

mannen gingen kyken, wat er aan de hand was — misschien 

hebben zy het ontdekt, maar het baatte ons niet veel, daar zy een 

paar kogels door hun kersepit kregen voor hun moeite. De overi- 

gen van ons bleven nu maar liever zoo dicht mogelyk by elkaar, 

en onder de hand vroegen we ons af, wat er toch buiten voor een 

lawaai aan de hand was. Een half uur later wisten we het. De 

helft van de rots moest er afgebroken en naar beneden gekomen 

zyn. In ieder geval was het voldoende om den ingang van onze 

spelonk geheel af te sluiten en het levenslicht uit te blazen van 

vier arme kerels, die daar toevallig stonden. De sheik had een 

prachtig idee gekregen om ons spoor uit te wisschen en het zag 

er naar uit, alsof wy levend begraven waren Ik geloof dat 

de kerels in de andere spelonken het zéker waren; ik heb nie- 

mand van hen hier teruggezien. 

Enfin — we bleven zoodoende met zyn drieën over. Olsen, 

Dubois en ik. En we hadden de keus tusschen daar te blyven 

zitten en by wyze van spreken op de plaats te sterven, of de 

spelonk eens door te kyken om te zien of er soms een uitweg 

was. Natuurlijk konden we er niet aan denken om de tonnen 

steenen, die den ingang versperden, met zyn drieën weg te rui- 

men. Na een poosje vonden we een soort spleet in den achter- 

wand. Er kwam wat wind of tocht doorheen, hetgeen beteekende, 

dat er achter een of andere open plek moest zyn. We gingen den 

spleet in en begonnen weer te loopen terwyl we over niets 

anders om te eten beschikten dan een paar kaarsen. 

Ik weet niet hoe lang het duurde voordat Olsen en ik door 

een opening omlaag keken in een van die verlichte tunnels — 

waarschijnlijk wel eenige dagen. En het heeft geen zin je te 

vertellen, wat voor een indruk die lichten op ons maakten; dat 

weet je nog wel van toen je ze zélf zag. Als Olsen ze niet even 

goed had gezien als ik, zou ik stellig hebben gedacht, dat ik niet 

goed snik meer was. 

We hadden Dubois verloren. Hy was in een afgrond gevallen 

en had zyn nek gebroken — de arme duivel! Olsen verkeerde 

ook niet meer in al te beste conditie; hy had een arm gebroken 

en zyn hoofd leelijk gestooten aan een stalactiet. Maar we waren 

er toch gekomen dat wil zeggen: tot aan de tunnels. 

Een troep van die witte pygmeeën zag ons rondscharrelen. 

Ze schenen heelemaal niet verwonderd ons aan te treffen. Ze 

brachten ons voedsel, lieten ons wat slapen en brachten ons toen 

hierheen." 

Hy zweeg. Klaarblijkelijk beschouwde hy het relaas van zyn 

ervaringen als beëindigd. Van Marks standpunt was het echter 

nog nauwelijks begonnen. 

„Maar hoe héét het hier?" vroeg hy. „Je vergeet dat ik er zoo 

goed als niets van beb gezien behalve deze spelonk." 

„Hoe het hier héét? O, je kunt het een soort kerker noemen. 

Het is een hoekje van hun spelonken-systeem, en er is slechts 

H_ ^- "■■ '~' 

Uw Vader rookt „Yankees" 

Uw Moeder rookt „Yankees" 

Uw Vriend rookt „Yankees" 

Uw Vriendin rookt „Yankees" 

WAAROM DAN UZELF NOG NIET ? 

omdat ge verzuimd hebt te te probeeren . . . 

„YANKEES" 

DE PRIMA AMERIKAANSCHE IMPORT SIOARET 

in cellophane en steeds verseh 

éen ingang. Je was er uit, of je had den weg naar den uitgang 

gevonden, toen ze je tegenhielden en hierheen brachten. Ze heb- 

ben je door een tunnel, die precies op alle andere tunnels lykt, 

naar beneden gebracht, alleen loopt die tunnel in de richting 

van een uitstekenden kant — een soort galerij. En die galerij 

bevindt zich ongeveer veertig meter boven den grond van een 

onzer grootste spelonken. Er is geen pad, geen ladder, niets wat 

naar die galerij voert. Ze doen alleen een touw om je heen, en 

laten je dan zoo hierin zakken. Dat is alles. Je kunt geen veertig 

meter tegen een steilen, gladden rotsmuur opklimmen. Zelfs niet 

al was je een menschelyke vlieg." 

„Maar je wilt toch niet zeggen, dat nooit iemand heeft gepro- 

beerd er tegenop te klimmen?" 

„Geprobeerd! By den hemel hebben ze dat! Maar er ligt altyd 

een van die gryze duivels op den loer om je op te wachten. Er 

zyn vlak bij den grond sporen, waar iemand getracht heeft stuk- 

ken uit de rots te hakken om een soort trap te maken om naar 

boven te kunnen klimmen — ze zeggen dat hy het heeft moeten 

opgeven omdat hy een stuk rots op zyn hoofd kreeg! Eén keer 

heb ik gezien hoe iemand geprobeerd heeft een poging te onder- 

nemen. Het was een Franschman, en half gek ook, anders zou 

hy het wel uit zyn hoofd gelaten hebben. Ze hadden juist weer 

een nieuwen medebewoner neergelaten, toen hy dacht een kans 

te hebben. Hy snelde naar voren uit een groep gevangenen die 

stonden te kyken wie er binnen gelaten werd, greep het touw 

en begon er als een aap in te klimmen. Ze lieten hem zyn gang 

gaan tot hy ver over de helft was en — sneden het toen door." 

Mark begreep er nog byna even weinig van als tevoren. Smith 

was reeds zoo lang onder den grond, dat hy zich niet meer kon 

indenken, dat een vreemde er iets bijzonders in zag. De ver- 

trouwdheid met deze spelonken had zyn vroegere verbazing en 

verwondering totaal uitgewischt. Hy was zyn abnormale ber 

staan gaan zien als een nieuwen vorm van normaal leven. 

„Maar wie zyn die kleine gryze menschen? Wat doen ze hier? 

Waarom verlaten ze deze spelonken niet?" 

De Amerikaan schudde zyn hoofd. 

„Dat weet ik niet — daar kan ik geen antwoord op geven. 

Gordon heeft er zyn eigen theorie over. Die zal hy je wel eens 

vertellen. Wat my op het oogenblik interesseert, is de tip, dien 

jy ons gegeven hebt. Dat maakt het geval een boel duidelijker." 

„Heb ik jullie een tip gegeven?" 

„Zeker! De aanleg van de Nieuwe Zee. We badden gemerkt, 

dat zy zich ergens ongerust over maakten, maar we konden niet 

te weten komen, wat het was. Nu weten we het." 

„Baat het wat?" 

„Baten? Och, baten doet het zeker. Het beteekent, dat wanneer 

we hier moeten verdrinken, we ons geen zorgen meer hoeven 

te maken over de vraag hoe we er uit kunnen komen." 

Een anderen keer stelde Mark zijn vragen aan Gordon met 

grooter succes. De archaeoloog was er in geslaagd, hoewel hy 

langer dan Smith gevangen werd gehouden, zyn hersens soepeler 

te houden. Niet alleen had hy, buien van neerslachtigheid uitge- 

zonderd, zyn belangstelling weten te bewaren voor de gedragin- 

gen van het ondergrondsche menschenras, maar hy zag ook nog 

een anderen kant aan het geval — waar de Amerikaan nooit op 

zou gekomen zijn. Vragen om inlichtingen, die Smith beant- 

woordde met „er is geen haast bij", of „je zult een heelen 

tijd noodig hebben om er achter te komen," werden door Gor- 

don beantwoord met eenig begrip voor de verbazing van den 

vreemde. Hy ging door op Smiths gezegde, dat de spelonken 

een soort kerkers waren. 

„We worden gevangen gehouden uit een oogpunt van veilig- 

heid," verklaarde hy. „Voor onze eigen veiligheid, en de hunne. 

Er zyn twee goede manieren om iemand een geheim te doen 

bewaren; de eene is zyn mond te stoppen en de andere zyn hart 

te stoppen. Waarom ze de eerste methode kozen, kan ik je niet 

vertellen; ze schijnen niet mededeelzaam omtrent dergelijke 

kleinigheden. In ieder geval is het een uitstekende methode, en 

het kost ze niets. (Wordt vervolgd) 

1. De internationale zeilwed- 

strijden op de Kralingsche 

Plassen te Rotterdam. — 

De Olympische jollen In 

den strijd. 

In de Ruysdaelkade te Am- 

sterdam werden nationale 

kanowedstrijden gehouden, 

waarvoor groote belang- 

stelling bestond. — Een 

overzicht van den strijd 

tusschen de tweepersoons 

kano's. 

De roeiwedstrijden van de 

Koninklijke op den Amstel. 

— Eindspurt van de Jonge 

achten. Op den voorgrond 

Nereus; achtergrond Laga, 

die winnaar werd. 

4. DE MOTORRACES OP 

WOUDENSTEIN te Rotter- 

dam. — Voor het eerst In 

Nederland werd er ook een 

wedstrijd tusschen moto- 

ren met zijspan gehouden. 

— De winnaar van deze 

race, de rijder H. Zuur, met 

zijspanpassagler In den 

bocht. 

5 en 6. HET CONCOURS 

HIPPIQUE TE OSS. — 

5. Minister Deckers reikt 

den beker uit aan den win- 

naar van de koudbloeden 

„Makkie". Eigenaar H. van 

Wanrooi. 6. „Lilliput" tij- 

dens het springconcours In 

actie. 

In Stoops Bad te Haarlem 

werden Zaterdagavond 1.1. 

zwemwedstrijden gehouden. 

— Mevrouw Braun fellcl- 

teerd P. Stam met zijn 

overwinning in de 400 m. 

vrije slag beeren. 

8. Te Ommen word wederom 

het bekende Sterkamp ge- 

houden, waarvoor 1300 per- 

sonen uit alle deelen der 

wereld bij elkaar gekomen 

waren. — De bekende Indi- 

sche theosooph, Krishna- 

murtl (x), In gesprek met 

een der deelneemsters.

' ' '• 

Hel was ceil alleroiiaaii^ciiaainste kleed, ze droeg integendeel een zilvergeschiedenis, 

die echter - dit ter wit nauwsluitend costuum, dat echter 

geruststelling van den lezer — den ravenzwarten glans van beur haar 

tóch nog gelukkig goed is afgeloopen, al nog dieper en onheilspellender maakte. 

viel die afloop dan ook hèèl anders uit — Zulk haar als van Senorita Elmana 

dan iemand kon hebben verwacht. kän werkelyk onheilspellend zyn, en die 

Hoe Dick Cleaver er ooit toe gekoiuen gedachte kwam niet alleen bij my op als 

is - ik weet het waarlyk niet. Reeds een gevolg van de situatie! 

sinds lang heb ik opgehouden er een „Jullie komen toch zeker by ons zitreden 

voor te willen vinden. Een excuus ten, hoop ik," zei Dick, maar de toon van 

heb ik nóóit gezocht, omdat ik a priori zyn stem verried maar al te duidelijk, 

overtuigd was, dat dit toch niet kon be- dat hy het allesbehalve hoopte. 

staan. Den laatsten tijd denk ik echter „Het spyt me," zei Peter koel, „maar 

maar zoo: hü zal een te veel aan gene- John en ik hebben reeds een tafel aan 

genheid in zich rondgedragen hebben, den anderen kant gereserveerd." — Wat 

en dit hebben willen uiten. Dat hy hier- een gelukkige inval was dat! — „Ik 

bij niet byster scrupuleus te werk girig, spreek je straks nog wel...." voegde hy 

is erg, hèèl erg zelfs, maar dat hij er niet er dan veelbeteekenend aan toe. En hiervoor 

terugschrok, het geluk van Diana na wendden wy ons af, om den ober, die 

Bourbon op het spel te zetten, is onver- geduldig had staan wachten, te volgen. 

geeflyk! ledereen, die haar kent, zal dit Toen we eindelijk veilig in ons hoekje 

laatste met mij eens zyn. Maar enfin, zaten, waar Dick ons niet kon zien, 

laten we het daar niet verder over heb- staarde Peter my met een pynlijkén, onben; 

het verandert niets aan de zaak geloovigen blik aan. 

en.... het belette niet, dat Peter en ik „Groote genade!" hygde hy. „Wat 

hem up dien rampzaligen avond aantrof- denk jy er van, John?" 

fen in het restaurant van Signor Loca- Wat ik er van dacht, kon maar beter 

telli, terwyl hy er zat te dineeren met de ongezegd blijven. Ik wist maar al te goed. 

schoune Senorita Elmana — schoon was 

zy inderdaad! — alsof hü met haar in 

plaats van met Diana Bourbon verloofd Sukkelde met de spijsvertering 

was. Met Diana, die, op mijn woord, 

zeker ook een buitengewone schoonheid 

was! 

„Op zekeren dag zag ik, dat er zes 

zouten in waren. Daarom probeerde ik- 

U begrypt dat wanneer er een manier 

was geweest om het onopvallend Ie doen, 

Kruschen. Het was met mij eenvoudig 

ik Peter dan alleen gelaten zou hebben 

het geval van den zakenman, wiens werk 

om de situatie op te knappen. Hy was 

meebrengt, dat hy aan slechte spijsverten 

slotte Dicks broer en ik sta nu eentering 

lydt en aan rheumatiek en die 

eigenlyk iets noodig heeft, dat niet almaal 

op het standpunt, dat dergelijke 

leen het bloed zou zuiveren, maar de 

delicate kwesties als ontrouw in de liefde 

beter „en familie" behandeld kunnen 

gehecle werking van zyn organisme zou 

worden. 

verbeteren. Ik had van alles gebruikt, 

Het was echter reeds te laat om op 

maar geen Kruschen, omdat ik dacht, 

tactvolle wijze te retireeren. We waren 

dat het hetzelfde zou zijn als zooveel 

de met rood fluweel bekleede deuren van 

andere middelen. Toen probeerde ik 

toch nog Kruschen. En hier eindigt myn 

het restaurant al door en dan is er geen 

relaas. Ik kan alleen zeggen, dat ik er 

ontkomen meer mogelyk, want nauweniet 

meer buiten zou willen. Het houdt 

lijks hebt ge uw voet over den drempel, 

my perfect in orde en ik ben 64 jaar. 

of de ober heeft u reeds opgemerkt en 

Kruschen is heel wat meer dan een eentrekt 

u met zyn zwarte oogen tot zich 

voudig laxcerzout." j § JJ te -p. 

lerwyl hy op u afstevent. Bovendien. . . . 

Dick zelf had ons ook reeds gezien — Overwerking, zorg, te veel zittend leen 

waarlyk niet tot zyn genoegen! ven, dit alles zyn oorzaken voor de ver- 

Er zat dus niets anders op dan met de slapte werking der verschillende inwenwaardigheid 

die ons na den schok ge- dige organen. Indigestie is een van de 

bleven was, naar Dicks tafeltje te gaan eerste gevolgen. Onvoldoende afvoer, die 

en hem en zijn dame te begroeten met leidt tot een verstopping van het orgaalle 

diplomatie en wellevendheid waar- nisme door giftige afvalproducten, is een 

over wij beschikten. De ontmoeting ver- ander schadelijk gevolg. Het bloed wordt 

liep uitstekend; het werd absoluut geen overladen met onzuiverheden, die de 

dramatische scène. Alleen kleurde Dick algeheele gezondheid ondermynen en de 

eenigszins en deed hy wat verward, ter- gewrichten kunnen aantasten met rheuwijl 

Peter belachelyk bleek werd. matiek. De zes zouten in Kruschen spo- 

„Miss Elmana," zei Dick, „mag ik je ren de inwendige organen, maag, lever 

myn broer Peter en Mr. Malloch voor- en nieren aan. Uw bloed wordt gezuistellen?" 

verd. U vergeet indigestie en rheumatiek 

Omdat ik eenige oogenblikken tevoren en U krygt dat gevoel van geestelyke en 

haar portretten in de hal van het restau- lichamelyke opgewektheid. 

rant bewonderd had, herkende ik haar Kruschen Salts is uitsluitend verkrygdirect. 

Ze was dezelfde Senorita Elmana, baar by alle apothekers en erkende drowier 

vurige Spaansche volksdansen gisten ä ƒ0.40, ƒ0.70 en ƒ 1.60 per flazoo'n 

ongewoon succes voor Locatelli's con, omzetbelasting inbegrepen. Stralenrestaurant 

beteekenden. Reeds de glim- de gezondheid voor 1 cent per dag. Let 

lach, waarmee zy ons begroette, was zóó op, dat op het etiket op de flesch, zoowel 

levendig en uitdrukkingsvol als haar als op de buitenverpakking de naam 

snelle wendingen op het tooneel. Ze had Rowntree Handels Maatschappij Amsterzich 

nog niet voor haar optreden ge- dam, voorkomt. 

m - 8- 

hoe ellendig Peter hetgeen hy zoo juist 

gezien had, moest vinden. Ik deed daar- 

om maar, alsof ik zoo verdiept was in 

de bestudeering van het menu, dat ik 

hem niet hoordfe. Maar het had geen zin 

om tegenover Peter struisvogelpolitiek 

te voeren. 

„Ik begryp er niets van," erkende ik. 

„Maar valt er eigenlijk wel veel aan te 

begrypen, daar we de feiten toch voor 

oogen zien? Je broer zit daar met die 

danseres, terwyl hy met Diana verloofd 

is, en dus...." 

Peter viel my in de rede. „Hoor eens," 

zei hy, en ik merkte heel goed aan zyn 

stem, dat hy meer zichzelf dan my 

wenschte te overtuigen, „hoor eens, na- 

tuurlijk doet hy het niet zóó maar. Ik 

bedoel, dat hy er zyn reden wel voor zal 

hebben, dat hy met haar dineert. We 

moeten niet direct iets bijzonders er van 

denken, of hem verkeerd beoordee- 

len " 

„Ik ken je broer tè goed, om hem ver- 

keerd te beoordeelen, antwoordde ik, 

en ofschoon Peter me vragend aankeek, 

daar hy een nadere verklaring wilde 

hebben van myn stellig dubbelzinnig 

antwoord, deed ik of ik het niet merkte 

en zweeg. Een gelukkig toeval kwam my 

daarby te hulp: de koperen instrumen- 

ten van het orkest zetten een fanfare in, 

ten teeken dat er weer gedanst zou wor- 

den, en terwyl de band den nieuwsten 

gazz-schlager speelde, zagen wy hoe Seno- 

rita Elmana afscheid van Dick had geno- 

men, waarschynlyk omdat het tyd werd 

dat zy zich ging verkleeden om op te 

treden. Als een koningin schreed zy door 

de zaal, nagestaard door honderden 

oogen. 

„Ze is zich gaan verkleeden," mompel- 

de ik tegen Peter. „Zal ik even weggaan 

terwyl je broer hier komt om een ver- 

klaring te geven?" 

„Blyf alsjeblieft zitten," zei Peter. „Doe 

niet zoo dwaas!" 

