dpo_884.pdf

408 V. HOOFDST. I, AFD. REIZE VAN HET
niet gemaklijk te gisfen ~ . Hierom moest ik
yreezen, dac mijn brandewijn, niettegenflaande
er eene flang in lag, niec zoo zeker was, als ilc
in den beginne meende. Ook bad ik lang: te vooren
aan de iloterrivier gezien, dat een flaaf uit
mm Noxia ferpentum tfi admifto fang-.:ine pelis :
Morfu virus kabett, £ƒ fatum iente minantur:
Pocula niorce carent.
een
I.UCAN. L. IX. v. 614—616.
Dat is:
„ Hst vergif der flangen is fchaadelijk , wanneer het
„ met het bloed gemengd wordt : het venijn dee-
,, len zij door haare beet mede , en dreigen den
„ dood met haare tanden: maar gedronken zijnde, is
„ het niet fchasdelijk. "
Zoo oud is reeds de waarneeming, dat het vergif der
flangen niet eer febaadt, dan wanneer het onmiddeiijk in het
bioed komt. — De Pfylli, een volk van Libië, firekken
onder anderen tot een bewijs, dat men, van onheuglijke
tijden af de natuur der Hangen in Afrika Wed gekend
heeft. Zij zogen het venijn uit de wonden , en gingen
niet vergiftige flmgen om , gelijk de Kopten of tegenwoor.
dige Egyptenaars nog doen, zonder zich in het minfte te
befcbaadigen. Hierom zegt dezelve oude dichter LUCANUS;
1— Superiiicum !
'cns paiientia vuinera lambit,
Ore venena truhens.
Dat is;
Ibid. v, 933.
,, Op de bleeke wond vallende, lekt hij dezelve, en
zuigt 'er met zijnen mond het venijn uit ".
UJSORGÜ FORSTKR.