URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

24
Later is gebleken, dat deze afbeeldingen van de blaashals niet gecorreleerd
zijn met enige vorm van urethrale pathologie.
Een typisch beeld van de urethra vormt de zogenaamde .. priktolurethra";
dit is een relatieve vernauwing van de blaashals met daaronder
een dilatatie van de urethra, die naar distaal toe geleidelijk
aan afneemt. Deze moet zowel zichtbaar zijn op de voor-achterwaartse
als op de zijdelingse opname (foto 5 en 6). De urethra vertoont hierbij
een gelijkenis met de priktol, in de Angelsaksische literatuur .. spinning-top"
(Fisher c.s. 1954) en ook wel .. arrowhead" (Lyon c.s. 1955)
genoemd. Dit beeld werd aanvankelijk door Bakker (1958) beschreven
naar aanleiding van meisjes met distale urethrale pathologie, maar
later meer in verband gebracht met sphinctersclerose (Williams c.s.
1961, Bakker 1963). De laatste jaren is het echter duidelijk geworden,
dat de .. priktol" en daarop gelijkende beelden op het mictie-urethrogram
meestal wel duiden op urethrale pathologie, maar dat deze
zowel distaal als proximaal in de urethra kan zijn gelocaliseerd CKjellberg
c.s. 1957, Eek c.s. 1963, Lyon 1965, Burrows 1965, Kerr 1966,
Grieve 1967, Harrow c.s. 1967, Bakker 1967, 1968).
Weiss c.s. (1968) verrichtten een analyse van de beelden van het
mictie-urethwgram bij 174 meisjes met één of meer doorgemaakte
urineweginfecties, waarbij door hen bij calibratie van de urethra in
96 Ofo een distale urethrastenose of meatusstenose werd gevonden.
Werd een duidelijke dilatatie van de urethra gezien, toelopende in
een nauw distaal gedeelte, dan bleek altijd een distale urethrale
stenose te bestaan.
Clayton c.s. (1966) achten het mictie-urethrogram echter van beperkte
waarde voor de beoordeling van de urethra bij meisjes.
Graham c.s. (1967) konden, in tegenstelling tot Weiss c.s., geen verband
aantonen tussen het röntgenbeeld en uitkomsten van calibratie
van de urethra. Shopfner (1967) komt bij analyse van 287 mictieurethwgrammen
bij meisjes tot dezelfde conclusie. Ook Bakker (1967)
is van mening dat het mictie-urethrogram als diagnosticum de laatste
jaren sterk aan waarde heeft ingeboet.
Een wazige begrenzing van de urethra is volgens Burrows (1965) een
teken van een chronische urethritis. Bestaat er tevens oedeem van
de wand dan manifesteert zich dit als longitudinaal verlopende
plooien in de urethra. Deze afwijkingen zijn volgens Burrows het
beste te zien wanneer serie-opnamen worden gemaakt.
Onvoldoende ontplooiing van de urethra ter hoogte van de sphincterextemus,
die door Kjellberg c.s. (1957) bij 42 meisjes werden waargenomen,
ging bij 37 hiervan gepaard met het endoscopische beeld van
,.cysto-urethritis". Dit beeld van de urethra is daarom door hen in
verband gebracht met een chronische urethritis. Overigens zijn er
weinig onderzoekers die van mening zijn dat chronische urethritis
meestal tot uiting komt op het mictie-urethrogram. Tevens is duide-