Voordat hy uitgesproken was, stond 

zijn broer reeds vóór hem. Dick Cleaver 

— lang, blond en één en al levendigheid, 

deed niet langer verward. Hy zag er in- 

tegendeel uit alsof iemand hem het 

slachtoffer van een of ander snood ver- 

raad had doen worden. Toen hy zich 

op een stoel aan ons tafeltje had neerge- 

laten, keek hy Peter met een blik van 

totaal onnoodige uitdaging in zyn oogen 

aan. 

„Je vraagt je zeker wel af, wat ik hier 

uitspook," begon hy. 

„Heelemaal niet," antwoordde Peter 

met volmaakt voorgewende onschuld. 

„Je probeert toch zeker Senorita Elmana 

een buitengoed of een villa te verkoo- 

pen?" 

„Hè?" Dick staarde hem niet-begry- 

Eend aan. Pas na een poosje drong de 

eteekenis van Peters woorden tot hem 

door. Hy was namelyk makelaar in on- 

roerende goederen. „Nu ja," mompelde 

hy toen, „dat nu niet precies, maar " 

Hy nam een sigaret en zweeg terwyl 

hy ze aanstak. Peter merkte onderwyl 

edelmoedig op: „Zouden we het onder- 

werp niet beter kunnen laten rusten, tot 

we thuis zyn?" Toen moet hy den aar- 

zelenden, onzekeren blik in zyn broers 

oogen hebben gezien — een soort van 

% 

1 

k&ll 

afe

zwygende vermelding van Diana's naam. 

Peter hield het voor een Vraag: „Zou hy 

iets aan haar vertellen ?'" En Peter 

antwoordde op die onuitgesproken in- 

formatie: „Natuurlyk niet Waar denk 

je aan...." 

Er heerschte een drukkend stilzwijgen 

terwyl wy naar de dansende paren zaten 

te kijken. Het orkest was werkelyk uit- 

stekend, maar geen van ons drieën sloeg 

acht op hetgeen het speelde. Wat myzelï 

betreft ik was. te veel verdiept in een 

onbewuste vergelyking van myn beide 

metgezellen. 

Dick Cleaver was een van de knapste 

ZONSONDERGANG 

jongemannen, die ik ooit heb leeren ken- mocht worden. Want Dick had vrienden, 

nen. Alles wat hy aanpakte, lukte hem. honderden vrienden, en ze waren alle- 

En hoel Op school was hy steeds een der maal van het goede soort. Hy bracht zy'n 

eersten van de klas geweest; in eiken firma dus een groot aantal relaties aan, 

tak van sport, dien hy had beoefend — die waariyk niet te versmaden waren. 

en dat waren er heel wat — had hüü uit- Iedereen voorspelde hem een geweldig 

gemunt; aan de academie had hy in den succes, en grooten rykdom. Dat was 

kortst mogelyken tyd zün studies in de trouwens onvermydeiyk. Wanneer hy 

rechten voltooid, en nauwelyks was hy zich op je wierp, was er geen mogelijkklaar, 

of hy kreeg een uitstekende be- heid hem te weerstaan, en je was boventrekking 

op een groot makelaarskantoor. dien werkelyk nog bly omdat hy je op 

De firma beloonde zyn buitengewone den grond had gegooid — als je zyn — 

diensten weldra door hem in de directie glimlach zagl 

op te nemen, hetgeen van haar kant gezien 

een zeer goede tactiek genoemd Wat Peter betreft — wel, hy* was altyd, 

zoowel op school als op de academie, 

de jongere broer van Dick geweest. U 

begrypt natuurlyk, wat dit zeggen wil. 

Af en toe kreeg hy ook een droppeltje 

van den lof, die altyd en overal aan Dick 

werd toegezwaaid. Peter bleef er echter 

bescheiden by glimlachen, zoodat hy immer 

in staat was, zyn eigen lof voor 

Dick by dien der anderen te voegen. 

Als broer van een geestelijken en lichameiyken 

reus zooals Dick, moet men wel 

leeren een heel speciale techniek van 

gereserveerdheid aan te nemen — een 

houding waarby men zoowel lofredenen 

weet te accepteeren als ze gelijktijdig tot 

niets terug te brengen. En een dergelyke 

houding had Peter zich in den loop der 

jaren op voorbeeldige wy'ze weten aan te 

wennen. Nadat hy zyn studies aan de 

hoogeschool had voltooid, gleed hy als 

het ware ongemerkt in de redactiebureaux 

van de bekende uitgeversfirma 

Bullson en Primer. En nu, twee jaar na 

zyn aanstelling als assistent-redacteur van 

een onbekend maandschrift, was hy benoemd 

tot redacteur van een nieuw opgericht 

weekblad, waarvan de firma BuIIson 

en Primer verwachtte dat het weldra 

alle intellectueelen van Engeland tot 

abonné zou hebben. 

Het was — tusschen twee haakjes — 

deze promotie welke ons dien ongeluksavond 

naar het restaurant van Sigrtor 

Locatelli had gevoerd, waar Peter op een 

diner wilde fuiven, en waar wy Dick met 

zyn Spaansche danseres ontmoet hadden 

.... 

Zy'n Spaansche danseres. ;— Onwillekeurig 

gingen myn gedachten naar Diana 

Bourbon Een schoonheid! Charmant, 

lenig en slank als een hinde. Een 

weelde van blond, springend haar, en 

diep-blauwe oogen, die iemand altyd aan 

een zomerhemel deden denken. 

De Bourbons waren naast de Cleavers 

komen wonen toen Dick toevallig voor 

zyn firma op reis was — een zakenreis, 

die hy behendig had weten te combineeren 

met een crickettournée, die iedere 

week zyn naam als een der beste spelers 

van het nationale team, in de dagbladen 

vermeld deed worden. 

Zoo gebeurde het, dat Peter — de donkere, 

ernstige Peter — Diana het eerst 

ontmoette. 

Hy had haar niet alleen ontmoet, maar 

hy ging voort met haar te ontmoeten — 

een gevaariyke bezigheid! En by iedere 

ontmoeting voelde hy een onoverwinnelyk 

verlangen, haar andermaal te ontmoeten. 

En toen, in het midden van deze mogelykheden, 

keerde Dick van zyn zakenreis 

en zyn crickettournée terug. Hy 

ontmoette de knappe Diana eveneens en 

stond een oogenbhk sprakeloos voor haar 

blonde haren en blauwe oogen. 

Wat er daarna precies gebeurd is, heeft 

Peter zelf nooit begrepen, maar eer hy 

het goed en wel besefte, waren Dick en 

Diana verloofd. Peter v reef zyn oogen 

uit en gaf zyn broer grynzend de hand, 

en Diana gaf hy zelfs, echt op de manier 

van een zwager, een kus.... 

In Januari zouden zy gaan trouwen. 

En nu, in November, hadden wy Dick 

met zyn Spaansche danseres by Locatelli 

ontmoet.... 

-10- 

Ik kon niet naar Senorita Elmana 

kijken, toen zy was komen dansen, zon- 

der aan de levendige Diana Bourbon te 

denken. Evenmin kon ik het Peter kwa- 

lyk nemen, dat hy zoo bespotteiyk bleek 

was geworden. Het moest af en toe wer- 

kelyk ellendig zyn om een broer van 

Dick te wezen. Zooiets van een zware 

verantwoordeiykheid, zou men kunnen 

zeggen, 

„John," zei Peter, terwyl hy met ge- 

fronst voorhoofd naar den grond keek, 

„het is een verschrikkeiyk beroerde 

boel." 

„Om je eeriyk de waarheid te zeggen," 

antwoordde ik, „leek het my gisteren- 

avond ook niet heelemaal onschuldig." 

We zaten op myn kantoor, des middags 

' van den dag na onze ongelukkige ont- 

moeting in het restaurant van Locatelli. 

Den heelen ochtend had ik er een vaag 

voorgevoel van gehad, dat ik wel bezoek 

zou krygen van Peter, zoodat ik in het 

geheel niet verbaasd was geweest toen hy 

verscheen. 

Hy sprak er niet over om samen te 

gaan dineeren; maar mompelde, terwyl 

ny door het raam staarde: 

„Ik heb gisterenavond met Dick ge- 

sproken. Ik had op hem gewacht tot hy 

thuiskwam. Het is werkelyk een beroer- 

de geschiedenis, weet je." 

„Dus Senorita Elmana blyft.... eh.... 

hy heeft haar dus niet den bons gege- 

ven?" vroeg ik, terwyl ik een sigaret 

opstak. 

„Eh.... by wil probeeren.... het 

langzamerhand te doen...." 

„O, dus het is een oude kennis? Ver- 

zamelt ze soms brieven van hem....?" 

Peter schudde het hoofd. „Gelukkig 

heeft hy haar nooit geschreven. Dick 

heeft me verteld, dat hy haar reeds een 

heelen tyd kent — zoowat twee jaar. Hy 

verklaarde, dat hy haar niet opeens kon 

laten schieten — dat hy haar niet plot- 

seling aan den dijk kon zetten. Ze is een 

vrouw, die dan heel wat moeite zou ver- 

oorzaken .... Hy wil...." 

„Ik begrijp het! Hy wil haar hoe lan- 

ger hoe minder ontmoetend Eerst één 

keer per week. Dan één keer in de veer- 

tien dagen.... één keer per maand.... 

en zoo door, natuurlyk.... Dat is al meer 

geprobeerd! Ik geloof, dat ze zooiets een 

pijnlooze operatie noemen." Indien myn 

woorden wat bitter klonken, dan kwam 

dit doordat ik aan Diana dacht. 

„Ik geloof wel, dat Dick weet, wat hy 

doet. Hy is niet dom. Natuurlyk heb ik 

hem eerst aangeraden haar direct los te 

laten zonder meer.... maar...." 

„Hy is je zeker om je hals gevallen 

en heeft je bedankt voor je wyzen raad, 

niet?" vroeg ik cynisch. 

Peter keek me verbouwereerd aan, en 

begon toen weer door het raam te staren. 

„Hy vroeg me, hem de zaak op zijn 

manier te laten regelen. Hy beloofde, dat 

hy haar heel gauw kwyt zou zyn...." 

„Heeft hy nog gezegd, of „heel gauw" 

vóór Januari zou zyn?" viel ik uit. 

Peter kreeg een kleur by deze vraag, 

en bevochtigde nerveus zyn lippen. 

„Verkoop geen onzin," zei hy. „Na- 

tuurlyk is hy haar dan kwyt...." Zyn 

blik zocht uitdagend den mijne. „Dick 

moét weten wat hy doet." 

„Zeker," stemde ik toe. „Maar Diana 

weet het niét — en dat is ook zeer be- 

langryk, zou ik zeggen!" 

„Diana...." begon Peter, maar hy 

zweeg abrupt. 

„Ik veronderstel, dat hy het haar niet 

gemakkelijk vertellen kan," zei ik. „En 

iemand anders al evenmin. Onze zoo uit- 

stekende moraalcode verbiedt jongeman- 

nen nu eenmaal om jongedames met 

dergelijk nieuws Ongelukkig te maken. 

Het is veel beter, als zy het zelf onder- 

A 

ZEGKAREL,MERKENDE 

J'J LENIE, M'JN 

VRIENDIN VAN 

VROEGER? 

LTS 1OO-0141 H 

NATUURL'JK 

2LI 15 NIETS 

ERANDERD! 

IK&ELOOF OATrtuNTEINTINDIE 

PAAR WEKEN ALBETER ISSEWOR- 

DEN. IK BEM BENIEUWD.OF 

KAREL HET MERKEN 2AL. 

y^'* 

vinden, wanneer het te laat is. Het is 

treurig, maar we dienen onze begrippen 

omtrent ridderly'kheid wel in eere te 

houden. Ik wou echter, dat ze er mee 

naar den duivel liepen.... Kom, laten 

we maar gaan dineeren...." 

En dat was het einde van myn eigen 

actieve deelname aan deze geschiedenis. 

De rest heeft Peter me later verteld. 

Terwyl Dick bezig was zich los te 

maken van de Spaansche danseres, ont- 

moette hy haar nog telkens — en hoe 

langer hoe meer. Wanneer Diana zich 

verbaasde over zyn steeds veelvuldiger 

afwezigheid by haar, was hy altyd direct 

gereed met een uitvlucht. 

„Sommige van die lui," zei hy dan, 

„moeten met zijden handschoenen wor- 

den aangepakt, voordat zy er toe over- 

gaan een cheque te teekenen voor een 

buiten of een villa.... Ze herinneren 

zich pas dat ze een chequeboekje heb- 

ben, als je ze eerst op een stuk of wat 

dure diners hebt onthaald. Het is niet 

prettig, maar je doet er nu eenmaal niets 

aan...." 

Het waren niet altyd zaken, die hem 

noodzaakten des avonds by Diana weg 

te blyven. Soms was hy „absoluut ge- 

dwongen" vergaderingen by te wonen 

van „vereenigingen, waaraan hy zyn 

krachten had gegeven". Het deed hem 

onuitsprekeiyk leed, wanneer hy meer 

dan twee keer per week niet by haar kon 

wezen. Maar ze begreep wel, dat een jon- 

ge zakenman in zyn positie zyn verplich- 

tingen had, nietwaar? 

En Peter, die zag hoe oe zaken ver- 

liepen, vroeg zich af, wat een broer en 

toekomstig zwager in dergelyke situaties 

diende te doen. Hy wenschte wel, dat ze 

niet zoo onplezierig dicht by de Bour- 

bons woonden, want hy voelde zich al- 

tyd doodongelukkig wanneer hy Diana 

in haar blauwe oogen keek.... 

-11 — 

HU VINDT NAJUURLUK.DAT IK ER VEEL > 

OUDER UITZIE DANVROEGER....DA'S 

VAAR oo)iim

Wopr den aanvangr van haar 

J' Europeesche toumea voltooide 

Grace Moore na „One night of 

"w« •« »Love me for ever" haar 

derde CoIumbia-filni,namelijk „The 

kingr steps out" naar motieven van 

de operette „Cissy"van PritzKreis- 

ler, een rolprent, die binnenkort 

door Loet C. Bamsttfn in ons land 

«al worden uitgebracht. 

„The king steps out" is een 

operette-film, die zich afspeelt aan 

het hof van den jeugdigen keizer 

Frans Josef. Een keizer incognito 

en een prinses, die haar waren 

naam voor hem verborgen houdt, 

zün de hoofdfiguren in deze amu- 

sante geschiedenis. Het gegeven 

moge dan al niet nieuw zijn, het 

heeft in ieder geval de verdienste 

op een allergeestigste manier te 

zijn uitgewerkt. Grace Moore speelt 

en zingt vanzelfsprekend de rol 

van de prinses, terwfll de keizer- 

rol wordt vertolkt door Pranchot 

Tone, die in korten tttd door zjjn 

optreden in tal van bekende Ame- 

rikaansche films een grootepopu" 

lariteit heeft verworven- Walter 

Connolly, een der meest voor- 

aanstaande Columbia-acteurs, als 

f> ■#- J*A 

* -*; 

> ; M 

vfeT'f? 

— T2 - 

4 

wl 

tJ'ÏH 

jT 

Pt 

^ 

W 

"./ 

'r/ 

y (IT 

tZjj. 

vl 

! 

•v' 

1 

tt 

^" 

^ÊL 

*?•.• 

•j^. 

-./ ' 

m 

' 

V 

''Ü- 

SOï , 

■tî ^ 

#* N 

Maximiliaan van Beieren, en Herman Hing, 

de uit taliooze films bekende Duitscher- 

Amerikaan, die door zijn bijzondere uit- 

spraak van het Amerikaansch reeds een 

attractie op zich zelf vormt, dragen door 

hun komisch optreden in niet geringe mate 

bfy tot het succes van deze film. 

„The king steps out" zou geen Grace 

Moore-film zijn, als het muzikale gedeel- 

te niet speciaal verzorgd was. Dat dit 

inderdaad net geval is, blijkt uit het feit, 

dat niemand minder dan de beroemde 

violist-componist Fritz Kreisler de muziek 

voor deze productie heeft geschreven. Door 

zijn „Liebesfreud" en „Caprice Viennoise" 

en enkele andere zijner bekendste compo- 

sities, gezongen door GraCe Moore, krijgt 

deze film een zeer bijzonder muzikaal cachet.' 

Zy is geregisseerd door Josef von Stern- 

berg, die zich door zijn vele Marlene Dietrich- 

films een groote bekendheid verwierf en die 

van deze amusante en ietwat parodistische 

geschiedenis een geestig en vlot geheel 

maakte, met een luchtigheid, die wij van 

Von Sternberg niet gewend zijn en die 

daarom des te aantrekkelijker is f 

1. Grace Moorè. 

3. Happy end: de nieuwe keizerin wordt 

aan net volk voorgesteld. 

3. Pranchot Tone. 

4. yffat zal de toekomst, den twee gelieven 

brengen? 

5. Grace Moore en Pranchot Tone. 

6. Herman Hing. 

7. V.l.n.r.t Pranchot Tone, Josef von Stern- 

berg en Grace Moore. * 

KING STEPS OUT 

. ' 

- 15 - 

-1

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 

21 JULI 

K 

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL 

aaaa 

aaaaa 

naaaa aa aa a 

aa aa aa aaa n 

a aa aa aaa aa 

aaaa aa aa aa 

oaa □□ □ onn 

□□ aa aa aaa 

aaaaaaaa a 

aaa rtnn i 

aaa 

OPLOSSING LEHERRAADSEL 

N 

N 

M 

D E 

S P 

M 

I M 

E M A N D E 

R S O O Q W 

N M 

IJ N E 

departement — element — ijsbaan — zending — won- 

der — neigen — neen — zoel — rigide — li«t — kil 

— aal — anana«. 

OPLOSSING 

HARMONICA- 

PUZZLE 

VEZEL 

B 

OPLOSSING 

ONZE FILMPUZZLE 

WIE IS DEZE FILMSTER? 

BING CROSBY 

OPLOSSING VISITEKAARTJESRAADSEL 

HOOFDONDERWIJZER - POSTZEGELHANDELAAR 

BEGRAFENISONDERNEMER 

OPLOSSING HOE LANGER HOE KORTER 

LAMP — LAM — LA — L 

10 

17 

KRUISWOORDRAADSEL 

2 3 

Ê m 

m ^k 

(L 

i 

^ 

5 

't u ^ 

7 1 'i r: H 1^ 

f ^ H ia/ K i. 

