URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

van verschillende wetten van de "hydrodynamica" kwamen zij tot een
gelijktijdige meting van de intravesicale druk, van de kinetische energie
("aequivalent exit pressure") bij de meatus externus en van het stroomvolumen.
Het zal nog moeten blijken hoe de betrouwbaarheid en reproduceerbaarbeid
van deze berekeningen uitvallen. In principe zijn dit wel
de juiste parameters, die voor de bepaling van de weerstand van de
urethra moeten worden gehanteerd.
F. ANDERE ONDERZOEKMETHODEN ZOALS CYSTOSCOPIE, CALI­
BRATIE VAN DE URETHRA, E.A. KOMEN TER SPRAKE BIJ DE
BESPREKING VAN DE DIFFERENTIAAL-DIAGNOSTIEK.
De differentiaal-diagnostiek bij urethrale pathologie
Zoals eerder beschreven zijn voornamelijk vier vormen van urethrale
pathologie bij meisjes mogelijk: sphinctersclerose, distale urethrastenose,
meatusstenose en urethritis chronica.
Sphinctersclerose
Bij primaire sphinctersclerose vindt de ontsluiting van de blaashals
tijdens de mictie onvoldoende plaats, waardoor een belemmering bij de
afvoer van de urine uit de blaas optreedt. De kriteria, die voor het stellen
van de diagnose sphinctersclerose noodzakelijk worden geacht, worden
verschillend aangegeven. Ze steunen hoofdzakelijk op de gegevens van
vier vormen van onderzoek : het mictie-urethrogram, de cystoscopie,
het onderzoek naar een blaasresidu en eaUbratie van de urethra.
a. Zoals eerder uiteengezet is het mictie-urethrogram voor vele onderzoekers
jarenlang van grote betekenis geweest bij de diagnostiek
van de sphinctersclerose (Kjellberg c.s. 1957, Eek c.s. 1963, Burrows
1965, Grieve 1967). Sinds betrekkelijk korte tijd is •het echter duidelijk
geworden, dat er geen beelden van de blaashals zijn die als kenmerkend
voor sphinctersclerose kunnen worden beschouwd. Dientengevolge
wordt thans het mictie-urethrogram van weinig belang
meer geacht bij de diagnostiek van de sphinctersclerose.
b. Cystoscopie is in de praktijk een onmisbaar hulpmiddel gebleken bij
het onderzoek en is dit nog steeds. Trabeculatie van de blaaswand, die
ontstaat bij hypertrofie van de musculus detrusor vesicae, vormt een
duidelijk bewijs van de grotere inspanning die de blaasmusculatuur
moet leveren om de urine uit te drijven. Deze bevinding is voor
velen aanleidng om een sphinctersclerose aan te nemen, indien andere
oorzaken van trabeculatie zijn uitgesloten (o.a. Marberger 1963, Bakker
1964, 1968). Volgens Hutch (1966) kan trabeculatie echter ook
optreden bij ernstige vesico-ureterale reilux en bij grote blaasdivertikels,
in afwezigheid van uretbrale pathologie. Een differentiatie
28