dpo_884.pdf

N A A R P A A R L . 8g
hoeve kwamen, waarvan de boer zelf niec te huis
Was. — Onderrusfchen bragc ik de vrouw op ge-'
fprekken, de huishoukunsc becrefFende, en vernam,
dac in die huis, anders zoo fchoon, zeer
zelden melk ce vinden was , vermits de dorre
heuvelen , heczelve omringende, geen voedfel
voor hec hoornvee leverden; zoo dac men daartegen
de fchaapfokkerij, een weinig akkerbouw
én de wijnteelt dreef, waarbij men de nuccige
gewoonte-had, om de wijnbergen door afleidingen
van het water vruchtbaar te maaken. De
boerin was eene 1
hartlijk goede en eerlijke
vrouw, maar had het ongeluk, om mij iteeds
dat geen_ aantebieden, 'cwelk ik niet wilde hebben:
wijn, brandewijn, tabak. . De man,
van eene leevendigo en vuurige gemoedsgeltelcenis,
kwam na èene wijle cijds'te huis, dronk mij
terftond tóe , en zeide: „ Gij meent veelligt
w e
ft l' dat gij met uwe kruidenverfameling hier
„ alleen wijs zijt; maar, hoor hier! dat toch
„ ook niec alle Afrikaanfche landlieden zoo dom
„ zijn, zult gij cerflond zien " Daarop verraste
hij mij door hec vertoonen van fommige fraaié
boeken, en eene menigte kleine ichrifcèn uic Wle
weecenfehappen; welken ik allen nacuurlijker
Wijzi móest prijzen, terwij! hij tusfehen mij en
de boekenplank heen en weêr liep, en van allen
hecgeheelecijcelblad.den naam des boêkyerkoopeni
niec uitgeflooten, mij voorlas. „ Ziet gij we],
Zeide hij, „ dat ik niet Hechts achter den ploeg
„ gaa?" — Hierop maakren wij nnauwere kennis;
want hij was een Lijfbnder, en ik een Zweed.
;
Des avonds ontbrak het niet aan eéte'n, „ op
„ boerenplaacfen," zeide de gully vrouw, „moet
"„ gij braaf eeten; hec wordt u-Wel gegund, frj
'fiocer en kaas kreegen deeze lieden van hunne
F a vee-