1 (K 

5A 

9, 

^ 

,5 e % 

0 '^ t: B 20:/ 

< ^ 

il/ B 

22,, 25 

> i M 1 ^ 

■ ■25 26 _ 't 

(2, 27 

1 

26 

29 

■ ■K Zr 

Horizontaal: 

t, bereide dierenhuid 

3a. behouden« vergissingen (afkorting 

Latijn) 

Xe J iet« wejnemen 

-14- 

'T. voorzetsel 

8. tweeklank 

4K voedsel 

>«r reed« 

J2. klein kind 

HONINGRAATRAADSEL 

14. bloem 

17. draadlooie telegrafie 

19. tweeklank, dienende om 

iemand het zwijgen op 

te leggen 

20. meisjesnaam 

21. muzieknoot 

22. Am«terdam«ch peil 

24. getij 

25. schade 

28. muzieknoot 

29. het kraken 

Verticaal: 

^Kne macht die het leven 

der menschen beslist 

^47verhard gedeelte der 

huid 

.^r'water loozen 

'£r , !nuzieknoot 

4. veter 

9. item (afkorting) 

10. voertuig 

11. bergplaat« 

13. jongen«naam 

14. deel van een wagen 

15. bekende afkorting 

16. deel van een «chip 

18. titel (afkorting) 

22. nauwe doorgang in de aard- 

korst 

23. bij voorbeeld (afkorting, Franech 

26, drijvende woning 

27, boom 

Om de cijfer« — te beginnen bij en in de richting 

van de pijltje« — woorden invullen, die beteekenen: 

1. onderwijzen — 2. zich met een luide «tem laten 

hooren — 3, krampachtige samentrekking — 4, fijn 

verdeeld water dat kristalliseert en in vlokken,, 

neervalt — 5. ontstaan — 6. nauwkeurig «luiten — 7. 

doen «tikken — 8. naderend onheil — 9. damp — 

10. «mid die eggen maakt — II. denkbeeldige «pil 

waarom de aarde draait — 12. iemand die paard 

rijdt — 13. uitgestrektheid — 14, renbaan — 15. 

vocht uit ecnig vaatwerk laten «troomen. 

INVULRAADSEL 

Vul horizontaal in: 

1. teniet doen 

2. Stad in Denemarken 

3. niet zichtbaar 

4. vastmaken 

5. uur. 

1 ia ó 

I 7 e 

LETTERGREEP-KRUISWOORDRAADSEL 

^ 

WL 

II 

■m 10 id F m m 13 

1 EKl 16 - 

r H 19 

3 

^ 

14 

17 

* 1 

^ 1 

9 

^ 

^ 

In ieder vakje moet een letter- 10. vierkante, platte vloereteen — 2. 't beechonwen der zielebeclden 

greep reep ingevuld worden. Tezamen 11. dwaze verzotheid op iet« — 12. — 3. vervaardigen — 4. muten — 

vormen ■ormen deze woorden, die betee- tijd om naar bed te gaan — 14. 6. zacht, gevoelig — 8. voorjaar«kenen: 

jaargetijde — 16. sage — 18. tijd — 9. met kogel« «chieten — 12. 

Horizontaal: 

geslacht van kever« — 19. bloem, overtrekiel van een bed — 13. het 

gewicht onderzoeken — 15. geheel 

1. in voorraad — 3. machinaal 

Verticaal: en al tegen — 16. inwendig orgaan 

gedreven apparaat — 5. kenmerk 

— 17. wapen. 

— 7. omhakken — 9. brandstof — 1. voorzijde van een gebouw — 

■ n 

'^ 0 , s % 

0 t M 

\ J" 

k 

t 1 

i T 

'K 

m 

fri 

1 i s 4 

i 

ï 

VIJFVOUDIG TOOVERKWADRAAT 

1 / 2 3, A. 

i 

4; 

E U Y 

* V, 1 2 3 't 

r- 'j 

5— 

— 

■£, 

t L 

11. 

l 

i 

b 

De letters moeten zóó worden ingevuld, dat men 

in de vijf quadraten horizontaal en verticaal de- 

zelfde woord»iï van de volgende beteekeni« krijgt: 

Qup.draat I. 1. brievenbetteller — 2. kellner — 

3. H«reeuw«ch muziektecken — 4. vervoermiddel. 

Quadraat II. 1-. iemand die in het land werkt 

— 2. regel — 3. paradij« — 4. «tad in Nevada, 

Vereenigde Staten. 

Quadraat III. 1. jongenenaam — 2. meisjeenaam 

— 3. Arabisch opperhoofd — 4. «tukken van een 

«chip. 

Quadraat IV. 1. tijdelijk verdrag — 2. aan de 

andere zijde — 3. gemeente in de provincie Gel- 

derland — Jf. reddingswerktuig. 

Quadraat V. 1. legerplaat« — 2, vliezige bui« in 

het lichaam — 3. honingdrank — 4, pleizier. 

ONZE FILMPUZZLE - CIRKELRAADSEL 

Vul van buiten naar binnen woorden in, die beteekenen: 

1. gemanierdheid 

2. met een rijgsnocr 

trekken 

3. één keer 

4. opnieuw wegen 

5. dichtdoen 

6. gulhartig 

in- 

9. verkiezing 

10, lijnzaadmeel \ 

11. angst voelende 

12. dag der week 

13. draad voor het ontvangen 

der electriache 

golven 

7. ongekunsteldheid 

14. wandelstok. 

8. predikant 

In de bogen: van 1- -14 de naam van een Hollandsche 

tooneeUpeefiter en filmeter. 

. Wij «tellen een hoofdprijs van f 2.50 en tien filmfoto'« 

beschikbaar om te verdeelen onder de goede oplosser«. 

Antwoorden in te zenden vóór 11 Augustus aan de redactie 

van dit blad: Galgewater 22, Leiden, Indische abonné'a 

vóór 11 October. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk 

vermelden: Filmpuzzle 11 Augustus. 

Deze puzzle kan tegelijk met de anderen ingezonden 

worden, doch liefst op een apart velletje papier. 

* 

1 

DE PRIJSWINNAARS 

De hoofdprijzen vielen ten deel aan: 

den heer H 

den heer H 

den heer H 

den heer P. 

den heer D. 

J. de Jong, Amsterdam; 

C. Briedé, Ede; 

Nennie, Den Haag; 

Aaldijk, Schiedam; 

H. v. d. Eykel, Den Haag. 

De troostprijzen werden toegekend aan: 

mejuffrouw F. Schröder, Rotterdam; 

mejuffrouw de Vries, Utrecht; 

den heer T. van Schalck, Rotterdam; 

den heer G. M. Berlips, Amsterdam; 

mevrouw Tulp, Den Haag; 

den heer P.H.M. Baars, Voorburg; 

den heer L. Herwig, Haarlem; 

den heer H. van Tljn, Amsterdam; 

mejuffrouw H. L. Kooimans, Rotterdam; 

den heer B.M, Goud, Rotterdam; 

den heer N. de Wit, Rotterdam; 

den heer H. Oosthoek, Rotterdam; 

den heer A. Gordijn, Schiedam; 

den heer W.F. Nolting, Amsterdam; 

mejuffrouw Simonis, Rotterdam; 

den heer Diephuis, Amsterdam; 

mejuffrouw M. Heerebrand, Rotterdam; 

den heer G. Schljdens, Amsterdam; 

den heer A. Verburg, Arnhem; 

den heer P. G. v. d. Voort, Lisse. 

De hoofdprijs voor de „Filmpuzzle" werd 

verworven door den heer K. Leeuwestein 

te Sliedrecht. 

De troostprijzen door: 

den heer J. Hak, Den Haag; 

den heer W. Steelink, Amsterdam; 

den heer C. Boxman, Amsterdam; 

mejuffrouw D. Morel, Den Haag; 

den heer J. Hofland, Den Haag; 

mevrouw D. Hanzon, Utrecht; 

den heer A.M. v. d. Starre, Rotterdam; 

den heer O.A. de Boer, Amsterdam; 

den heer L. Peters, Nijmegen; 

den heer A. F. J. Wagenaar, Den Haag. 

AAN INZENDERS VAN OPLOSSINGEN 

deelan wij mede, dat zij door ledere Ingezonden goede 

oplossing van een der puzzles reeds kans hebben op den prijs 

ven (1. 2.50 ol een der vier troostprijzen, welke voor ledere 

puzzle worden beschikbaar gesteld. Het ii dus niet noodlg, 

det men ven alle puzzles de oplossingen Instuurt. Hoe 

meer men er Inzendt, hoe meer kensen men netuuriijk op 

een prijs ven il. 2.50 of op een troostprijs heeft. Men hoeft 

de puzzles niet uit te knippen om de oplossingen In te 

zenden. Evenmin behoeft men ze na te teekenen. Het Is 

voldoende «Is men bij krulswoordreedsels, Invulreedsels, 

vlechtmatjes enzoovoort, In de Juiste volgorde der gageven 

cijfers opschrijft, wat Ingevuld moet worden. 

ONZE PRIJZEN 

Voor goede oplossingen op iedere 

puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, 

stellen wij een prijs van ƒ 2.50 be- 

nevens vier troostprijzen beschik- 

baar. In totaal dus deze week 

5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 

20 troostprijzen. 

DE OPLOSSINGEN 

op de in dit nummer voorkomende 

puzzles, enzoovoort, gelieve men 

vóór 11 Aug. in te zenden aan de 

redactie van dit blad. Galgewater 

22, Leiden. Abonné's uit de over- 

zeeschc gewesten vóór 11 Oct. Op 

enveloppe of briefkaart vermelde 

men duidelijk: 

Oplossingen Zoek en Vind 11 Aug.

De wagen van Daimler, 

op vier wielen, In 1880. 

Carl Benz' driewieler. 

PIONIERS VAN HET AUTO-BEDRIJF 

ÜÉtèi 

De auto Is thans vijftig jaar oud. 

1936 is dan ook een mijlpaal In de 

geschiedenis van het auto-bedrijf, 

Idaar het nu Juist een halve eeuw geleden 

lis, dat Carl Benz zijn aanvraag indiende 

jtot het bekomen van 'n brevet voor den 

[eersten auto met inwendige carburatie. 

In den loop van hetzelfde Jaar bracht 

iGottlieb Daimler zijn eersten auto op vier 

[wielen op de markt. 

De eerste Benz was een driewieler. Zijn 

■ chassis bestond uit gaspijpen, doch hij reed 

reeds op metalen wielen, van rubber ban- 

|den voorzien. 

De motor, een één-cylinder, was achter- 

laan aangebracht. Zijn toerental was 250 

|per minuut. 

Eigenaardig mag het heeten, dat krukas 

len vliegwiel vertikaal stonden, zulks uit 

vrees voor de horizontale rotatie-bewe- 

gingsstoringen, noodlottig bij het besturen 

|van zoo'n uiterst licht vervoermiddel. 

Van den beginne af zag Carl Benz in, 

I wat in latere Jaren de auto eens worden 

zou. De ontsteking, die eerst met behulp 

van een dynamo geschiedde, werd weldra 

door toedoen van een batterij verzekerd en 

Ide uitlaatgassen dienden reeds om den 

jcarburator op de noodige temperatuur te 

brengen. Afkoeling geschiedde door water- 

damp en overbrenging met een ketting, 

hetgeen niet zonder bezwaar was: Carl 

Benz had moeite zich genoegzaam sterke 

kettingen aan te schaffen en hij vernieuw- 

de ze dan ook na elke reis van eenige be- 

| teekenis. 

De topsnelheid was toen 12 km. in het 

luur. 

Carl Benz was klaar met dien wagen 

l tegen de lente van het Jaar 1885. HIJ noo- 

digde bloedverwanten, vrienden en werk- 

lieden uit, zijn eerste proefnemingen bij te 

I wonen. 

Van starten was geen sprake, zoodat de 

1 toeschouwers het voertuig voortduwden om 

het op gang te krijgen. Na eenige stappen, 

kwam er beweging In den motor... en de 

eerste automobiel reed langs den weg!! 

Benz was vol vreugde over het bekomen 

■ resultaat. En zoo IJverig bestudeerde hij 

ide knoppen en krukken, die den loop van den 

jmotor regelden, dat hij het stuur heelemaal 

fl^T/ 

uit het oog verloor. Die eerste proefneming 

eindigde dan ook op een noodlottige wijze... 

tegen den muur van de fabriek. Maar de 

wagen kon gauw hersteld worden, zoodat 

de straten van Mannheim weldra het too- 

neel van verdere „demonstraties" werden. 

In 1890 gaf Benz het driewlel-beginsel 

op. Zijn „Victorla"-tweezltter reed op vier 

wielen. Ook zoo zijn „Vl8-è-vi8"-é6ncylln- 

der-wagen, Inhoud 2,9 Liter: belde waren 

voor dien tijd reeds „moderne" wagens, 

met een stuurinrichting van hetzelfde prin- 

cipe als dat onzer huidige automobielen. 

Wat Gottlieb Daimler betreft, hij bouwde 

zijn eersten vierwieler In 1886. HIJ had In 

1883 een brevet genomen, voor een motor 

met Inwendige carburatie, die 900 toeren 

maakte per minuut. 

De motor, die eerst met lucht en nadien 

met water gekoeld werd, bevond zich in 

het midden van het voertuig. De grootste 

snelheid was 18 km. per uur. 

In 1888 verving Daimler zijn ééncylinder 

motor door een tweecylinder In V-vorm, 

achteraan den wagen aangebracht. 

. De wagen, dien Benz In 1901 uitbracht, 

met vier cylinders vooraan, bereikte een 

snelheid van 72 km. Het was de eerste z.g. 

„Mercedes". . 

Carl Benz en Gottlieb Daimler hadden ge- 

ijverd voor het oplossen van hetzelfde 

vraagstuk, doch zonder elkander te kennen. 

Hun eerste wagens vonden trouwens wei- 

nig aftrek, ten minste bij hun eigen land- 

genooten. Een Franschman kocht de eerste 

Benz-automobiel en reed er mede tot Parijs. 

Daimler mocht zijn eerste succes boe- 

ken bij het verkoopen van zijn fabrikatle- 

vergunnlng aan de firma Panhard & Le- 

vassor, In 1889. 

De fabrieken, die hun oorsprong danken 

aan belde groote Duitsche pioniers van het 

automobielbedrijf, smolten In het Jaar 1926 

ineen, onder de gemeenschappelijke bena- 

ming: „Daimler-Benz Aktiengesellschaft", 

die de thans zeer bekende Mercedes- 

wagens in den handel brengt. 

Waar we het hebben over de pioniers van 

het automobielbedrijf, kunnen wij den naam 

Henry en Edsel Ford en de allereerste Ford-wage 

eert twee-cylinder, die In 1893 uitgebracht werd. 

«^t 

"WnV*}|f / 

Carl Benz. 

van Henry Ford, den huldigen automoblel- 

koning, onmogelijk voorbijgaan. 

De man, die In 1880 te Detroit te voet 

aankwam, om er lets over de motoren te 

leeren, en nu aan het hoofd staat van de 

machtigste automoblelfabrleken ter wereld, 

werd in 1863 te Sprinwells, nabij Dearborn, 

geboren. 

Geheel ten onrechte heeft men wel eent 

beweerd, dat zijn ouders arm waren. Wil- 

liam Ford, zijn vader, was wel la waar 

landbouwer, maar genoot nochtans een ze- 

keren welstand; hij was zelfs vrederechter. 

Uit Henry Fords boek „Mijn Leven en 

Werk" vernemen wij, dat hij, pas twaalf 

jaar oud, eens met zijn vader naar de stad 

meereed. On.derweg ontmoetten zij een 

straatlocomotief, die even stilhield om hun 

rijtuig te laten voorbijgaan. Toen de Jonge 

Ford die wonderlijke machine bemerkte, 

wipte hij uit het rijtuig, liep er naar toe 

zonder zich verder om zijn vader te be- 

kommeren en liet zich uitleggen hoe ze 

werkte. 

Van toen af hield alles wat maar eenigs- 

zlns met techniek verband houdt, zijn aan- 

dacht gevangen. 

Toen zijn studies voltooid waren, trad 

hij als leerllng-werktulgkundlge bij de Dry 

Doek Engine Works In dienst. Dit was niet 

naar zijn vaders zin. De Jongeman dacht 

echter nog steeds aan de straatlocomotief; 

al zijn vrijen tijd besteedde hij aan studie 

en proefnemingen totdat hij naar zijn op- 

vattingen en plannen „zijn locomotief had 

gebouwd". 

Dit gebeurde in 1882. 

Daarna werkte hij nog bij verscheidene 

andere machine-fabrieken, waar hij veel 

kennis opdeed en belangrijke onderzoekin- 

gen verrichtte. 

Na eenige jaren keerde hij naar de boer- 

derij van zijn vader terug, evenwel niet 

om te boeren maar als gevolg van een 

vrijgevigheid: In de hoop, dat zijn zoon de 

techniek zou opgeven, had William Ford 

hem 'n bosch geschonken van 5 H.A. 

Maar ook op de hoeve bleef de „techni- 

sche" Henry zichzelf. HIJ bouwde een ver- 

plaatsbare zaagmachlne met drljfmotor om 

de omgehakte boomen ter plaatse te ver- 

werken. Met de eerste balken en planken 

werd een woning getimmerd, die hij met 

zijn vrouw betrok. Over het bosch bekom- 

merde hij zich niet meer en ging ten volle 

in zijn liefhebberij op. Alles wat er over 

motoren verscheen, bestudeerde hij; zijn 

kunde dankt hij evenwel aan de practljk. 

In 1890 bood de Detroit Electric Com- 

pany hem een betrekking als werktuigkun- 

dige aan met 45 Dollar per maand. Zooveel 

kon hij met boeren onmogelijk verdienen 

Gottlieb Daimler 

kostte 't hem geen moeite om 

't landbouwbedrijf voor goed 

vaarwel te zeggen en zich 

in Detroit te gaan vestigen. 

Al zijn vrijen tijd en vele 

nachten besteedde hij aan 

experimenten. Toen heeft 

hij zijn eerste automobiel 

gebouwd, de allereerste van 

een onoverzienbare reeks, 

waarvan niemand het einde 

voorspellen kan. Zijn twee- 

cylinder ontwikkelde 4 P.K. 

en was achteraan aange- 

bracht. Henry Fords auto- 

mobiel was de eerste, die 

men In Detroit te zien 

kreeg en werd natuurlijk 

zeer populair. 

HIJ verkocht ze In 1896 en 

had er toen reeds meer dan 

1500 km. mee afgelegd. 

Henry Ford had er veel 

ervaringen mee opgedaan, 

zooals blijkt uit den bouw 

van zijn tweede en derde 

automobiel. Deze wagens 

waren aanmerkelijk beter 

dan hun voorganger en 

vooral veel lichter. Ford 

was toen nog altijd als 

chef-werktuigkundige bij de 

Detroit Electric Company 

in betrekking en verdiende 

er 125 Dollar per maand. 

Zijn werkgevers waren, 

deels uit naijver en deels 

uit afgunst, met het sukses 

van hun werktuigkundige 

weinig Ingenomen. In Au- 

gustus 1899 stelden zij hem 

voor de keuze, ofwel bij 

hen in dienst te blijven, en 

dan van zijn onderzoekin- 

gen en experimenten af 

te zien, ofwel zijn goed 

betaalde betrekking op 

te geven. Het zoeken 

en werken was echter 

met hem vergroeid 

en zonder de min- 

ste weifeling ver 

koos hij zijn 

volledige vrij 

held te be- 

waren. 

Na verscheidene moeilijkheden overwonnen te 

hebben, bereikte hij eindelijk in zijn eigen âuto- 

mobiel-fabriek het succes. 

In 1906 bezat hij reeds meer dan de helft der 

aandeden. In 1919 slaagde hij er in met zijn zoon 

Edsel al de overige aandeelen te bemachtigen. 

