URETHRALE PATHOLOGIE BIJ MEISJES - RePub

Andere maatstaven voor de diagnose die genoemd worden zijn de
bevindingen tijdens operatieve exploratie: Ie een verdikking van
de blaaswand als uiting van hypertrofie van de musculus detrusor
vesicae en 2e de palpatie van de blaashals. Williams c.s. (1961)
schrijven over dit laatste : De blaashals kan worden gevoeld als
een gehypertrofieerde ring, maar deze is slap, zodat er een vinger
doorheen kan, terwijl dit bij de normale blaashals meestal niet zo
is. Eek c.s. (1963) beschrijven de blaashals bij sphinctersclerose bij
meisjes als een nauwe en stugge ring, waar de palperende vinger
gemakkelijk doorheen gebracht kan worden naar onderen toe in de
wijde urethra posterior.
Bij de beoordeling van de dikte van de blaaswand speelt de ervaring
van de uroloog een rol ! In uitgesproken gevallen is de blaaswandhypertrofie
eohter zonder meer duidelijk.
Overzien we nu de genoemde diagnostische kriteria, die bij het onderzoek
van de sphinctersclerose worden gehanteerd, dan is het verschil
in inzicht over de waarde er van opvallend. Uniformiteit van opvatting
ontbreekt bijna geheel. Deze is echter dringend gewenst, o.a. om tot
een juiste beoordeling van de behandelingsresultaten te kunnen komen.
Tot welke diagnostische kriteria kunnen we komen bij de primaire
sphinctersclerose ?
!. De klachten, speciaal in de vorm van een bemoeilijkte mictie, kunnen
een aanwijzing in de goede richting zijn. Meestal staan echter nietspecifieke
mictieklachten of de symptomen van een urineweginfectie op
de voorgrond. 2. Het belangrijkste kriterium is trabeculatie van de blaaswand.
Bij afwezigheid van neurologische aandoeningen wijst dit in de
regel op een bemoeilijkte urinelozing. Wordt bij de calibratie van de
urethra geen perifere obstructie gevonden, dan moet, indien duidelijke
trabeculatie wordt gezien, een primaire sphinctersclerose worden aangenomen.
Het is dus een diagnose per exclusionem CKjellberg c.s. 1957,
Williams c.s. 1961, Bakker 1964). 3. In een later stadium van de aandoening
kan een residu optreden. Indien dit laatste met zekerheid is aangetoond,
ondersteunt het de juistheid van de diagnose.
Distale urethrastenose
Zoals beschreven in Hoofdstuk I, is de distale urethrastenose een ring
van collageen weefsel, die een relatieve stenose veroorzaakt in het
distale derde gedeelte van de vrouwelijke urethra. De vraag of we hier
met een afwijking te maken hebben of niet, is nog niet beantwoord.
Enige auteurs menen dat het een normale bevinding is (Graham c.s.
1967, Williams 1968).
Een distale urethrastenose wordt vastgesteld door middel van calibratie
van de urethra, en uitgedrukt in een Charrière-maat, namelijk van de
kleinste bougie à boule, die hokt ( .. met de schouders blijft steken") bij
terugtrekken uit de urethra. Als voorbeeld :
Kan de olijfbougie Charrière 16 onbelennerd de urethra worden inge-
30