URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

pathologie op de serie-opnamen (spotfilms) het beste is waar te nemen.
Tevens bleek hierbij dat de diameter van de blaashals en de
configuratie van de urethra tijdens de verschillende fasen van de
mictie sterk kunnen variëren. Volgens Shopfner is de mate van
relaxatie of van spasme de voornaamste factor die deze variatie veroorzaakt.
No. 1. No. 2.
Mictie-urethrogram,
Normale urethra.
voor-achterwaarts. Mictie-urethrogram, voor-achterwaarts.
Normale urethra met een relatieve taillering
van de blaashals.
22
Normaliter is er tijdens mictie een ruime ontsluiting te zien van de
blaashals. Meestal ziet men een vloeiende overgang van blaashals
in urethra met een geleidelijke versmalling naar distaal toe (foto 1).
De wanden van de urethra kunnen echter ook over de gehele lengte
nagenoeg evenwijdig verlopen. Het middelste derde gedeelte vertoont
soms een zekere dilatatie, die bovendien niet symmetrisch hoeft
te zijn. In deze gevallen ontstaat zowel een relatieve taillering van
de blaashals als van het nauwere distale gedeelte, die beiden minder
gemakkelijk aan dilatatie onderhevig zijn (foto's 2 en 3). Een relatieve
taillering van de blaashals kan daarom nog als normaal worden beschouwd.
Deze relatieve vernauwing hoeft niet circulair te zijn maar
wordt soms op de laterale projectie gezien als een "dorsale lip" of
als een "ventrale inbochting" (foto 4). Aanvankelijk werden de laatstgenoemde
beelden als kenmerkend beschouwd voor sphinctersclerose
(Kjellberg c.s. 1957, Leadbetter c.s. 1959, Schoenberg c.s. 1966).