De jaarlijksche productie van de Ford Motor 

Company steeg voortdurend. Waren er in 1903 

slechts 1.708 wagens uitgebracht, dit cijfer steeg 

tot 6.181 in het Jaar 1908. En later ging men met 

honderdduizenden, Ja met mlllioenen tellen: al- 

leen van het model "T", werden 15.000.000 een- 

heden in den handel gebracht. Nog geen vier jaar 

later mocht Henry Ford het heuglijke feit bele- 

ven den 5.000.0008ten auto van het Model "A", 

dat is de 20.000.000ste, waarop zijn naam prijkt, 

de monteerlijn te zien verlaten. 

Inmiddels begon de groote automoblelkoning 

zijn thans ook zeer bekende 8-cylinder wagens 

te bouwen, met het gevolg, dat er reeds 2.000.000 

wagens van dit laatste model de wijde wereld 

ingestuurd werden, en Henry Ford eigenhandig 

zijn stempel gedrukt heeft op den 23.000.000sten 

wagen, die zijn naam draagt.

fiU^^ 

den Englischen Koning. 

Sinds wijlen George V'f oudst« xoon, 

wien zijn landgenooten den bijnaam 

van Prince Charming gaven, op den 

troon gezeten is als Koning Eduard VIII, 

heelt hij aan populariteit zeker niet ingeboet. 

Eer nam deze nog toe, gelijk trouwens bij 

de In belangrijke mate voor hun traditioneele 

instellingen voelend« Britten niets verwonder- 

lijks is. Zij vereenzelvigen Immers gaarne met 

het constitution««!« koningschap, waaraan zij 

op grond «n als vrucht van de geschiedenis 

bijzonder gehecht zijn, den persoon van den 

Koning. Toen onlangs d« kennelijk door een 

verdwaasden geest gepleegde aanslag geluk- 

kig mislukt was «n de Koning bij die gelegen- 

heid «cht Engelsch« koelbloedigheid aan den 

dag had gelegd, bleek opnieuw welk een aan- 

zien «n sympathie Eduard VIII bij zijn onder- 

danen («n ook bij vele anderen) geniet. 

Al ziet hij «r nog bepaald jong uil, dank 

zij zijn glad geschoren gezicht - in dit op- 

zicht heeft hij met een aan het Engelsch« 

Koningschap tot dusverre verbonden traditie 

gebroken! - toch is hij geenszins meer wat 

men ond«r een „Jong broekje" verstaat. Aan 

zijn rol van Prins van Wal«s (titel van den 

Engelschen kroonprins, zoon van den regee- 

rend«n vorst) kwam pas een «Inde, toen hij 

bijkans 42 jaar was. Zijn vele reizen in den 

vreemde èn overzee in deelen van het Brit- 

sch« Gemeenebest van Naties, zijn ontmoe- 

tingen met tal van figuren uit verschillenden 

levenskring In binnen- en buitenland, zijn var- 

blijf bij d« troepen In Frankrijk gedurende den 

wereldoorlog, dat alias droeg «r to« bij, dat 

hij een goed« leerschool heeft gehad, waarin 

hij volop gelegenheid kreeg met den ernst 

des levens kennis te maken. 

Zijn grootvader, dl« op nog heel wat 

ouderen leeftijd den troon besteeg, stond t« 

boek als een man, di« over «en bijzondere 

mat« van gezond Inzicht In de staatszaken 

beschikte. Juist als gevolg van hetgeen hij In 

d« jaren, di« aan het Koningschap vooraf- 

gingen, rondom zich heen had gezien en ge- 

hoord. Veler verwachting Is, dat de achtste 

Eduard ook in dit opzicht aan dan zevenden 

zal herinneren. Dit laatst« is zeker het 

geval op hat gebied van... d« mod«. Al- 

thans wat d« neiging van d« meeste beeren 

der schepping betreft om ten aanzien van 

hun kleeding het voorbeeld van den tegen- 

woordlgen Koning t« volgen, evenzeer als 

men dat reeds dead toen hij nog Prins van 

Wales was. 

D« Engelsche Koning koestert het voor- 

nemen zijn vacanti« te Cannes t« gaan door- 

brengen. Daar schijnt hij 's avonds een witten 

smoking met zwarten kraag te zullen dragen. 

Aang«xi«n in de oogen van vele Brittan 

Eduard VIII aangeeft wat man w«l «n niet 

behoort t« dragen, hoe en waar man zijn 

vacanti« mo«t doorbrengen, kan mén «r staat 

op maken, dat menige Engalschman mat soort- 

pelijk« kleedij van dan zom«r zijn tenten in 

Cannes zal opslaan. Of da Koning dit laatste 

bijzonder zal waardeeren, valt te betwijfelen. 

Want hij koos Juist Frankrijk uit om er eenige 

weken door ia brengen, aangezien hij zich 

daar veel eer dan In Engeland precies ais 

elka gawona sterveling aan d« geneugten van 

zijn persoonlijk« keuze kan overgeven. 

Voor d« vacanti« aanbrak, had Eduard VIII 

nog haal wat wark te verzatten. Daaronder 

rakan Ik ook da ontvangst in dan tuin van 

Buckingham-palals van da paar honderd liefe- 

lijke Jonga dames (mat haar familie), dl« voor 

•••■** baar Intraa In da groota wereld 

maakten. Ge moatr waarde lazers en lezeres- 

sen, ov«r deze gebeurtenis, de voorstelling 

aan hal staatshoofd, tang niet geringschattend 

denken. Behalve dat aan an ander heel wat 

vooroefening vereischt met het oog op het 

leeren van d« diepe buiging, dl« d« meiskes 

moeten maken, koml ar bovendien h«t noo- 

dlg« kijken, eer de voor deze gelegenheid 

speciaal gemaakt« Japon- gereed Is «n d« 

draagster da kunst verstaat, zich daarin zoo 

te bewegen, dal zij als debutant« «en goeden 

indruk maakt. 

Het spreekt vanzelf, dat 't voor dan Koning 

uiterst vermoeiend moet zijn, eenige uren 

lang dit alles aan zich voorbij te zien gaan, 

al mogen er onder de dochteren Eva's allicht 

varscheidenen zijn, die het aankijken dubbel 

«n dwars waard zljnl Maar vermoeiend of 

niet, «en dergelijke receptie behoort tot d« 

functies, waaraan de Brilsche monarch zich 

heeft te g«ven, wil hij geen einde maken aan 

een gebruik, dat als het ware één is gewor- 

den met de ceremonieele taak, die er op den 

Koning rust. 

Van ceremonie«! gesproken, reeds thans 

namen de voorbereidingen voor de op 12 Mei 

van hel volgend jaar plaats vindende Kro- 

nlngsplechtigheid een aanvang. Tal van op 

aan zeer lang« traditie berustende gebruiken 

worden ook nu weer in eere gehouden. Wi« 

intusschen mocht meenen, dat al deze aan- 

gelegenheden van vormalijken aard het staats- 

hoofd overigens geen kopzorgen behoeven te 

g«v«n, vergist zich. Zoo breng il l«n bewijze 

van het tegendeel alleen maar In herinnering, 

ho« dll keer bij d« kroning onder meer spe- 

ciaal rekening zal moeten worden gehouden 

mal de positie, welke de koning ten opzichte 

van elk der zelfstandige onderdealen van hal 

Brltsche Gemeenebest van Naties Inneemt 

sinds In 1931 hel Statuut van Westminster lol 

stand kwam. Daardoor kwam het lol «en w«l- 

teiijke bezegeling van de in dan loop der 

m 

KONING EDUARD VIII 

VOORT.. 

Jaren lol ontwikkeling gekomen staatsrechte- 

lijke verhoudingen tusschen de verschillende 

gelijkberechtigde eenheden, die in volle vrij- 

heid onder de Kroon verbonden zijn als leden 

van hel Brltsche Gemeenebest. 

Welnu, vertegenwoordigers van het Ver- 

eenlgde Koninkrijk (dit Is Groot-Britlanië plus 

Noord-lerland), Canada, Australië, Nieuw- 

Zeeland en Zuid-Afrika zullen zitting nemen 

in een kroningscommissie, die zich met die 

regelingen voor de kroning zullen bezig hou- 

den, welke voor Engeland en voor de met 

Engeland volkoman gelijk gestelde Dominions 

van gemeenschappelijk belang zijn. De lersche 

Vrijstaat, die de positie van een Dominion In- 

neemt, zou dus me« van de partij moéten 

zijn. Maar de leren, die zelfs van heel dien 

koninklijken band binnen het Gemeenebest 

eigenlijk niets willen welen, hebben voor de 

eer bedankt en reeds kenbaar gemaakt, dal 

de Vrijstaat niet officieel aan de kroning zal 

deelnemen. Zelfs al moge dez« afwezigheid 

tenslotte alleen een symbolisch« «n geen 

practisch-staalsrechtelijke beteekenis hebben, 

zoo blijft een dergelijke houding zeker verre 

van aangenaam voor dan Koning, di« zich 

onwillekeurig toch wel zal afvragen, of bij 

voortzetting van een dergelijk, optraden van 

Ierland het «ind van hel lied niet de vol- 

komen afscheiding zal zijn. Zoo ziet man hoe 

kwesties van ceremonieelen aard wel dege- 

lijk aanleiding tol staatkundige bezorgdheid 

IOS?*" 0* Ven " Enfin, tusschen nu en 12 M«l 

cj J wM. er . nog vee, B«b«ur«n, zoodal 

Eduard VIII zeker verreweg het verstandigste . 

zou aoen, als hij zijn vacantie-genoegens niet 

llel bederven door de Valera's weigering om 

e«n vertegenwoordiger In dez« kroningscom- 

missie aan 1« wijzen. 

WAARNEMER 

lBlLJIB6IEIß€€IEiIL€6 

IM SIP/^MJIE 

De opstand van 

recUtsche groe- 

pen in Spanje, 

waarbij zich verschei- 

dene militairen, aange- 

voerd door hooge offi- 

cieren bevinden, heeft 

tot een waren burger- 

oorlog geleid. De aan- 

hangers der (linksche) 

rogeering trachten de 

legers van den „natio- 

nalen opstand", die 

Madrid uit het Noor- 

den en Zuiden bedrei- 

gen, uit hun stellingen 

te verdrijven en terug 

te dringen. Op het 

19 - 

oogenblik, dat wij dit schrijven is de strijd nog onbeslist en be- 

richten belde partijen, dat zij successen behalen. Intusschen is 

het ook in verscheidene steden tot verbitterde gevechten geko- 

men tusschen regeeringsaanhangers en -tegenstanders. 

1. Rechtsche vrijwilligers trekken door Burgos, op weg naar 

Madrid. 

2. Cavalerie van het leger van den nationalen opstand onder- 

weg naar de hoofdstad. 

3. Door de regeering gewapende arbeiders trekken de opstan- 

delingen tegemoet. 

4. Na afloop van het straatgevecht. — Een zwaargewonde wordt 

weggevoerd. 

5. In Barcelona vielen bij de straatgevechten 500 dooden... 

6. Toen de slag in Barcelona was; uitgewoed. 

7. Verscheidene Spanjaarden trachtten een goed heenkomen te 

zoeken in Gibraltar, de Engelsche vestingstad. De grens was 

echter gesloten en slechts bij kleine groepjes tegelijk werden 

de vluchtelingen toegelaten. — Het grenshek wordt geopend 

om een aantal menschen door te laten. 

■■

(Vervolg van pag. 11) 

.,\k arceptpor zonder bedenkingen. Wil 

je ing echter niet vertellen, wat de intrige 

van hel drama is...." 

„Er is helaas geen sprake van een in- 

trige," antwoordde ze. „Jullie redacteu- 

ren kijken altijd het eerst naar de intrige 

van iets " Diana legde een hand op 

Dirks arm, en Dick keek al dien tijd met 

gefronst voorhoofd naar den speedo- 

meter. ..Ik heb Joan Wayne en Philip 

Woodroof gevraagd, om vanavond te ko- 

men bridgen," verklaarde zy. „Ik heb er 

zelfs sandwiches voor gemaakt, die reeds 

smelten als je er naar kijkt! En nu hoor 

ik. dat Dick iemand moet spreken van- 

avond, ilie de halve stad van hem wil 

knopen...." 

Peter wierp een snellen blik op zijn 

hroer en begreep. Zijn glimlach ver- 

hardde, maar verdween niet. Eer hy iets 

kon zeggen, keek Dick hem byna vijan- 

dig aan. 

.,lk heb geprobeerd Diana aan het ver- 

stand Ie hrengen, hoe belangrijk het is," 

zei hy met zyn volle, overredende stem. 

die'nooit naliet indruk te maken. 

„En ik hcgreep de belangrijkheid er 

nok van," viel Diana hem in de rede. 

..Daarom vraa^ ik ook of Peter je plaats 

v.inavond wil innemen. Wil je het doen. 

Peter?" 

Peter beloofde te zullen komen en ging 

heen. 

Terwyi hy naar binnen ging, mompel- 

de hy een paar zinnen, die weinig pasten 

in den mond van een beschaafden, keu- 

men jongeman. Maar hy had een excuus: 

hy zag nu welk een» verachtelyken weg 

Dick gekozen had! Toch kon hy hem 

nog niet geheel en al veroordeelen — hy 

besloot met zijn broer te praten, en dit 

keer eens wat heftiger! En hy deed het. 

Maar zyn tusscheiikomst veroorzaakte 

alleen maar verontwaardiging en genrik- 

keldheid by Dick. 

„Hoor eens. Peter." viel by uit. „Laat 

my nu mijn eigen zaken regelen, niet- 

waar? Ik ken Senorifa Elmana en jy 

niet. Ze is geen vrouw, die zich zoo maar 

opzij laat schuiven. Maar het zal nu niet 

luig meer duren...." 

Na de bridge-party dien avond, terwyi 

loan Wayne en Philip Woodroof waren 

vertrokken en Peter nog even was geble- 

ven om een laatste sigaret te rooken, 

dacht hy, terwyi hy naar Diana keek, 

zoonis zy tegenover hem zat, dat hy haar 

nog nooit zóó mooi en bekooriyk had 

gezien. Haar blonde haren, waar het licht 

van de lamp gouden reflexen in tooverde, 

verwarde hem. Ze droeg een zwart flu- 

weelen jurk, die de slankheid van haar 

jonge figunrlje op haar voordeeligst deed 

uitkomen. 

Ze zaten te praten met stemmen, die 

even traag door de kamer zweefden als 

de rook welke uit zyn sigaret omhoog 

kringelde. En zonderling genoeg spraken 

zij over Peters nieuwe tydschrift. Het 

werd zoo'n interessant gesprek, dat hy 

heelemaal vergat weg te gaan tot Diana 

hem plotseling mededeelde, dat het nu 

loch de hoogste tyd was geworden.... 

Toen hy het pad naar de garage over- 

liep, dat de eenige afscheiding vormde 

tnsschen het huis der Bourbons en der 

Cleavers, was hy in een ellendige stem- 

ming. Wat kan er ook ellendiger zyn dan 

van een schoonzuster te honden met een 

gloed, die nooit geoorloofd kan zyn te- 

genover schoonzusters? Als zij maar niet 

zoo betooverend mooi was lederen keer 

dal hij naar haar keek.... 

Hij verafschuwde eigeniyk de valsche 

silualie waarin h\\ zich geplaatst zag. In 

geestelijk opzicht voelde hy zich als een 

misdadiger, wiens geweten gekweld 

word! door een verschrikkelijk geheim. 

Hij n.ini deel aan Dirks "spel. maar hy 

h-,:,lU- het spel. Doch znonls hij later 

^_ 

Iepen me zei: „Ik kon het toch niet tegen 

Diana vertellen, wel?" 

„Natuuriyk niet," stemde ik toe. „Zon- 

dig vooral niet tegen de moraal-code 

voor gentlemen!" 

De ontknooping — of de catastrophe, 

u kunt het noemen zooals u wilt — kwam 

in het midden van December. 

Hel gebeurde op een avond toen Dick 

naar een diner van makelaars gegaan 

was — het laatste van dit jaar, gelukkig! 

Peter zou dien avond by my komen 

bridgen. Maar om ongeveer kwart voor 

achten — juist toen hy op het punt stond 

om naar my toe te gaan — werd hem 

het dringende verzoek overgebracht, 

even by de Bourbons te willen komen. 

Hy ging en Diana wachtte op hem in den 

salon. Ze had een hoogroode kleur, alsof 

zy moeite deed een hevige opwinding te 

onderdrukken. Toch begroette zy hem 

met haar gebruikelyken glimlach. 

„Peter," zei ze, „ik zou graag willen, 

dat je met me naar Locatelli ging." 

Gedurende een oogenblik had Peter het 

gevoel alsof de grond zich onder zyn 

voeten had geopend. 

„Locatelli " zei hy dan. Hy' was 

plotseling iets gaan begrypen, en haalde 

diep adem om zyn opwinding de baas 

te biyven. „Het spyt me, Diana," zei hy 

dan. „het spyt me werkelijk, maar ik 

heb John beloofd " 

„Toe, Peter! Ik zou zoo graag willen 

dat je met me meeging..." Ze legde 

haar hand op zyn arm, en het was alsof 

er een vogel op neergestreken was. „Toe, 

Peter, breng my naar Locatelli....", 

„Maar ik kän niet," 

protesteerde hy, zich 

afvragend of er noj 

wel een mogelykhch 

bestond om het onheil 

af te wenden. „Werke- 

lyk. Diana, ik kón niet. 

Op lederen anderen 

avond..., je hebt het dan 

maar te zeggen.,,. Laten 

— 20 - 

. ^^^^^^""ü^^^^^ 

SCWERK 

^t bil Uv. tyP« P a 1 m r 

■— 'zJ de f • t^ f° * de ^ a Scherk-tobel, i^l£^^ 

" T' /-.^«flct u«, volg«"* ^ u.»;s atoom 

kleür von üw hoo - h^ ^ nouwkeung od^^ w.. d 

baorin'tg«^- Baer\e5traat89,Arns .kum p0eder 

s. Blinder ^.;n :essante ^fïOilaiin 

U kosteloos de aerdoosie, WWSH^VS" — 

0.50, 0.95, 1 - 5 ° .ênvormlOóO ^—T^Z^^ 1 

Tri,«,n Creme m"«"" ^.„rffl* '■""'^ 

we zeggen Zaterdagavond.... Als Dick uan 

natuuriyk niet vry is, bedoel ik. Of mis- 

schien wil hy zelf wel met je gaan...." 

„Dick wil niet met me gaan," ant- 

woordde zy kalm, terwyl haar oogen 

hem schenen te dwingen haar aan te 

zien. „Ik heb het hem al verschillende 

keeren gevraagd, maar hy schynt een 

onoverwmnelyken afkeer voor Locatelli 

te hebben. Toch gaat iedereen er heen, 

en ik wil het ook wel eens zien." 

„Laten we dan Zaterdagavond gaan — 

of morgen desnoods," smeekte Peter let- 

teriyk. 

„Neen," hield Diana vol. „Waarom wil 

je vanavond niet?" — Het was een posi- 

tief verraad aan de goedgeloovigheid der 

vrouw, dat zy zyn oorspronkelyk excuus, 

dat hy naar my toemoest, absoluut ne- 

geerde. Haar glimlach maakte echter al- 

les goed, want die verried, dat zy wèl 

geloofde hetgeen hy had gezegd. Ze kón 

het dit keer echter alleen niet als excuus 

accepteeren! „Is er iets zóó verschrikke- 

lyk niet in den haak met Locatelli, dat 

noch Dick, noch jy er met me heen wil- 

len gaan?" 

