dpo_884.pdf

3*4 VII. H O O F I) S Ti R E I Z E
migen vierkant, van ftroo, en met neerhangende
daken , gelijk de hutten der flaaven , gebouwd
waren, ln eene van deeze wooningen vonden
wij onze Hottentotten op eene kleine bank flaapen.
Wij bragten hun, door zachte verwijtingen,
hunne euveldaad onder hec oog, maar
gaven hun ceffens hec ernflig bevel, om cerltond
weder in hunnen diensc ce gaan. Zij gingen ook
als een paar gevangenen , zonder antwoord of
tegenfpraak, mede. — Van hunne land - en ftamgenooren,
namen zij op de Hollandfche wijze
affcheid: zij gaven elkander de hand, doch zonder
eene buiging daarbij te maaken ; en waren voor
'c overige daarbij van weerskancen zeer vriendlijk
en gefpraakzaam. De vrouwlui fielden zich
san , als of zij hen cerug wilden houden ; en
hec fcheelde niec veel, of de jonge kareis zouden
zich bijna hebben laacen beweegen , om ce blijven.
Ten aanzien van hun wegloopen, was
ik ook inderdaad meer voor de verleiding deezer
jonge Hottentorfche meisjes, dan voor de uitwerking
van den brandewijn bevreesd : weshalve ik
ook zoo veel ce meer fpoed maakee, eene landftreek
ce verlaaten , welke anders de bijzondere
opmerkzaamheid van eenen kruidkenner, geduurende
meer dan één jaargetijde, met vrucht had
kunnen bezig houden.
Den negenden van Wijnmaand vertrokken wij
uit het land der Houtniquas , over de Groote
Brakrivier en de Geelbekrivier.
Doch eer ik die hoofdftuk fluit, en mijn dagboek
verder voortzet, wil ik nog de gefteldheid
van hec wéér voor Herfscmaandmededeelen.
De