dpo_884.pdf

188 IV. HOOFDST. IV. AFD. VERBLIJF
gemelde reden genoodzaakt was, zelfs van omtrent
de Boterrivier vleesch en tuinvruchten voor
mij te haaien, had ik hec genoegen, om in de
voo heen genoemde wijduitgeflrekce landftreek
tusfchen hec warme bad en de zoo evengemelde
nvier, eenige dieren uit hec geflachc der honden
MJ hunne wildheid ce zien , welken ik nu be-
Kfhrijven zal.
Deeze wilde honden behooren tot de fchaade-
Jtjkfte roofdieren, en zijn voor de kudden der
Afrikaanfche voJkplanteren zoo wel, als die der
Hottentotten, bijzonder yoor de fchanpen en geiten,
zeer gevaarlijk. — Zij zijn, verhaalde men
nrij, niet daarmede ce vrede, fleches den honger
té ftillen , maar dooden ook en verfcheuren zoo
veelen , als zij kunnen magcirj; worden. Zij houden
zich altijd in een taamlijk groot aa-nal bij
elkander, en llroopen zoo wel des daags, als des
nachts om roof in 'c rond. Hec geblaf, welk
zij op hunne jagc maaken, is,, zege men, aan
hec bellen der gewoone jagchonden z^er gelijk ,
hoewel eenigzms fterker. Men verzekerc ,
dat zij het zelfs waagen, grootere tamme en
wilde dieren aancetasten; en dac etlijken van hun
zicl^ eens verftouc hadden, eenen jaager ce paard,
die 'er voorheen jagc op gemaakc , maar een*
misfehooc gedaan had, te vervolgen. — Men
heefc waargenomen, dac zij met veel list en eendragt
hunne jagc verrichcen , en 1
eu;-;iing hun
uicerfte best doen om het wild oi intehaalen ,
of heczelve te gemoet te komen, toe d;it hec
eindelijk hun allen tot buit wordt Men zegt,
dat zij altijd mager zijn, èn bijkans uit niets dan
vel en beenea beflaau, gevolglijk 'er leelijk uit*
zien»