„Maar natuuriyk niet," antwoord- 

de Peter snel. „Ik ken het heele restau- 

rant nauweiyks Maar vanavond 

werkelyk ik heb beloofd " 

Ze lachte vroolyk by zyn protest. Toch 

wist hy, dat haar vroolykheid geforceerd 

was. Hy zag het aan haar oogen. Voor 

den eersten keer zag hy, dat haar lippen 

lachten zonder dat haar oogen schit- 

ter den. 

„Dus je wilt niét met me meegaan?" 

vroeg zy uitdagend. 

— 

Baden — «en genot 

doch iltcht« met Ohropax-Badwol. Dn* 

v«rhlnd«rt h« Indrlnitn vtn water In da 

ooran an laaft daardoor grootara valll|> 

hald bij 't zwammen, Doosia met 6 paar 

hygiënisch (aprepareerda propjes i 65 ets 

alom verkrijgbaar, Hoofddapit : 

Dr. H. Nanning'a Pharm. Cham. Fabriek 

n.v., Dan Haag. 

„Het is niet, dat ik niet wil, maar " 

Ze viel hem in de rede. „Het spyt me. 

Peter. Ik had zoo graag met jou willen 

gaan. Maar als je niet kunt, dan zal ik 

vragen of vader en moeder met me gaan. 

Ze nebben vanavond niets bijzonders te 

doen." 

En na dit onontkoombare ultimatum 

zag Peter geen uitweg meer. Hy voelde 

dat hy nu wel verplicht was met haar 

mee te gaan. Terwyl hy zich in den geest 

.de scène voorstelde, die zich by Loca- 

telli zou afspelen, had hy moeite niet zyn 

oogen te sluiten en luidop te kreunen. 

Maar tóch behield hy genoeg onderschei- 

dingsvermogen om te begrypen, dat als 

er e^n debacle moest plaats vinden, het 

beter kon gebeuren in zyn tegenwoordig- 

heid dan in die van Diana s vader on 

moeder. 

„Nu," zei hy, „dan zal ik John maar 

nfbellen en meegaan,,.," 

Het was even over halftien toen zy het 

restaurant binnentraden. 

„Kyk alsjeblieft niet zoo somber..,." 

zei ze tegen hem. „Je kykt net. alsof ze 

nlleen maar mosterd serveeren...," 

Peter glimlachte; hy wist, dat hy er 

lang niet opgewekt uit moest zien! 

Toen ze de zaal binnentraden ontdekte 

hy tot zyn groote opluchting, dat er nog 

geen spoor van Dick of Senorita Elmana 

te bespeuren viel. Misschien was er dus 

nog hoop, een crisis te voorkomen. Hij 

nam direct de noodige maatregelen. 

Zoodra hy Diana zonder onbeleefd te 

zyn, even alleen aan haar tafeltje kon 

laten, haastte hy zich naar de hall, den 

ober wenkend hem te volgen. Daar ge- 

komen schreef hy in alleryi een kort 

briefje: „Ik ben hier met Diana." 

„Je kent Mr. Cleaver?" vroeg hy den 

ober, die reeds naast hem stond. 

„Mr. Cleaver? Natuuriyk. Natuuriyk, 

mynheer. Die heer met Senorita Elmana." 

„Juist. Luister. Ik wil, dat je naar hem 

uitkykt. Hy zal wel gauw hier komen. 

Wanneer hy komt, laat hem dan niet 

binnen. Begrepen? Geef hem dit briefje, 

vóór hli naar binnen gaat. Geef het hem 

beslist. Begryp je my?" 

Peter maakte zyn wensch nog duideiyk 

met een krakend bankbiljet, dat hy tege- 

lijk met het briefje in de hand van den 

ober drukte. 

„Volkomen, mynheer. Ik begrüp het 

volkomen. Dank u wel, mynheer." 

En zoo voelde Peter, toen hy zich weer 

tegenover Diana aan bun tafeltje zette, 

dat wat er ook gebeurde, hy gedaan had 

wat hy kon, om een catastrophe te ver- 

myden. De rest moest hy aan de behen- 

digheid van den ober overlaten. 

Hy wachtte dus af, ... 

Ze dansten samen tot byna elf uur 

voordat hy merkte, dat Diana plotseling 

opvallend stil werd. Evenals hijzelf, zond 

zy af en toe een angstigen blik naar den 

ingang. En terwyl zij dansten, voelde hy, 

dat zi)n harl nooit tevoren zóó wild ge- 

klopt had. 

Ze gingen ziften. De ober, die een 

plaats voor een paar nieuwe gasten zocht, 

glimlachte geruststellend tegen Peler, 

Top Hat 

Parijsche Leven 

Tarass Boulba 

zijn FILMA-SCHLAGERS 

OH, SCHEI MAAR UIT. MAN, HET IS NIET ERG 

ZOO GELEKT HADI 

alsof hy te kennen wilde geven, dat hy 

op zyn hoede was. Maar juist terwyl hy 

glimlachte, traden Dick en Senorita El- 

mana door de met rood fluweel bekleede 

deuren de zaal binnen.... 

Diana zag hen direct. Ze verroerde zich 

niet; ze zei geen woord, maar (^ glim- 

lach bestierf om haar lippen. 

Peter zag hen ook, Hy sprong impul- 

sief op, terwijl zyn hand den rug van 

zyn stoel greep. 

Gedurende misschien één seconde 

stond Dick als aan den grond genageld. 

Heel het restaurant scheen verlaten.... 

er scheen niemand meer te zyn behalve 

zy vieren. Bleek en ontdaan staarden zy 

elkander ôver den leegen dansvloer heen 

aan. 

Toen moet Dick hebben gedacht, dat 

by de situatie doorzag: dat Peter Diana 

opzettelijk naar Locatelli had gebracht! 

Er steeg een gevoel van groote woede in 

hem op; zijn oogen begonnen onheilspel- 

lend te schitteren. Hy vergat Senorita El- 

mana, die hoog opgericht en koninklyk 

naast hem stond. 

Daarop ontdekte de ober hen, en haas- 

lig drukte hy het briefje in Dicks hand. 

HU keek het nauwelijks in, Hy kwam 

langzaam naar voren, over den dans- 

vloer, tot by aan Peters tafeltje stond. 

Hij mnakle een stijve buiging, Maar eer 

- 21 - 

' —w^m^r : 

ALS DAT AKELIGE DING MAAR NIET 

hy een woord kon zeggen, zei Diana heel 

kalm: 

„Goedenavond, Dick." 

„Goedenavond!" Dick dwong zich zyn 

stem een zoo gewoon mogelljken klank te 

geven. Maar het was hem aan te zien, 

dat het hem de grootste moeite kostte 

zich te bebeerschen. 

Het was werkelyk verbazingwekkend 

hoe goed Diana er in slaagde zich op dat 

voor haar zeker verscbrikkeiyke moment 

meester te biyven. Geen mensch zou haar 

hebben kunnen aanzien, welk een ontzei 

tende geesteiyke crisis zy doormaakte 

Ze leek rustiger en kalmer dan Dirk 'MI 

VERWACHT: 

De wereldberoemde operette 

ROSE-MARIE 

E«n film uli Mtiro-Goldwyn- 

H»ymr'% Rmcerd-Produeil* 

E«n eclatant tuccas van hat zangdue 

lEANETTE MACDdNAlD — NE1SON EDDY 

^

Peter, en zelfs dan Senorita Elmana, die 

by den ingang was blijven staan en ver- 

baasd naar de drie jonge menseben keek. 

Diana's vingers speelden met haar vork, 

en ze glimlachte weer op de baar eigen, 

innemende wflze tegen Dick. Maar er was 

iets eigenaardigs aan dien glimlach: iets 

verstandigs, iets spottends en iets 

meelijwekkends. 

„Maak er Peter geen verwijt van," zei 

ze zachtjes, „ik heb hem letterlijk ge- 

dwongen mij bierheen te vergezellen. Ik 

heb hem gedreigd anders met vader en 

moeder te gaan. 

Dick zweeg.... 

Diana haalde haar schouders op. „Zeg, 

Dick, je hebt je makelaars in den steek 

gelaten Ze weet niet go^d, wat zij 

beginnen moet " 

„Diana " Hij fluisterde haar naam 

en het klonk bijna smeekend. Hy boo 

zich over de tafel, alsof bij. baar ban 

wilde grijpen. „Diana, ik..."."" 

„Neen, Dick, zeg maar niets. Je kunt 

immers zoo slecht liegen " 

Zijn gezicht werd vuurrood. Hij richt- 

te zich hoog op. 

„Ben je opzettelijk hierheen gekomen 

om om...." 

„Natuurlijk," gaf Diana direct toe. „Ik 

ben hierheen gekomen om je te zien. 

Waren we niet verloofd?" 

Dick voelde de spanning niet, die er 

achter dit laatste woord zat. Een snel 

opgekomen vermoeden deed hem zich tot 

Peter wenden naar Peter, die er 

bleek en sprakeloos bij stond. 

„Toe, wees niet zoo dwaas. Dick!" zei 

Diana scherp. „Jy hebt me toch zélf hier- 

heen gebracht!" Ze keek naar haar vork 

en verklaarde zich toen nader: „Als ik er 

maar even op zinspeelde, dat ik eens 

met je naar Locatelli wilde en bet 

was nogal vaak dat ik bet deed — dan 

zocht je altijd zulke uitvluchten dat ik 

wel achterdochtig moest worden. En toen 

begon ik mij af te vragen, waarom je al- 

tijd pas tegen vier uur des morgens van 

al die „zakendiners" thuiskwam Je 

moet weten. Dick, dat ie garagedeuren 

soms verschrikkelijk luid knarsen 

Zoo luid, dat ik er dikwijls wakker van 

werd "Ze glimlachte weer tegen hem. 

„Je late thuiskomen, gevoegd bij je blijk- 

baar onoverwinnelijken afkeer voor Lo- 

catelli .. .. enfin, twee en twee is vier, 

begrijp je. Dick?" 

Dick scheen iets te moeten wegslik. 

ken. Toen scheen hij zich echter weer 

volkomen in bedwang te hebben. 

„Ik begrijp het, Diana," antwoordde 

hij, net zoo kalm als zij zelf gesproken 

bad. 

Ze knikte. ♦ 

„Geloof je niet, dat je beter naar die 

dame kunt gaan, die je zoo plotseling 

hebt verlaten? Je bent geheel vrij om te 

gaan. Dick " 

VAN SCHAATS- TOT FILMSTER 

Sonja Henie, de bekend« kampioene kunstrijden, i$ haar geluk In da wereld van het witta doek gaan 

beproeven ^n heeft «en langdurig contract afgesloten met 20th Century-Fox-player ie Hollywood.. 

-••^ 

22 

FRAAI 

GLANZEND 

HAAR — niet dof en onaan- 

irefikeujli moar 

■mHH 

Venorg Uw haar op de volmaakte, moderne 

wijze me« Blondona ol Brunette I 

U zult verbaasd staan over de nieuwe schoon- 

heid die Uw haar krijgt, wanneer U hef met 

Blondona o( Brunette wast. Want deze moderne 

haarwasmiddelen reinigen het haar veel beter 

van alle onzuiverheden dan gewone shampoos. 

Zij maken het glanzend en helder en tevens 

gemakkelijk te behandelen. En de ondulatie 

blijft er dubbel zo lang in I Blondona is hei enige 

haarwasmlddel voor blond haar, dat Kamillo- 

(lor bevat en Brunette is het doeltreffende middel 

voor de verzorging varf donker haar, dat het zui- 

ver plantaardige preparaat Hequil bevat. Hbud 

Uw haar prachtig glanzend en fraai van tin» me» 

VH40-Ca«H 

Peter vertelde m« later, dat het span- 

nendste moment van den heelen avond 

eigenlijk de rit naar buis geweest was. 

Hij zat weggedoken in zyn hoekje, niet in 

staat een woord te vinden, dat by ge- 

schikt zou kunnen zeggen. Ook Diana 

zweeg, terwijl zy door het raampje keek. 

Eén keer kwam by in de verleiding 

baar slanke, kleine hand te grijpen, die 

als naar troost verlangend in baar schoot 

lag^ Maar hy kon het niet.... 

Ze waren bijna thuis eer hij er in 

slaagde te mompelen: „Het spijt me, 

Diana...." 

Ze keek hem niet aan. Maar ze fluister- 

de terug: „Huichel niet zoo, Peter!" 

By deze woorden richtte hy zich op en 

keek haar aan. En toen ontdekte hy tra- 

nen in haar oogen. Ze leken kleine, glin- 

sterende diamanten eer zy langs haar 

wangen vielen. 

De reactie van den avond was geko- 

men. ... 

Byna bruusk greep hy baar armen — 

niet lettend op baar protest. Wat baat- 

ten tranen nu? Wat 

Zy zweeg omdat hy plotseling merkte, 

dat haar blonde hoofd op zijn schouder 

lag. Bovendien blééf het daar. En Diana 

snikte heel vertrouwelijk en zonder eeni- 

ge valsche schaamte rustig verder.... 

Gedurende eenige verbazingwekkende 

seconden staarde Peter naar het blonde 

hoofd op zyn schouder. Zijn hart klopte 

tegen zyn keel en een gevoel van intens 

medelijden met baar maakte zich van 

hem meester. Toen nam hij plotseling een 

onverzettelijk besluit.... 

„Goed " zei by openhartig, „ik zal 

niet huichelen. Het spijt me absolimt 

niet.... Geen zier! Want ik boud van 

je...." 

„Daarom.... daarom " bekende 

Diana snikkend aan zyn schouder, „daar- 

om spijt het my óók niet " 

SLAAP ZOO VOORDEELIG 

MOGELIJK! 

Drie dokters van de Universiteit te 

Chicago houden zich op bet oogen- 

blik onledig met zeer interessante 

onderzoekingen betreffende uw slaap. 

Een van de meest opzienbarendfe con- 

clusies, waartoe zy zijn gekomen, is wel, 

dat in afwijking van hetgeen algemeen ge- 

loofd werd, een kop koffie, genuttigd voor- 

dat u naar bed gaat, het inslapen aanzien- 

lijk bevordert! Ook een glas alcoholhou- 

dende drank maakt, dat u spoedig inslaapt, 

maar zij raden het u niet aan, omdat het 

ontwaken er veel moeilijker en benauw- 

der door wordt. 

Indien u inslaapt, neemt uw lichaams- 

temperatuur eenigszins af; tegen het wak- 

ker-worden stygt ze echter weer, zoodat 

het verschil dan hersteld wordt. Gedu- 

rende één minuut per uur — maar dan 

ook gedurende precies één minuut! — be- 

weegt u zich in uw slaap of legt u zich op 

uw andere zy! 

Misschien heeft u tot uw verwondering 

EEN PORTIE JEUGD I 

n medische kringen van de Oostenry^- 

I sche hoofdstad interesseert men zich 

op 't oogenblik sterk voor een nieuwe 

methode om de menschen jonger te maken, 

die door een aantal dokters wordt 

toegepast, maar waarvan men de bijzonderbeden 

nog streng geheim houdt. Naar 

hetgeen er echter van bekend is geworden, 

blykt deze methode hemelsbreed te 

verschillen van die, welke tot nu toe door 

de bekende geleerden Voronoff, Steinach 

enzoovoort werd toegepast, en die slechts 

tot resultaat had, dat bepaalde functies 

van het lichaam tot verhoogde werking 

werden aangezet. 

Waarin bestaat feitelijk de ouderdom? 

De ouderdom of het ouder-worden is het 

gevolg van de verzwakking der activiteit 

van de hormonen 1 ) en van bet zenuwstelsel, 

waardoor de cellen uitdrogen en het 

weefsel overvoerd wordt door onoplosbare 

afval. 

De nieuwe methode om het ouder-worden 

te beletten bestaat hierin, dat men het 

lichaam substanties doet opnemen, die rijk 

zyn aan hormonen en vitaminen 2 ), waar- 

wel eens gemerkt, dat u, wanneer u uit- 

gerust naar bed ging, even gemakkelijk 

insliep als wanneer u een langen, ver- 

moeienden dag achter den rug hadt. Uw 

waarneming wordt door de drie dok- 

ters uit Chicago bevestigd, want zij heb- 

ben bevonden dat uw behoefte aan slaap 

in beide gevallen even groot is! 

De slaap is niet, zooals men wel zou 

kunnen denken, een staat van verdooving, 

die steeds even diep of volkomen gelyk is. 

Men kan gedurende de nachtelijke rust 

verscheidene perioden van den slaap vast- 

stellen. In de eerste is uw slaap zeer diep, 

daarna neemt hy af, zoodat u tegen het 

einde zeer dicht op de grens van ontwa- 

ken verkeert. 

Het zyn de beide eerste uren van den 

slaap, die het heilzaamst voor ons lichaam 

en onzen geest zijn. In verband met deze 

ondekking hebben de drie Amerikaansche 

geleerden voorgesteld den dag in drie 

perioden van acht uur te verdeden en ge- 

durende iedere periode twee uur te sla- 

pen! U zoudt dan met zes uur slaap ge- 

makkelijk toe kunnen! 

door het tekort hieraan wordt opgeheven. 

Hierdoor zouden "geen operaties, geen in- 

enting en geen pijnlijke kuren meer noo- 

dig zijn. We zullen eenvoudig een portie 

hormonen en vitaminen bestellen en 

opeten om weer opnieuw jong te worden! 

!) hormonen zijn chemische stollen, door inwen- 

dige afscheiding gevormd in een orgaan van ons 

lichaam; zij werken prikkelend of remmend op de wer- 

king van een ander orgaan. 

2) Voor ons lichaam onontbeerlijke bestanddeclen in 

ons voedsel. 

ALS U OUD ZULT ZIJN.... 

r ij weten maar al te goed, dat ons 

W' 

gezicht tegen dat wy dertig jaar 

worden, gaat veranderen. Dan 

worden wy, belaas, ouder! Slechts 

weinig personen geven er zich in- 

tusschen rekenschap van, dat bet 

hierbij niet gaat om het grijzen der 

haren of om slapper wordende spie- 

ren, maar ook om iets veel ernstigers. Ons 

gezicht verandert, niet alleen omdat onze 

smarten of onze ondeugden er hun stem- 

pel op hebben gedrukt, maar omdat ver- 

schillende deelen er van maar steeds bly- 

— 23 

ven groeien en zich ontwikkelen. Zoo gaan 

bijvoorbeeld onze ooren maar alt.'jd voort 

grooter te worden, zelfs al worden wij 

honderd jaar! Als iemand van ons den 

leeftijd van Methusalem zou kunnen berei- 

ken, dan zouden zyn ooren tegen dien tyd 

zoo groot zyn als van een volwassen oli- 

fant! Tot ons vijftigste jaar worden onze 

ooren alleen maar grooter, zonder van 

vorm te veranderen; na dien tyd worden 

zy bovendien nog langer! , 

De mond verandert het snelst. Doordat 

wij eten, praten, enzoovoort, vérgrooten 

wy hem van dag tot dag! 

