Leidraad - Slappe Bodem

Leidraad Balans Deel 3 - Hoofdstuk 3.1
3.1 Riolering
Riolering
Levensduur
Voor de levensduur van riolering wordt er onderscheid gemaakt in verschillende vormen van de
levensduur (economische, technische en functionele). De technische levensduur van de riolering
bedraagt gemiddeld ca. 40 à 100 jaar. Ten gevolge van onder meer zettingen, kan de levensduur
van een riolering korter zijn. Deze kortere levensduur is vaak het gevolg van falende huis- en
kolkaansluitingen of verbindingen tussen de buizen. De economische levensduur moet dan worden
aangepast, omdat deze levensduur niet langer kan zijn dan de technische levensduur.
Indien het plan wordt opgevat om de weg, waarin de riolering zich bevindt, op te hogen, zal een
afweging plaatsvinden voor het wel of niet handhaven van de riolering. Met de Balans applicatie
is het mogelijk om de invloed van het wel of niet handhaven van de riolering bij een ophoging te
evalueren.
Het gelijktijdig met de uitvoering van de ophoogmaatregel vervangen van de riolering heeft als
voordeel dat de rioolvervanging relatief goedkoop kan worden uitgevoerd. Immers de wegverharding
en -fundering worden vanwege de uit te voeren ophoogmaatregel tijdelijk verwijderd. Tevens
is materieel aanwezig. Indien de riolering echter nog in redelijke staat verkeerd, kan er voor
worden gekozen het in zijn geheel te handhaven of onderdelen te vervangen, zoals de huis- en
kolkaansluitingen. Handhaven van de bestaande riolering kan indien het systeem als geheel
minimaal een restlevensduurverwachting heeft (of na vervanging van onderdelen krijgt) die
minimaal gelijk is aan de levensduurverwachting van de wegconstructie na uitvoering van de
ophoogmaatregelen.
Het is dus van belang de restlevensduur van de riolering en de onderdelen waaruit zij is opgebouwd
in te schatten rekening houdend met de verwachte restzetting over de periode waarover de
wegconstructie geacht wordt mee te gaan. Een andere invalshoek kan zijn om de ophoogmaatregel
aan te passen aan de verwachte restlevensduur van riolering en meer algemeen aan de verwachte
restlevensduur van de aanwezige kabels en leidingen.
Beoordeling handhaving bestaande riolering
Om de restlevensduur van de bestaande riolering redelijkerwijs te kunnen inschatten is informatie
nodig uit het verleden (historie), het heden en de toekomst.
Historische gegevens die van belang zijn bij de beoordeling zijn:
› Type riolering met materiaalsoorten buis en put;
› De wijze waarop elementen zijn verbonden, onder andere type verbinding, toepassen van
zettingsmoffen, etc;
› De wijze van fundatie van het gehele riool of van afzonderlijke onderdelen, zoals overstortputten
en gemalen op palen en de overige onderdelen op staal;
» Welke invloed heeft de omgeving uitgeoefend op de riolering in de periode tussen aanleg en
heden:
» Hoeveelheid zetting en tijdstip en grootte tussentijdse ophogingen;
» Peilwijzigingen in het oppervlaktewater;
» Grootschalige grondwateronttrekkingen in de omgeving;
» Gemiddelde verkeersbelasting.
Van de huidige toestand zijn de volgende aspecten van belang:
› Wat is de huidige kwalitatieve staat van de riolering (gedetailleerde inspectiegegevens met
betrekking tot afstroming, stabiliteit en waterdichtheid)? Extra aandacht hierbij verdienen
de overgangen tussen verschillende wijze van fundatie en overgangen tussen verschillende
onderdelen. Bijvoorbeeld tussen huisaansluiting en riool, buizen onderling of buis en put.
› Zijn er klachten met betrekking tot stank, afbrekende huis- kolkaansluitingen, etc.
› Wat is het huidige afschot in de vrijvervalriool? Bij het merendeel van de typen vrijvervalriolen
is het handhaven van een minimum afschot van wezenlijk belang (gemengde riolen, DWAriolen,
bemalen HWA-riolen). Het aanwezige afschot dient hierbij kritisch in beschouwing