URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

schijnsel; dit wordt over het algemeen te weinig onderkend (Lapides
c.s. 1966).
Stevens heeft in 1936 al gesteld dat distale uretbrale pathologie - waarvan
85 % in de vorm van een meatusstenose - in 37 % geheel of gedeeltelijk
verantwoordelijk was voor mictieklachten of urineweginfecties
bij vrouwen.
McDonald c.s. Cl953) hebben benadrukt, dat bij hetzelfde kind de combinatie
van meatusstenose met een "stricture of the urethra" kan voorkomen.
Mogelijk wordt met dit laatste de vernauwing in de urethra bedoeld
waaraan later de naam "distale urethrastenose'' is gegeven.
Murphy c.s. schreven in 1961 "one would be remiss not to mention the
commonest seen form of obstruction in children that is meatusstenosis''.
Of dit voor beide geslachten geldt wordt niet verduidelijkt. Dit lijkt
echter wel waarschijnlijk.
D. URETHRITIS CHRONICA
Dit is een vorm van uretbrale pathologie, die geïsoleerd slechts zelden
voorkomt. Het beeld wordt gekenmerkt door een chronische ontsteking
van trigorrum en urethra; bij cystoscopie wordt een sterke hyperaemie
van het trigorrum gezien, zonder dat trabeculatie of een uretbrale obstructie
gevonden wordt (Bakker 1967).
Indien chronische urethritis wordt gevonden, is dit meestal in combinatie
met andere vormen van uretbrale pathologie.
Volgens Marberger (1963) komt chronische urethritis bij meisjes vaak
voor. Deze aandoening zou aanleiding geven tot een ontstekingsinfiltratie
van de wand van de urethra. Tengevolge hiervan ontstaan veranderingen
van de fysische eigenschappen van de blaashals door sclerosering,
stenosering en littekenvorming.
Burrows (1965) stelde bij 101 van 301 onderzochte meisjes de diagnose
urethritis, op grond van het röntgenologisch aspect van de urethra op
het mictie-urethrogram. Driekwart van deze meisjes hadden klinische
verschijnselen van een urineweginfectie. Volgens deze auteur bestond
er een goede correlatie tussen deze röntgenologische beelden en de
cystoscopische bevindingen.
Overigens zijn weinig auteurs van mening dat ontstekingsveranderingen
van de urethra röntgenologisch kunnen worden herkend, een opvatting,
die door ons wordt gedeeld.
E. ANDERE VORMEN VAN URETBRALE PATHOLOGIE
Behalve genoemde afwijkingen zijn nog andere, meestal zeer zeldzame,
congenitale aandoeningen van de vrouwelijke urethra mogelijk, zoals
hypospadie, epispadie, obliteratie van de urethra, uretbrale verdubbeling
en klepvorming (Stevens 1936, Williams 1958, Nesbit c.s. 1964 en Mitchell
c.s. 1967).
14