Terwyl onze mond zich in borirDntale 

richting „uitstrekt", doet onze neus dit 

in verticale richting. En aangezien hij 

daarbij niet de rechte lyn kan volgen, raakt 

hij eindelijk onzen mond, waardoor wy 

dat klassieke aspect van een vogel krij- 

gen! Er zyn evenwel personen, die reeds 

in hun jeugd zoo'n grooten mond hebben, 

dat hy niet meer grooter wordt. Hetzelfde 

kan van den neus gezegd worden. De 

Valera, de minister-president van den ler- 

schen Vrijstaat, had als jongeman reeds 

zoo'n grooten neus, dat hy gedurende zyn 

verdere leven niet grooter geworden is. 

Mary Pickford was zoo gelukkig, dat zy lan- 

gen tyd de harmonie van haar gezicht be- 

waren kon, hetgeen baar in staat stelde 

ook op lateren leeftijd rollen van jonge- 

meisjes te spelen. De ex-president van de 

Vereenigde Staten, Hoover, verkeerde in 

MARY PICKFORD 

hetzelfde gelukkige geval, maar omdat hy 

in de politiek was, heeft hy er waarschijn- 

lijk nooit eenig voordeel van kunnen 

trekken. 

Onze handen en voeten groeien ook 

voortdurend door. Het is dus niet meer 

dan natuurlijk, dat wy (op een gegeven 

oogenblik grootere handen voetbeklee- 

ding moeten koopen dan wij eerst hadden. 

Wat ons middel betreft, dat gaat pas 

tegen ons dertigste of veertigste jaar in 

omvang toenemen — dat wil zeggen in 

normale gevallen. Op hoogeren leeftijd 

wordt het weer smaller, omdat het kraak- 

been van de ruggegraat verbeent en daar- 

door samentrekt. De inwendige organen, 

ons hart niet uitgezonderd, worden even- 

eens steeds grooter. 

Deze theorie is gebaseerd op streng we- 

tenschappelijke waarnemingen en zy ver- 

klaart waarom wegens hun schoonheid 

bekende mannen en vrouwen op lateren 

leeftijd minder aantrekkelijk, zelfs positief 

leelyk worden. Maar bovendien verklaart 

zy, waarom sommige personen, die in bun 

jeugd bepaald leelyk waren, met bet ouder 

worden nieuwe harmonieuze trekken krij- 

gen, waardoor zy vaak knap genoemd mo- 

gen worden!

ONDePGAM^ 

VÄN~De GROSV6NOR 

Er zijn reedi heel wat schepen naar den 

bodem van den oceaan gegaan, waar- 

over met geen woord meer wordt ge- 

rept. Met de Groevenor zal dit zeker niet 

zoo spoedig het geval zijn. De ramp, die dit 

schip getroffen heeft, zal stellig niet zoo 

qauw in het vergeetboek raken. Daar zijn 

de omstandigheden niet naar, In de eerste 

plaats toch hangt er een waas van ge- 

heimzinnigheid over het feit zélf van zijn 

ondergang; In de tweede plaats vormt het 

lot, dat degenen, die de ramp hebben over- 

leefd, getroffen heeft, een waar mysterie, 

terwijl bovendien niemand weet, wat er 

gebeurd Is met de waardevolle lading, die 

't schip aan boord had en waaronder zich 

de sinds dien tijd als verloren beschouwde 

Peacock Troon van de Mogols van Delhi 

bevond, die een waarde vertegenwoordig- 

de van ruim zes mlllloen pond. 

De Grosvenor was van Trlncomalee op 

Ceylon, vla Kaap de Goede Hoop, onder 

weg naar Engeland. Behalve de bemanning, 

waren er ongeveer twintig passagiers aan 

boord, 

Zooals gezegd, hangt het eerste myste- 

rie «amen met het feit van den ondergang 

van de Grosvenor. Hoe kwam het schip 

zoo dicht In de buurt der verraderlijke kust 

van Pondoland? De officieren waren er 

zeker van, dat zij ver van land waren, en 

de officier van de wacht lachte dan ook 

hartelijk, toe(i de uitkijk mededeelde, dat 

hij vooruit brekers had gezien, HIJ lachte 

echter niet lang. Een paar minuten na de 

ontdekking van den uitkijk, doemden de 

ruw-getande omtrekken der Afrikaansche 

kust uit de duisternis op. 

Onmiddellijk werd kapitein Coxon ge- 

waarschuwd, die in zijn hut vertoefde en 

zelf ook dacht, dat men mijlen ver uit de 

kust was. HIJ verscheen aan dek en gaf 

bevel, het schip op te halzen. Maar het 

was reeds te laat. Men had niet meer vol- 

doende ruimte om te manoeuvréeren; wel- 

dra sloegen er hooge golven over het dek 

en liep het schip op de rotsachtige kust. 

Direct na de botsing begon het langzaam 

door midden te breken. 

De plaats waar het schip op de kust ge- 

loopen was, heette Laambas, en een ver- 

schrikkelijker plek voor pen scheapsramp 

kan men zich moeilijk voorsteilenl De gol- 

ven gaan er huizenhoog, zelfs bij kalm 

weer. De rotsen moesten den bodem van 

Het sterkste schip wel openscheuren en 

hulp van blanken was er niet te verkrijgen. 

Direct werden er heldhaftige pogingen 

in het werk gesteld om booten en vlotten 

uit te zetten, maar de zee was z66 woest, dat 

zij alle verzwolgen werden. Verscheidene 

dappere mannen ondernamen een poging 

om met een lijn naar de kust te zwemmen, 

en nadat eenlgen hun onderneming met 

den dood hadden moeten bekoopen, slaag 

den twee er In, aan land te komen. Ze wa- 

ren tnen »chter niet sterk, genoeg meer 'n 

kabel op de Kist te trekken, maar op dit 

oogenbllk kw^m er onverwachts hulp op- 

dagen. Goedgezinde Zoeloes, die het wrak 

hadden ontdekt, hielpen bij het Inhalen van 

den kabel, en zoo kwam de verbinding tus- 

schen kust en schip tot stand, 

Eenlge passagiers en leden der beman- 

ning slaagden er In langs het touw naar 

land te komen, maar de pogingen van an- 

deren om zich op dezelfde manier te red- 

den, moesten mlslufkken, daar het schip 

plotseling geheel door midden brak. Golf na 

golf beukte de belde helften, tot eindelijk 

«6n golf, grooter dan alle andere, alles 

wegvaagde, behalve.., het dek, waarop de 

overlevenden dicht opeengedrongen bij el- 

kaar stonden. En op dit vlot, dat de zie- 

dende zee als het ware rèlf had gebouwd, 

werden zij naar de kust gedreven. 

Zoodra men zich eenlgszlns van den 

schok had hersteld, werd er krijgsraad 

gehouden en besloten, een poging te wa- 

gen om de Kaap te bereiken. Het was een 

hopelooze onderneming, maar alles was 

Immers beter dan maar te midden der au 

fond vijandige Zoeloes te blijven zitten en 

den dood af te wachten ... den dood door 

' uitputting en hongerl 

Honderden mijlen scheidden hen van hun 

doel; ontmoetingen met verscheurende die- 

ren, vergiftige slangen en vijandige In- 

heemschen konden zeker niet uitblijven; 

het voedsel was schaarsch; de kleeren zou- 

den aan flarden worden getrokken door de 

dorens der vele struiken, waar men zich 

doorheen zou moeten worstelen; de schoe- 

nen zouden spoedig versleten zijn, en 

koorts en honger zouden hun tol elschen. 

Maar de poging werd ondernomen, en na- 

dat men zich wat gewarmd had aan de vu- 

ren, die de Zoeloes hadden ontstoken, be- 

gaf de treurige stoet zich op weg. De In- 

boorlingen wilden hen nu niet verder hel- 

pen. Ze hadden het te druk met den bult 

te bergen, dien de zee aan land spoelde, en 

verscheidenen van hen volgden de over- 

levenden mijlen ver om de achterblijvers 

te kunnen plunderen. 

Dag na dag strompelde men voort. Met 

wijde bogen moest men om de monden der 

rivieren trekken. Eerst dienden zij zich 

een weg te hakken door de struiken, daar- 

na kwamen zij In een moerassige streek 

terecht. Er begon gebrek aan voedsel te 

komen en water was slechts met groote 

moeite te vinden. De vrouwen en kinderen 

konden het tempo niet meer bijhouden en 

de zeelui begonnen ontevreden te worden, 

omdat men niet sneller vorderde. Toen 

werden hun vooruitzichten voor een kor- 

ten tijd wat beter, omdat zij toevallig een 

blanke ontmoetten, die hen eenlge mijlen 

vergezelde en den weg wees. Maar de man 

bekende, dat hij verscheidene moorden op 

zijn geweten had, en niets, zelfo niet de be- 

lofte van een groote belooning. kon er hem 

toe bewegen hen naar een nederzetting 

van blanken te brengen. 

Terwijl zij op ejgen gelegenheid verder 

zwoegden, werden zij beroofd en belaagd 

door de inheemschen, die hun alles ont- 

- 24 - 

stalen wat waarde voor hen had, zelfs de 

lucifers. Telkens kon een hunner het niet 

langer volhouden; hij bleef dan achter om 

voorgoed te verdwijnen. 

ZIJ, die zich nog wat sterker voelden, 

wilden zoo snel mogelijk vooruit zien te 

komen, ZIJ splitsten zich in groepjes en 

troken zelfstandig verder, terwijl de ande- 

ren zich eveneens verdeelden, zoodat ieder 

groepje zijn eigen snelheid bepaalde. Hun 

voedsel bestond hoofdzakelijk uit doode 

visschen, die op het strand waren aange- 

spoeld, maar soms gingen er verscheidene 

dagen voorbij, waarop men in het geheel 

niets eetbaars vond. Onder alle groepen 

hadden er telkens sterfgevallen plaats, 

maar met een grimmige vastberadenheid 

om voor hun leven te vechten, worstelden 

de anderen verder, steeds in zuidelijke 

richting gaand. Onbeschrijfelijk was het 

lijden, dat zij meemaakten... 

De eerste troep, die een nederzetting van 

blanken bereikte, bestond uit zeelieden. Ze 

bevonden zich in zulk een dêernlswa'ardl- 

gen toestand, dat de eersten hunner niet 

eens hun vrienden herkenden, die na hen 

kwamen, en zoodra zij hun krachten eenlgs- 

zlns hadden teruggekregen, wilden zij weer 

verder, naar het Zuiden trekken. 

Het was natuurlijk reeds lang bekend, 

dat de Grosvenor was vergaan, maar de 

aankomst van een handvol opvarenden aan 

de Kaap verschafte pas zekerheid omtrent 

de plaats waar het was gebeurd. Onmiddel- 

lijk togen er blanken aan het hoofd van 

verscheidene honderden inheemschen op 

uit om de overige geredden te zoeken, 

maar ondanks alle tochten langs de kust 

slaagde men er niet in, er meer dan twaalf 

te vinden. Het waren drie blanken, zeven 

Laskaren en twee Negervrouwen, die aan 

boord gewerkt hadden. Alle overigen, die 

op de Grosvenor waren geweest, zoowel 

passagiers als leden der bemanning, waren 

verdwenen. Daar men nergens hun lijken 

vond, nam men aan, dat de achterblijvers 

niet van honger of dorst omgekomen, doch 

gedood waren door de Inboorlingen, behalve 

de vrouwen, die zij zouden hebben wegge- 

voerd. Jagers beweerden namelijk, dat zij 

in de kralen der Zoeloes blanke vrouwen 

hadden gezien, die niet meer naar hun 

vaderland wilden terugkeeren, zelfs ai wa- 

ren zij daartoe in de gelegenheid geweest. 

Of dit juist was, heeft men nooit kunnen 

achterhalen.- Alleen weet men, dat deze 

geruchten telkens opnieuw opdoken, en dat 

zij wijd en zijd geloofd werden. 

Wat de schatten betreft, die de Grosve- 

nor aan boord had — de totale waarde 

daarvan beliep, buiten den troon der Mo- 

gols van Delhi, anderhalf miilioen pond 

sterling — men heeft natuurlijk herhaalde 

pogingen in het werk gesteld om die te 

bergen, maar tot nu toe heeft men er nog 

niet veel van teruggevonden. 

En zoodoende is het mysterie van de 

Grosvenor nog steeds niet opgelost. 

_ : 

VOOR ONZE JONGE 

HET MOOISTE OP DE WERELD. 

Een sprookje. 

Heel lang geleden en in een heel ver 

land, leefde er eens een rijk en 

machtig sultan, die nergens meer 

vermaak in vond. Hy had geslapen op 

een gouden bed, gezeten op een gouden 

stoel en gegeten van gouden borden met 

gouden vorken, en toen nog kwam zijn 

minister van financiën hem op een dag 

vertellen, dat de schatkist zóó vol met 

goud was, dat er niets meer bij kon. 

En tóch vond de sultan niets aan het 

leven en schiep hij nergens meer vermaak 

in! „Bah!" zei hy tegen zichzelf. „Wat ver- 

velend is het leven toch! Wat kan ik doen, 

om het wat vroolijker te maken?" 

Hy leunde achterover in zyn gouden 

stoel en sloot zyn oogen. Plotseling kwam 

hy overeind. De verveelde uitdrukking op 

zyn gezicht was verdwenen. 

„Ik weet wat!" riep hy uit. „Ik zal een 

wedstryd uitschrijven om my het mooiste 

ding van de wereld te brengen, en al mijn 

onderdanen zullen er aan mogen deelne- 

men." 

Hy. wenkte een page en beval dien, den 

eersten minister te vragen by hem te 

willen komen. Deze kwam, en de sultan 

besprak nu met hem, wat hy van plan 

was. ' 

De prys zou bestaan uit zooveel goud- 

stukken als de winnaar van den wedstrijd 

persoonlijk naar huis zou kunnen dragen. 

Alle inzendingen dienden op den laatsten 

dag van de maand October binnen te zijn, 

en de sultan zelf zou bepalen, aan wien 

de prys moest worden toegekend. 

Naar het Noorden, Zuiden, Oosten en 

Westen werden herauten uitgezonden om 

iedereen met de voorwaarden van den 

wedstrijd bekend te maken en te zorgen, 

dat er zooveel mogelijk personen aan zou- 

den deelnemen. 

Talrijke prachtige en kostbare voor- 

werpen werden ingestuurd — schitteren- 

de edelsteenen, glanzende stukken zyde 

en geurige specerijen. Maar de sultan 

schoof ze allemaal opzy, terwyl hy ver- 

veeld verklaarde, dat al dergelijke dingen 

reeds in zyn paleis aanwezig waren! 

Eindelijk verscheen er een klein, oud 

vrouwtje, dat een mandje by zich had, 

waarin een aantal bruine bolletjes zaten, 

die in grootte varieerden van een erwt tot 

een kippenei. 

ZOEKPLAATJE 

In deze teekeniiiK van 

een opgejaagd konijn 

zijn drie bonden, een 

jongen, een jaclitop- 

ziener en een strooper 

verborgen. Kun je ze 

allemaal vinden? 

„Wat zijn dit?" vroeg de sultan, zyn 

voorhoofd fronsend, 

„Alstublieft, sire, dat zyn de mouisle 

dingen van de heele wereld," zei het oude 

vrouwtje, terwyl zy een diepe buiging 

maakte. 

„Onzin," beweerde de sultan kwaad. 

„Val me niet met dergelyken rommel las- 

tig. Ga weg 1" En hy beval, dat men 

den inhoud van het mandje op den vuil- 

nishoop zou werpen.... 

De deelnemers aan den wedstrijd wer 

den langzamerhand hoe langer hot- 

schaarscher, maar de sultan had nog niets 

gezien, dat hy werkelijk mooi vond. 

Op den laatsten dag van October ver- 

klaarde bij, dat de wedstrijd nog zes 

maanden zou duren. Hy berispte de be- 

bauten streng, omdat ze volgens hem hun 

werk niet goed hadden gedaan, en hy 

stuurde hen opnieuw er op uit, hen be- 

dreigend, dat ze, wanneer ze niet beter 

hun best deden, allemaal levend begraven 

zouden worden in gouden kisten. 

Maanden gingen voorbij. De herauten 

konden nergens meer liefhebbers voor 

den wedstrijd vinden, zoodat ze niet naar 

het paleis durfden terugkeeren. 

In het paleis heerschte intusschen een 

verschrikkelijk onaangename stemming. 

Iedereen verveelde zich, en het eenige 

waarover de bedienden in de keuken nog 

wisten te praten, was het oude vrouwtje, 

dat den sultan een mandje met bruine 

bolletjes was komen brengen. Ze had ge- 

weigerd uit de omgeving van het paleis 

weg te gaan, en had voor zichzelf een 

hutje" gebouwd vlak by de vuilnisbelt. 

Daar ze echter totaal ongevaarlijk leek, 

liet men haar blijven. 

Maart kwam en ging. De sultan ergerde 

zich, dat zyn plan niet geslaagd was. De 

angstige bedienden bleven uit zyn buurt, 

terwyl hij somber gestemd door zyn ver- 

trekken op en neer liep, en de rimpels in 

zyn voorhoofd lederen dag dieper werden. 

Op zekeren ochtend, tegen het eind van 

April, was er iets in de lucht, dat de 

komst van de lente aankondigde, en de 

sultan besloot een wandeling door de tui- 

nen van zijn paleis te maken. Een zoete, 

heerlijke geur kwam hem, gedragen op 

den adem van den wind, tegemoet. 

Verbaasd zich afvragend, waar die 

zoete geur vandaan kon komen, ging hy 

■ ._ 

- 25 - 

op zoek naar'den oorsprong er van en ïOO 

kvNam hy aan den achterkant van zijn 

paleis. Daar trof zóó'n prächtig schuuw- 

spel zijn ouy, dat hy als aan den grond 

genageld bleef staan. 

De vuilnisbelt praalde met de fraaiste 

kleuren. Bloemen van bijna iedere kleur 

en vorm groeiden op den vroeger zoo 

leelijken hoop, terwijl zij dun beerlijken 

geur verspreidden, die de aandacht van 

den sultan had getrokken. 

Hyacinten — blauwe, paarse en witte, 

lelietjes van dalen, smetteloos wit, tulpen 

— vlammend rood, wit en donkerpaars, 

gladiolen in alle mogelijke kleuren... 

honderden bloemen maakten dien afzith 

telijken vuilnishoop tot een voorwerp 

van onovertroffen schoonheid! 

De sultan keek en keek Plotseling 

merkte hy, dat het vrouwtje, dat hem de 

mand met de bruine bolletjes was komen 

DE KONING DER DIEREN 

brengen, naast hem stond. Ze glimlachte 

toen ze de verbazing van den sultan zag. 

„Vindt u wérkelijk, dat ze mooi zyn?" 

vroeg zij. En toen de sultan knikte, ver 

volgde ze: „Ik wist wel, dat u van ge 

dachten veranderen zoudt, en daarom ben 

ik in de omgeving gebleven. En ik heb 

er geen gele by gedaan, omdat ik dacht, 

dat u die kleur wel niet graag meer zou 

willen zien, daar u die al zoo vaak gezien 

hebt!" 

