URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

B. FYSISCH ONDERZOEK
Bij lichamelijk onderzoek worden uitsluitend bij de zeer ernstige gevallen
afwijkingen gevonden. Een urineretentie kan zich uiten in een palpabele
blaas; bij dilatatie van de hogere urinewegen kan de nier van het betreffende
systeem palpabel zijn. In geval van een acute pyelonefritis bestaat
meestal slagpijn of drukpijn ter hoogte van de aangedane nier(en). Bij
enuresis wordt nogal eens irritatie en ontsteking van vulva en perineum
gezien.
C. LABORATORIUM-ONDERZOEK
1. Urine
Bij uretbrale pathologie kan bij het routine-onderzoek van de urine een
lichte proteïnurie worden vastgesteld. De oorsprong hiervan is meestal
een pyelonefritis.
In de meerderheid van de gevallen gaat uretbrale pathologie gepaard
met een urineweginfectie. Bij de diagnostiek van deze infectie is het
van groot belang om te weten te komen of de bacteriurie zijn oorzaak
heeft in een pyelonefritis of in een ontsteking die beperkt is gebleven
tot de lagere urinewegen. De urine-afwijkingen, die worden gevonden
bij een pyelonefritis hangen af van de activiteit van de ontsteking. Meestal,
doch niet in alle gevallen, gaat de bacteriurie gepaard met een vermeerdering
van het aantal leucocyten in het urinesediment. De voornaamste
vormelementen die bij pyelonefritis kunnen worden gevonden,
zijn leucocytencylinders. Deze kunnen het beste worden aangetoond bij
onderzoek van vers geloosde urine en in een zuur milieu. Indien bij
herhaling leucocytencylinders worden gevonden is pyelonefritis vrijwel
zeker, vooral wanneer dit gepaard gaat met proteïnurie, die de drie
gram per 24 uur niet overschrijdt (Kleeman c.s. 1969).
De pahtogene micro-organismen, die bij urineweginfecties worden gevonden
blijken nagenoeg zonder uitzondering bacteriën te zijn als gevonden
worden in de darmflora. De verwekker van lagere urineweginfecties,
evenals van pyelonefritis, is in de meerderheid van de gevallen
E. Coli (De Luca 1963, Scholten 1964, Smellie 1964, Bakker 1968).
Volgens de huidige opvattingen wordt de aseenderende infectie als de
meest waarschijnlijke pathogenese en meest frekwente oorzaak van
urineweginfecties bij meisjes beschouwd. Hierbij bereiken de bacteriën,
vanuit perineum en vulva, opstijgend via de urethra, de blaas. Deze besmettingswijze
wordt aannemelijk gemaakt door een aantal factoren.
a. De geringe lengte van de urethra bij meisjes.
b. Het blijkt mogelijk, dat onder bepaalde omstandigheden bacteriën
buiten de mictie om retrograad de blaas kunnen bereiken. Dit is ge-
18