„Het is het mooiste, wat ik ooit gezien 

h£b," zei de sultan, „en u hebt stellig den 

prijs gewonnen! Kom met me mee naar 

mijn paleis." 

Hy wendde zich om, verwachtend dat 

het oude vrouwtje hem zou volgen. Maar 

hy hoorde een zilverachtig lachje achter 

zich en keek om. 

Het oude vrouwtje was verdwenen en 

in haar plaats stond een stralend schoont 

fee, die een jurk droeg, waarin de sultan 

alle kleuren van den regenboog ontdekte. 

„Dwaze man!" zei de fee. „Ik heb je 

goud niet noodig! Ik ben de Bollen-Fee. 

Indien je werkelijk schoonheid zoekt, vul 

dan je grond met mün kindertjes — de 

bollen, waaruit de bloemen op dien mest 

hoop gegroeid zijn — en zeg je onderda- 

nen, ze ook te planten. En je zult nog 

vèèl gelukkiger zyn," voegde zü er opge- 

wekt aan toe, „als je zélf zoudt helpen 

met poten " 

\ ■ •■:

Natuurlijk weer grienen, hè?" 

raasde Mr. Ukkly, toen zyn vrouw, 

een klein, schichtig menscbje van 

tusschen de veertig en de vyftig, geluid- 

loos in haar boezelaar begon te huilen. 

„Ik kan tegen jou gewoonweg geen woord 

zeggen, of je zet direct de waterkraan 

open! Houd toch op met dat gebalkl!" 

„Het., het is myn straf,"' snikte Mrs. 

Ukkly. „Om omdat ik de belofte niet 

heb gehouden, die ik myn armen Alfred 

heb gedaan! Ik ik had hem beloofd, 

voordat hij stierf, dat ik nooit meer zou 

trouwen, maar ik heb mijn belofte 

verbroken en nu moet ik er voor 

boeten! Ik had wel kunnen begrijpen, 

dat jy, terwyl je zooveel jonger bent dan 

ik, me alleen maar wilde trouwen om 

dat beetje geld dat ik had " 

„Als je nou nog één keer begint over 

dat ellendige geld van je," viel Mr. Ukkly 

heftig uit — omdat het de waarheid was, 

wat zyn vrouw zei — „dan zal ik je iets 

geven, waar je écht om kan grienen. Ik 

zal je...." 

Hy zweeg even abrupt alsof hij een 

radio was, die plotseling wordt afgezet. 

Want terwijl by over den schouder van 

zijn vrouw keek, zag by in de deurope- 

ning van bet kleine kamertje, waarin de 

echtelijke scène zich afspeelde, een 

vreemden jongeman staan in de uniform 

van een zeeman. En al was het dan niet 

de grootste man, dien Mr. Ukkly ooit had 

gezien, het was in ieder geval wel de bru- 

taalste, want by trok zonder meer een 

leelyk gezicht tegen hem. Een veront- 

waardigde vraag stierf echter haar eigen 

dood op Mr. Ukkly's lippen, toen by in 

den jongeman een sprekende gelijkenis 

ontdekte met het portret, dat midden op 

den schoorsteenmantel stond en dat Mrs. 

Ukkly lederen dag wel twee keer afstofte. 

„Zoo, moeder," zei de jongeman, zonder 

naderby te komen. „Wat is er aan de 

hand?" 

Mrs. Ukkly sprong verschrikt op. En 

toen zy zich omdraaide en den zeeman 

ontdekte, riep zy even verheugd als ver- 

baasd uit: 

_^^^-^^__ 

„Dick Ik had je nog niet thuis ver- 

wacht! Ik heb je heelemaal niet binnen 

hooren komen." 

„Ik heb even geluisterd naar wat die 

man daar zei, moeder," zei Mr. Dick Jo- 

nes, en nadat by haar een zoen gegeven 

had, grijnsde hy dreigend tegen zyn twee- 

den vader. „Dus dat is die vent, waar je 

mee getrouwd bent?" 

„Wien noem jy een vent?" vroeg Mr. 

Ukkly zoo waardig mogelijk. „Je kunt 

beter voorzichtig zyn met wat je " 

„Voorzichtig, zeg je?" Een arm als van 

een gorilla schoot uit, greep Mr. Ukkly 

by de keel met e(en stalen greep, en 

schudde hem heen en weer dat zijn tan- 

den en kiezen in zyn mond begonnen te 

ratelen. „Ik zäl je „voorzichtige, leelyke 

aap! Mijn moeder afsnauwen, hè?" 

Mr. Ukkly snakte naar adem. „Laat 

me.... los!" hygde hy. „Je vermoordt 

me...." 

„Dat zou je verdienen," verklaarde Mr. 

Jones, terwyl hy Mr. Ukkly met kracht 

van zich afwierp, zoodat deze met een 

plof op de sofa terecht kwam. „Ik kèn 

je al, hoor! Myn moeder heeft me ge- 

schreven, wat een hel haar leven is, sinds 

ze zoo dom geweest is met je te trouwen. 

Je verdrinkt het beetje geld, dat myn 

vader haar heeft nagelaten, en bovendien 

treiter je haar nog en scheldt haar uit. 

Maar enfin, ik ben thuisgekomen om daar 

een eind aan te maken. 

Mr. Ukkly, die zich wat hersteld had, 

deed alsof hy erg verbaasd was. „Ik weet 

niet waar je het over hebtl" zei by. 

„Drinken en treiteren? Ik? — Ben ik 

geen goede man voor je, vrouw?" 

Mrs. Ukkly aarzelde angstig. 

„Het is goed, hoor, moeder," zei haar 

zoon. „U hoeft nu niet meer bang voor 

hem te zyn. Begrijp je dat. Mr. Ukkly? Als 

je myn moeder nog één haarbreed in den 

weg durft te leggen, gooi ik je de deur 

uit. Verstaan!" 

„Dat is een mooie boel," klaagde Mr. 

Ukkly. „Om zoo in myn eigen huis be- 

handeld te worden " 

„Jouw huis?! Leugenaar het huis 

„ZOEK DE ZON OP" 

T« 'f-Grav«nhag* ii in 

h*t Scala Thaalar da 

première gabracht van 

hat zatda product dar 

N.V. Nationale Revue. 

— populair ganoamd da 

„Bandy.ravua" — geti- 

teld „Zoek da zon opl" 

In alia opzichten Is man 

•r In geslaagd aan smaak- 

volla an komische ravua 

ta brengen. Da finalas 

gatulgan van fijnan 

smaak, avanals da cho- 

reografie (the Murlloffs); 

ook da aanklaading an 

da costumaarlng zijn 

smaakvol an da sketches 

•n liedjes uitstekend ge- 

slaagd. Om Lou Bandy, 

dia waar wonderwel hat 

contact ma't da zaal wist 

ta verkrijgen an ta be- 

houden, draait natuurlijk 

waar alias. Noemen wij 

naast hom nog Wlasja 

Bouwmeester. Clairatta 

Hamm*. Frans Bogaart, 

Dries Kryn, an Louis 

Bouwmaastar, beneven« 

Mimi Lebrei an Hank 

Dldama, dia hat vocale 

gedeelte varzorgan. Da 

muzlkaia laiding Is waar 

In handan van Jules Susan 

is van haar, met alles wat er in is! O, dat 

is waar ook Moeder, heeft hy soms 

nog iets verkocht of zoo?" 

Mrs. Ukkly aarzelde opnieuw. „Alleen 

maar de gangklok en " 

„Wat!" 

Maar Mr. Ukkly had de tegenwoordig- 

heid van geest om tijdig naar de deur te 

retireeren. „Ik ga even spek halen, voor- 

dat de winkels sluiten," zei by over zyn 

schouder. „Ik ben zoo weer terug...." 

Twee uur gingen voorby eer hy derf 

moed vond terug te komen. Gelukkig voor 

hem, bleek een hartig souper, waarvan de 

resten nog op tafel stonden, een vertee- 

derende uitwerking op zyn stiefzoon te 

hebben gehad. De jongeman bromde al- 

leen maar iets tegen hem en vervolgde 

toen weer het gesprek met zyn moeder. 

Het was dan ook niet vóór aan het ontbijt 

den volgenden ochtend, dat Mr. Jones 

weer iets tegen hem zei. 

„Het is tijd, dat je naar je'werk gaat, 

niet?" vroeg hy, toen de klok in de keu- 

ken acht uur sloeg. 

Er was een gespannen stilte — gespan- 

nen althans voor Mr. Ukkly. 

„Ik ik kan niet meer zóo goed 

werken den laatsten tijd," verklaarde hy 

eindelijk. „Myn gezondheid is niet zoo 

goed meer, zie je. Dat weet je moeder wel. 

„Zoo, weet myn moeder dat wel? Nou, 

dat is gelukkig voor jou, maar luister wat 

ik zeg: als je niet werkt, zul je ook niet 

éten! Verstaan?" 

Mr. Ukkly staarde hem verschrikkelijk 

dom aan. „Hè?" 

„Niet éten en niet drinken! Niets! 

Begrijp je? Je hebt al dien tyd op den 

zak van myn moeder geleefd, nietsnut, 

maar dat gaat nu niet meer! Van nu af 

zul je moeten werken, als je te bikken 

wilt hebben!" 

Mr. Ukkly trilde over zijn gansche 

lichaam van ingehouden woede. 

„En ik ga met je mee.... ik ga ook 

werk zoeken," zei Mr. Jones. 

„Eb jy Maar ik dacht Ga 

je dan niet terug naar zee?" vroeg Mr. 

Ukkly met een angstig voorgevoel. 

„Neen! Ik blijf hier by myn moeder, 

zoolang zy leeft of zoolang jij leeft. 

En als je niet verandert He, wat zei 

je?" 

„Niets," hygde Mr. Ukkly. „Ik.... ik 

zei niets." 

Het was twee dagen nadat de veran- 

dering in zyn leven, die wij hierboven 

beschreven hebben, zich voltrokken had, 

dat Mr. Ukkly toevallig kennis maakte 

met Mr. Oscar Wessell. Hy zat op een 

avond alleen in de gelagkamer van „Het 

Gouden Anker", bitter bier drinkend en 

bittere gedachten koesterend. 

„Ik word behandeld als een hond," 

mompelde hy. „Maar omdat hy van plan 

is om te blijven, kan ik beter een andere 

haven opzoeken. Zooals ik toen gedaan 

„Neen maar. Bill! Kerel!" riep een 

stoere 'zeeman — een totale vreemde voor 

Mr. Ukkly — en sloeg hem hartelijk op 

den rug. „Dat had ik nooit gedacht, maat, 

jou hier te vinden! Hoe gaat het?" 

„Waar heb je het over?" vroeg Mr. 

Ukkly kribbig. „Ik ken je niet. Ik heb je 

nooit gezien! 

„Houd je nou niet zoo. Bill!" lachte de 

vreemde joviaal. „Altijd nog dezelfde 

grappenmaker, hè?" 

Impressies van de Vierdaagsche Afstandsmarschen, 

die evenals vorige Jaren in de omgeving van Nijmegen ge- 

houden werden. — 1. De ploegpaarden bekijken met ver- 

bazing het ongewone schouwspel van al die wandelende men- 

schen. 2. Na een marsch van 25 km. waren de leden varf 

Excelsior uit Utrecht nog fit genoeg om bij „De Plasmolen" 

een dansj« te maken. 3. Door de nieuwe Waalbrug kon dit- 

maal ook boven den Waal een dagmarsch uitgeschreven wor- 

den. — Leden van den Bljz. Vrijwilligen Landstorm uit Zuid- 

Holland gaan over de brug. 4. De marsch begint In de 

vroege ochtendzon. 

— 27 - 

5. Een groep studenten van de Academie voor 

Lichamelijke Opvoeding te Amsterdam is onder 

leiding van den rector, professor Gaulhofer, 

naar Berlijn vertrokken voor het volgen van 

voordrachten, het toonen van eigen practisch 

werk en het bijwonen der Olympische Spelen. 

6. De vereenlging ter bevordering van de 

watersport onder Jongeren hield op de Kaag 

haar JaarlIJksch waterkamp voor meisjes. — 

De vroolljk gestemde deelneemsters bij de 

muziek. 

7. De Federatie van Diaconieën In de Ned. 

Herv. Kerk hield te Lunteren haar achttiende 

conferentie. — De voorzitter van het alge- 

meen bestuur, Z. Exc. prof. dr. Slotemaker d« 

Bruine, houdt de openingsrede. 

8. De Spaansche gezant, Z. Exc. José Maria 

Doussinague y Texidor, heeft In verband met 

den toestand in Spanje zijn functie neergelegd. 

•

mmmmmmmmm 

„Ik zeg je, dat ik je uiet keu. Eu ik 

heet geen Bill. Ik heet Ralph." 

„Ralph wat?" 

„Ralph Ukkly," antwoordde Mr. Ukkly 

onwillig. „Nog wat?" 

De zeeman^— een boom van een kerel 

van omstreeks veertig jaar met pientere 

gryze oogjes - - staarde hem eenige seconden 

lang doordringend aan en ging 

er toen by zitten. „Nou," zei hy, „als 

jij Bill Jersey niet bent, dau ben je zijn 

sprekend evenbeeld! Twee droppels els wa- 

ter! Nooit zoo'n mirakel gezien! En je 

stem.... ja, als ik er goed over denk, is 

diè niet precies hetzelfde, maar dat zou 

ik toch eigenlyk nooit gemerkt hebben, 

als je niet gezegd had, dat je Bill niet 

was. ... En ik ken Bill toch myn heele 

leven!! Je bent zeker niet uit deze stad, 

is het wel?" 

„Neen." 

„Je komt uit Londen, niet?" 

„Ja." 

„Dacht ik wel. Bill komt ook uit Lon- 

den. — Lang in Eastport gewoond?" 

„Twee jaar," zei Mr. Ukkly, en hy 

moedigde een verder vraaggesprek ab- 

soluut niet aan. Niet dat die zeeman geen 

nette kerel leek, maar je kon toch nooit 

weten.... — De ander, die zooals hy zei 

naar den naam van Oscar Wessell luis- 

terde — bestelde voor ieder een glas bier. 

„En steek eens een van die sigaren 

op, maat! Ze hebben een halven dollar 

het stuk g«kost. Ik heb ze gesmokkeld.." 

Mr. Ukkly 's gereserveerdheid smolt 

tot op zekere hoogte weg. Per slot van 

rekening, zoo dacht hy, was het niet 

meer dan natuurlyk, dat die zeeman be- 

langstelling koesterde voor iemand, die 

zóó sprekend op een vriend van hem 

leek. En na nog een paar rondjes bier 

begon hy te voelen, dat er een man te- 

genover hem zat, die de wereld kende 

en waar hy gerust wat vertrouwen in 

stellen mocht nu hy juist die narigheid 

thuis meemaakte. Misschien kon hy hjem 

een of anderen raad geven.... Je kon 

nooit weten.. . . 

„Wat ik zeggen wilde, maat," begon hij 

plotseling, „wat zou jij nu in mijn plaats 

doen?" En hij legde het geval haarfijn 

uit. „Als ik ook maar één woord tegen 

haar zou durven zeggen, zou hy me bij 

mijn kraag pakken en op straat gooien. 

En hy staat er op, dat ik ga werken of- 

schoon ze geld genoeg heeft voor ons 

beiden om van te leven. Gelukkig dat ze 

een weekje naar haar familie gaat, want 

ik zou me vast niet langer meer kunnen 

inhouden, als het zoo doorging.... — 

Waar lach je om?" 

„Ik lach niet," zei Mr. Wessell, op- 

eens ernstig wordend. „Ja, het is be- 

roerd, zooals je zegt." 

Hy verviel in een peinzend stilzwygen. 

Gedurende geruimen tijd zat hij naden- 

kend voor zich uit te staren met een ge- 

zicht, waaruit Mr. Ukkly niets kon op- 

maken. En toen leunde hij voorover met 

het air van iemand, die plotseling een 

schitterend idee gekregen heeft. 

„Hoeveel zou het je waard zijn, als die 

Mr. Jones weer naar zee ging?" vroeg hy. 

„Alles wat ik heb," zei Mr. Ukkly gre- 

tig. 

„Zou ie twee of drie pond bij elkaar 

kunnen brengen?" 

„Ja.... Maar wat bedoel je eigenlyk?" 

„Dat zal ik je zeggen! Je herinnert je, 

dat ik je voor Bill Jersey aanzag? Omdat 

je zoo sprekend op hem lijkt? Nou, weet 

ie wat die eigenlyk van zyn vak is?" Mr. 

Wessell kwam gewichtig wat naar voren. 

„Bokser....! Hy heeft verschillende 

kampioenschappen lichtgewicht op zijn 

naam, en hij is nu nog beter dan hy ooit 

geweest isl" 

„Ja, maar wat zou dat?" 

„Dat zal ik je vertellen! Ik kwam plot- 

seling op die gedächte! Ik telegrafeer 

Bill Jersey om morgen by me te komen 

— ik weet waar hy woont — en dan 

kom jy morgenavond ook...." 

„Maar wat...." 

„Luister! Alles wat je dan hebt te doen, 

is met Bill van kleeren te verwisselen 

en...." 

„Verduiveld!" riep Mr. Ukkly. „Je be- 

doelt toch niet...." 

, „Ja! Hy gaat dan in jouw plaats naar 

je huis! En hij zal tegen dien Mr. Jones, 

die nooit zal vermoeden, dat jy het niet 

bent, zeggen: „Wel, nu je moeder niet 

thuis is, hoef ik niet bang te zijn, dat ze 

een zenuwtoeval krygt en daarom zal ik 

je nou eens precies zeggen, waar het op 

staat, kereltje! Ik zal je nu eens laten 

zien, wié hier de baas in huis is. En als 

dan die Mr. Jones nog in leven is wan- 

neer Bill met hem heeft afgerekend — 

verdraaid, ik heb hem kerels knockout 

zien slaan, die vier keer zoo groot waren 

als hy — dan zegt Bill: „En nou ga ik 

een uurtje uit, en als je niet uit dit huis 

bent en weer op je schip, als ik terug- 

kom, dan ga ik wèèr weg om voor je 

begrafenis te zorgen." Natuurlyk komt 

Bill niet terug. Maar jij komt terug! En 

je zult ontdekken, dat al je narigheid dan 

voorbij is." 

Mr. Ukkly's oogen puilden van louter 

bewondering en dankbaarheid uit hun 

kassen, toen hy over dit schitterende 

voorstel nadacht. 

„Maar zou die Bill komen?" vroeg hij. 

„Natuurlyk! Als er wat te verdienen is, 

komt hij altyd." 

„Maar lyken we zooveel op elkaar, 

dat...." 

„Ik ken Bill al van zijn vyfde jaar, ter- 

wijl Mr. Jones jou nog geen wegk kent, en 

als ik me vergiste...." 

„In orde maat! Ik ben je man!" 

Mr. Ukkly ging bevend van opwinding 

weg, en thuis gekomen had hy de groot- 

ste moeite om niets te laten merken van 

hetgeen er gebeuren ging. 

Den volgenden ochtend vertrok Mrs. 

Ukkly reeds met een vroegen trein naar 

haar familie, de beide mannen alleen aan 

het ontbijt achterlatend. Mr. Jones was, 

zooals gewoonlijk, niet in een al te best 

humeur. 

„Je hebt het niets naar je zin vanmor- 

gen, hè?" bromde hy. „Zeker omdat mijn 

moeder weg is en je nu voor jezelf moet 

zorgen? Maar ik zeg je, dat je tóch voor 

jezelf zult moeten zorgen, of zij et is of 

niet. Ik zal er wel op letten, dat ze geen 

hand meer voor je uitsteekt. — Hè? Wat 

zeg je?" 

- 2e — 

OP SLEEPTOUW 

„Ik zeg," antwoordde Mr. Ukkly raad 

selachtig, maar niet voordat hij in het gat 

van de deur stond, „dat wie het laatst 

lacht, het best lacht " 

Hy kon nauwelijks den avond afwach- 

ten. Vóór alles was hy benieuwd of die 

Bill werkelijk zóó sprekend op hem leek. 

Op den afgesproken tijd vervoegde hij 

zich aan het pension van Mr. Wessell, 

waar een spichtige hospita hem in een 

klein kamertje aan de straat liet. 

Mr. Wessell wachtte er reeds op hem. 

„Hallo," zei Mr. Ukkly, „is hy geko 

men?" 

„Natuurlyk! Ik zal hem even gaan 

halen. Hy is boven." 

Mr. Ukkly ging zitten. Een paar minu- 

ten gingen voorbij. Toen kwam Mi. Wes- 

sell terug. Maar achter hem volgde niét 

een levend duplicaat van Mr. Ukkly. Het 

was trouwens heelemaal geen man, maar 

een dame — een magere dame van een 

iaar of veertig met een spits gezicht en 

:leine, venynige gitzwarte oogen. Mr. 

Ukkly, die half Overeind gekomen was, 

viel weer terug op zyn stoel. Hij zag 

doodsbleek en beefde over zyn gansche 

lichaam. Een benauwde kreet ontsnapte 

aan zyn lippen. 

„Mary...." 

„Is die man uw echtgenoot, Mrs. 

Toad?" vroeg Mr. Wessell, met een stem 

die heelemaal niet meer op die van den 

vorigen avond leek. 

„Ja, dat is hem," kwam het antwoord, 

vergezeld van een woedenden blik. „Dat 

is de schurk, die drie jaar geleden is 

weggeloopen en me alleen heeft laten zit- 

ten met vier kleine kinderen...." 

„Dank u, Mrs. Toad! Ik moest uw po- 

sitieve verklaring hebben. Er was een 

kleine list voor noodig om deze ontmoe- 

ting voor elkaar te brengen. Je moet 

weten," vervolgde hij tegen de half ver- 

lamde gedaante op den stoel, „dat die Bill 

Jersey maar een bedenksel van me was. 

Eigenlyk alleen om je aan het praten te 

krijgen, want ik had er aanvankelijk nog 

geen idee van, hoe nuttig hij me kon zijn. 

Maar mijn naam is werkelijk Wessell — 

inspecteur Wessell, uit Londen. En ik 

arresteer je, George Toad, alias Ukkly, als 

verdacht van bigamie! Je trouwde in 

Januari van het vorige jaar te Eastport 

met de weduwe Mrs. Daisy Jones, terwijl 

]e wettige vrouw, die hier nu tegenover 

ie staat, nog in leven was. — Nou, wat 

leb je daarop te zeggen?" 

Maar Mr. Ukkly had niets te zeggen. Er 

zyn momenten, waarop men niets zeggen 

kan.... 

Het maken van jam 

De vorige week noemden wij verschil- 

lende methoden om jampotjes af te 

sluiten. We voegen er deze week 

aan toe, het afsluiten door steriliseeren. 

De bereide jam overdoen in inmaak- 

glazen, deze sluiten en twintig minuten 

steriliseeren. By deze manier van afslui- 

ten is dus de kans op bederf miniera klein 

geworden en men zou haar bijvoorbeeld 

moeten toepassen wanneer men niet over 

een goede bewaarplaats beschikt, of wan- 

neer men de jam niet zoo ver wil in- 

koken, omdat men dit minder lekker 

vindt. 

Een jara is namelyk alleen goed te hou- 

den, wanneer ze ver genoeg is ingekookt, 

dus wanneer ze, koud geworden, uiet meer 

uitvloeit. Geeft de huisvrouw de voor 

keur aan een dunnere jam, die raimjér* 

lang is ingekookt, hetgeen den smaa 

der vruchten vanzelfsprekend ten goede 

komt, dan moet deze dunnere jam door 

steriliseeren tegen bederf gevrijwaard 

worden. 

Frambozen-bessenjam (2 a 3 potjes). 

Benoodigd: H K.G. frambozen; H K.G. 

bessen; % K.G. suiker. 

Bereiding: De frambozen en bessen was- 

schen. De bessen van de steeltjes rissen, 

kneuzen en met de frambozen opzetten 

met een weinig kokend water. De massa 

tot op twee derden van haar oorspronke- 

lijk volume laten inkoken. De suiker toe- 

voegen en onder af en toe roeren de jam 

verder inkoken tot de vereischte dikte, dat 

wil zeggen de laatste druppel, die van den 

lepel op een koud bord valt, mag niet meer 

uitvloeien. 

De potjes goed schoonwasschen met 

sodawater en omspoelen met schoon, heet 

water. De jam hierin overdoen en het potje 

afsluiten op één van de besproken ma- 

nieren. 

ENKELE RECEPTEN UIT HET WEEKMENU 

Hoeveelheden voor 4 personen. 

Posteleinsoep. 

Benoodigd: 1 L. water, 4 bouillonblok- 

jes; een handvol postelein (pl.m. 5Ü gram), 

40 gram boter, 35 gram bloem, nootmus- 

kaat. 

Bereiding: De postelein uitzoeken, was- 

schen en in stukken snijden of hakken. Ze 

daarna smoren in wat boter; water en 

bouillonblokjes toevoegen en gaar laten 

koken. De massa dan zeven. 

Van het vocht met boter en bloem een 

gebonden soep maken. Hiervoor de boter 

smelten, de bloem toevoegen en de massa 

glad roeren. Bij kleine hoeveelheden tege- 

lijk den bouillon toevoegen, terwijl men de 

massa steeds even laat doorkoken en daar- 

na glad roert. 

De soep op smaak afmaken met noot- 

muskaat, desgewenscht met melk of room. 

Als vulsel kan bijvoorbeeld gegeven wor- 

den: balletjes gehakt of champignons, 

gebakken broodjes of eiergelei. 

Gevulde tomaten. 

Benoodigd: 8 vaste, maar goed rijpe to 

maten, azyn-, peper, zout, 2 harde eidooi- 

ers, geraspte kaas, mayonnaise. 

Bereiding: De tomaten goed wasschen 

■■*■ ■ , 

en al of niet schillen. (Voor het schillen de 

tomaten even in kokend water dompelen). 

Een kapje van de tomaten afsnijden en ze 

uithollen. De tomaten van binnen en van 

buiten marineeren met een marinade van 

azyn, peper en zout en daarna vullen met 

een mengsel van fijngemaakte eidooier, 

geraspte kaas en mayonnaise. De tomaten 

zoodanig vullen, dat het vulsel er bovenuit 

komt en het dekseltje, dat er boven op ge- 

legd wordt, de opening van de tomaat niet 

afsluit. Het vulsel moet dus te zien zyn. 

Kcuny geheel, bestaande uit 

i ca japon en ten jdsje met korte mouwen. 

Dit model is met behulp van een patroon zeer 

gemakkelijk zeil te maken en zal vooral in 

[innen of wollen mousseline zeer voldoen. 

Verkrijgbaar in maat 40—42—44 en 46. 

Benoodigd van 90 c.M. breede stof voor de 

Hpon 3 M.; met het manteltje 4.50 -M. 

No. 86355. Keurige japon met los 

jasje, van geruite stof- Men kan de 

japon van een dunne wollen stuf maken 

of desgewenstht ook van linnen. Ver- 

krijgbaar in maat 40—42—44 en 46. 

Benoodigd van 90 C.M. breede stof 

voor de japon 3.50 M . voor het jasje 

I 80 M. 

No. 101763. Elegante japon om van 

georgette te maken. Het lijfje is aan den 

hals op typische wijze verwerkt. De rok 

valt zeer wijd klokkend neer en heeft 

van voren twee schulpen. 

Verkrijgbaar in buatematen 86—91—% 

en 102 c.M. 

Benoodigd van 90 c.M. breede stof 

525 M. 

WEEKMENU. 

Maandag: Varkenslapjes, aanlapiK 

len en tomatensla; choco 

ladevla. 

Uiuaduti: Bljst met eieiin en loina 

tensaus; broodschotel. 

Wuenadaü'. Bibstuk, aardappelen en 

princessilioonen; grie.s- 

meelpudding met boscli 

bessensap. 

Donderdag: Kerrieschotel; Deensche 

vla. 

Vrydag: Gestoofde kabeljauw uu l 

aardappelen;, vanillevla 

met vruchten* 

Zaterdag: Posteleinsoep; rundeiro! 

lotjes met aanlappeleu en 

andijvie. 

Zondag: Gevulde tomaten; ryî 

met raguüt van kultV 

vleesch, flensjestaart. 

.net dcatbii fCfi il 1 

heil fli-piuü.a* ilou 

bt'. Ut bolero beeh 

kun poufnii-u wen 

L'D WwCjt U.iJJ' yoot 

met ctn sttikje 8« 

slot« n. 

V rkrijtibddi n 

mad 40-^2 H t» 

16. Uenoodid

We brengen 

thans weer eens 

een stukje cijfer- 

schrift, dat onze 

speurders ditmaal 

moeten zien op te 

lossen, door eerst 

het sleutelwoord te * 

vinden, dat verhör- 

g-en is in het hoven 

het ciiferschrift af- 

g-edrukte hrief- 

frag-ment. 

Wij zullen weer 

een prijs van f. 2.50 

benevens twee 

5-1 

o. .L ürnP^-â« •%: " 

15-20-5-5-15 2-3-11-ll-9-4-ll-9-m-S 

6-9-23-R-I6-9-20-M 16-3-9-21 

fl-18 20-9-3-4 

troostprijzen verdeden onder hen, die ons een juist antwoord zen- 

den. Ue verdeehngr der prijzen areschiedt op een manier, waarbij alle 

inzenders van een goed antwoord arelijke kansen hebben op het ver- 

krijgen van een der prijzen.-U gelieve uw antwoord in te zenden voor 

11 Augustus aan de redactie van dit blad. Galgewater 22, Leiden. 

Up briefkaart of.enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-detective 

Il Augustus. 

DE OPLOSSING VAN HET MOORDAANSLAG-PROBLEEM 

Dit luidde: Hierbovenzien onze speurdersdeplaatsin beeld gebracht, 

waar zich een moordaanslagheeft afeespeeld.Zooals men kan consta- 

teeren, is het tooneel der misdaad een rotsachtige kust, met slechts 

een smalle strook strand. Op dit strand heeft men het lichaam 

gevonden van een man, die vermoord en daarna klaarblijkelijk be- 

roofd is. Bij het kruisje ziet men de plek, waar het lichaam heeft 

gelegen. C^geven de eenzaamheid der omgeving, kan het geen ver- 

wondering baren, dat men het lijk pas ontdekte, toen de moord, 

volgens het medisch onderzoek, reeds minstens acht uur tevoren 

was gepleegd. Bij het lichaam vond men ook voetindrukken in het 

zand. De pohtie-autoriteiten gingen van de veronderstelling uit, 

dat dit de voetsporen van den dader moesten zijn, en dat deze zijn 

slachtoffer van achteren beslopen en neergeslagen heeft. 

Wie vap onze speurders kan ons zeggen, waarom deze conclusie 

onmogelijk uit de gevonden voetsporen getrokken kan worden? 

Het antwoord luidt: Deze conclusie kan niet getrokken worden 

omdat het in het tijdsverloop van 

acht uur, dat verstreken is tus- 

schen den moord en het oogen- 

blik waarop het lijk is gevonden, 

'n keer vloed ge wees t i s, zoodat de 

voetsporen van den xiader daar- 

door moeten zijn uitgewischt. 

De hoofdprijs viel ten deel 

aan den heer E. v. Reenen te 

Den Haag, de troostprijzen aan 

mejuffrouw A. Blom te Haar- 

lem en aan mevrouw Dielemans 

te Amersfoort. 

m^m^^mmmmm^mmmmmmm 

CORRESPONDENTIE. 

Mevr. E. W. S. te A. — Als men erg veel last heeft van oor- 

wormen, wil het ook nog wel eens helpen, als men des avonds in 

den tuin een opengesneden sinaasappel neerlegt. De beesten kruipen 

daar in, zoodat men den volgenden morgen het geheele zaakje kan 

vermetigenl Wanneer U eenige avonden achter elkaar de sinaas- 

appels ververscht, zult U het ongedierte voor een groot jredeelte 

uitroeien. 

E. J. te H. — Ook dit jaar is het mogelijk om rijwielen, mits 

gebruikt, zonder formaliteiten over de Belgische grens te voeren. 

De douane-kaarten, die hiertoe vroeger noodig waren, zijn thans 

afgeschaft. 

Mevr. A. Z.-0. te R. — Wij geven U hieronder de methode 

welke meestal wordt gevolgd om gebatikte stof te vasschen. 

Men doet een liter tetra of de helft in een bakje, in 'n waschkom 

bijvoorbeeld. Daar stopt men de stof maar in, alsof in het bakje 

gewoon water was..En precies zooals men in zeepwater ondergoed 

wascht, dus zonder te wrijven of te wringen, wascht men den batik- 

doek uit in de tetra. Enkel kloppen, drukken en knijpen. 

Als er geen vuil en geen vlekken meer in te vinden zyn, knijpt 

men stevig de tetra er uit (alweer niet wringen, daar zou de stof 

van scheuren). En dan klopt men haar op die manier, waarop men 

het »tof uit een teer kleedje slaat. Met twee handen vasthouden 

en laten klappen in de lucht. 

Als het werk zoover is afgeloopen, hangt men de gewasschen 

stof te drogen, liefst in de buitenlucht. En als.ze bijna droog is, 

nog maar een beetle vochtig, strijkt men haar op. De batikstof 

ziet er nu als gloednieuw uit. 

De gebruikte tetra moet men vooral niet weggooien. Als men 

dat deed, zou de bewerking veel te duur komen. Als men de vloei- 

stof maar even rustig laat staan, zal het vuil bezinken. Door den 

trechter (neem voor dergelijke vloeistoffen liefst een glazen trech- 

ter) waarin een dun lapje gelegd wordt, wordt de tetra in de flesch 

teruggeschonken... tot een volgenden keer. 

Wij raden iedereen af, voor dergelijke doeleinden benzine te ge- 

bruiken. Benzinedamp is zeer ontplofbaar en de grootste ongelukken 

zouden het gevolg kunnen zijn. Met tetra, dat een bedwelmenden 

damp verspreidt, altijd in de open lucht werkenI 

Welk meisje in het buitenland, leeftijd omstreeks 23 jaar, wil er 

in het Nederlandsch correspondeeren met een Hollandsche jonge- 

dame van denzelfden leeftijd? Het adres is: G. Jansen, Adelaar- 

straat 46, Deventer. 

De Secretaresse van de VOOR U~CLUB, Galgewater 22, Leiden. 

■ Een gezellig tijdverdrijf voor vacantiedagen ■ 

H 

Ook de vacantietijd is, helaas, bijzonder rijk aan dagen, waarop wij de kinderen moeten teleurstellen. Een g 

beloofd uitstapje kan door de weersgesteldheid niet worden ondernomen, er zijn veel dagen waarop de kinderen H 

niet kunnen genieten van buiten spelen. Hl 

Dan vragen zij om een leuke bezigheid, liefst met zijn allen te doen, waar je handigheid moet toonen en een B 

beetje naar eigen idee te werk kunt gaan. IH 

Zulk een aardige bezigheid is het uitknippen, schikken en opplakken, hetzij op papier of op hout, van H 

mooie, sprekende plaatjes. Wij hebben een aardige serie platen beschikbaar van bloemen, vruchten, dieren, H 

speelgoed naar teekeningen van Machteld den Hertog, die wij u na ontvangst van 35 ets. gaarne zenden. Stuurt H 

dus het genoemde bedrag per giro aan de administratie van ons blad. Galgewater 22, Leiden. Gironummer 41880. H 

Als de kinderen dan nog met raad en daad worden bijgestaan hoe zij de plaatjes kunnen combineeren, dan H 

hebben uw kleine' vacantiegasten zeker een prettige herinnering ook aan een regenachtigen zomerdag. i|| 

lil 

■. 

- 30 - 

Ze waren van plan alles op alles te zetten. 

En niet op eenigen tegenstand te letten. 

Mosterd pot maakt zich gereed en zegt: Komaan, 

We zullen direct tot den aanval overgaan. 

Nog langer vechten, ik dank er voor. 

Ik ben er nu gelukkig door. 

Op mijn body voel ik nog de slagen; 

En Uk rent weg zoo snel z'nbeenen hem dragen. 

DE ALARM-) '^ÓSLV 

KSCHELU! .,< ^ ' 

(GEVAAR^ 

Of ze iets merkten? Overal gingen schellen. 

Die tot in 't oneindige bleven bellen. 

Het waren alarmsignalen; dat beteekent gevaar. 

Zoo riepen ze de menschen bij elkaar. 

Abonné's op dit blad, welke in ons« registers stfn 

ingeschreven en in het bezit zijn van. een door 

ons« administratie afgegeven polis, »ijn gratis ver- 

zekerd volgens polisvoorwaarden: f. 2000.— bij 

levenslange invaliditeit 1 f. 600.— btf overlijden; 

t. 400.— bij verlies van een hand, voet of oog; 

f. 75.— bij verlies van duim of wijsvinger; f. 30.— 

bü verlies van aan anderen Vinger, aan an ander 

Hij telt, één ... twee ... en bij den derden tel 

Begint de uitval, dèt was geen katjesspel I 

Ze sloegen, trapten en beukten elkander. 

De één werd al woester dan de ander. 

Hm, zeker de controle-kamer hier. 

Dat doet mij verbazend veel plezier. 

Er staat wel een bord: Niets aan te raken. 

Maar daar heb ik niets mee te maknn. 

Inderdaad, denkt Uk, het werkt iets uit. 

Hoor maar eens wat een geschel en gefluit. 

En wat er nog meer gebeuren gaat. 

Zal ik wel zien, 't zij vroeg of laat. 

ten gevolge van aan ongeval. Is hat ongeval aan 

gevolg van aan aan een personentrein, tram of 

autobus ens. overkomen ongeval, waarin verzekerde 

als gewoon betalend passagier reist, dan wordt 

'

„Kijkt U eens, mijnheer, dat heeft de gast van kamer 27ö gedaa.,: hij l.ecli l.el ei 

n zyn ontbijt ii. het gastenboek gekwakt en is er vandoor gegaan . 

32 

■.■ V:^^.^','- : /-i-' 

,ï.\ï -«'«; -

5l :vi#

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?