nota schijnhuwelijken - De8

More documents

Recommendations

Info

asiel, is het recht op gezinshereniging dan vaak de laatste strohalm om een 54 55 verblijfsrecht in België te bekomen. Huwelijksmigratie: oneigenlijk gebruik Huwelijksmigratie wordt door een heel aantal mensen zonder wettig verblijf als laatste strohalm gezien: huwen met een Belg of EU-burger (of met niet-EU-burger die wél een wettig verblijf heeft in België) en achteraf de uitoefening van het bijhorende recht op gezinshereniging 56 , is vaak de laatste mogelijkheid om een wettig verblijf in België te bekomen. Zo wordt het instituut van het huwelijk misbruikt: er wordt een oneigenlijk gebruik gemaakt van het huwelijk door mensen die niet huwen met het oog op het vormen van een duurzame levensgemeenschap, maar enkel met het oog op het uitoefenen van het bijhorende recht op gezinshereniging en het verkrijgen van een wettig verblijf in België. De wetgever heeft enkel bovengenoemd “oneigenlijk gebruik van het huwelijk” willen aanpakken. Onderzoekster Annelore Huygens van de UIA schrijft hierover 57 : “..Steeds vaker worden huwelijken afgesloten waarbij de vorming van een duurzame levensgemeenschap niet of slechts onrechtstreeks wordt nagestreefd. Het zakelijke huwelijk, het gearrangeerde huwelijk, het gedwongen huwelijk en het schijnhuwelijk, zijn voorbeelden van dergelijk oneigenlijk gebruik van het instituut van het huwelijk. Toch worden niet alle voornoemde huwelijken als afkeurenswaardig aangemerkt. Met de Wet van 4 mei 1999 tot wijziging van een aantal bepalingen betreffende het huwelijk (hierna: Wet van 4 mei 1999) 58 werd duidelijk dat de strijd van de wetgever tegen misbruiken van het huwelijksinstituut zich heeft toegespitst op die huwelijken waar het bekomen van verblijfsdocumenten centraal staat. Als rechtvaardiging voor deze keuze werd tijdens de parlementaire voorbereiding verwezen naar statistieken van het Ministerie van Justitie waaruit bleek dat maar liefst 3000 personen in de voorbije 10 jaar een dergelijk schijnhuwelijk hadden aangegaan. 59 Door de codificering van 54 M.-C. FOBLETS, “Recht op liefde voor vreemdelingen? De controle op de privacy van vreemdelingen in de strijd tegen ongewenste migratie”(hierna verkort: “Recht op liefde voor vreemdelingen”), in K. RAES (ed.), Liefdes onrecht, Gent, Mys en Breesch, 1998, p. 158. 55 HUYGENS Annelore, TVR, nr.3, jaargang 2006 56 Zie artikel 10 Vreemdelingenwet (Recht op gezinshereniging met een niet-EU burger) en artikel 40 Vreemdelingenwet (Recht op gezinshereniging met EU-burger) 57 HUYGENS Annelore, TVR, nr.3, jaargang 2006 58 Wet van 4 mei 1999 tot wijziging van een aantal bepalingen betreffende het huwelijk, B.S. 1 juli 1999, in werking getreden op 1 januari 2000. 59 Verslag namens de Commissie voor de binnenlandse en de administratieve aangelegenheden uitgebracht door de heer Renaat Landuyt en Jacqueline Herzet bij het wetsontwerp tot wijziging van een aantal bepalingen betreffende het 18
de bevoegdheid van de ambtenaar van de burgerlijke stand om vermeende schijnhuwelijken uit te stellen of de voltrekking ervan te weigeren (art. 167 B.W.) heeft de wetgever allereerst getracht om schijnhuwelijken te voorkomen. Als pendant werd de absolute nietigheid ervan als burgerrechtelijke sanctie voorop gesteld (art. 146bis j° art. 184 B.W.)….” Reactie van wetgever: verstrenging van de huwelijksmigratie Omdat de grootste stroom migranten België binnenkomt via volgmigratie, heeft de wetgever doorheen de jaren getracht de voorwaarden voor het recht op gezinshereniging zo te verstrengen, dat misbruiken zoveel als mogelijk werden vermeden. Uiteraard stuiten beperkingen en uitsluitingen van huwelijksmigratie op hogere rechtsnormen (internationale en Europese) waaraan België weinig of niets kan en/of wil wijzigen 60 . De wetgever heeft een aantal beperkingen aangebracht via verschillende rechtstakken. In de nieuwe wetten van 15 september 2006 tot wijziging van de wet van 15 december 1980 61 werden beperkingen via het verblijfsrecht ingesteld. Zo werd bijvoorbeeld de minimumleeftijd voor niet-EU-gezinsherenigers opgetrokken van 18 tot 21 jaar. Deze wetswijzigingen zijn echter nog niet in werking getreden. De wetgever heeft de schijnhuwelijken in 2006 via het strafrecht aangepakt: in het artikel 79bis§1 van de Wet van 15 december 1980 werd het afsluiten van een schijnhuwelijk strafbaar gesteld. Het blijft afwachten wat deze strafbaarstelling in de praktijk zal opleveren. Belangrijk voor dit document zijn de mogelijke beperkingen via het burgerlijke recht. Die mogelijke beperkingen worden hier onder op een rijtje gezet. Focus op beperkingen via het burgerlijk recht 2.1 Definitie van schijnhuwelijk: Artikel 146bis B.W. Met de Wet van 4 mei 1999 werd in het B.W. een definitie gegeven voor “een schijnhuwelijk”. De sanctie op het afsluiten van een schijnhuwelijk is de absolute nietigheid: huwelijk en het wetsvoorstel tot instelling van een preventieve regeling ter bestrijding van schijnhuwelijken (verder: Verslag Landuyt en Herzet), Parl. St. Kamer 1998-99, nr. 1991/3, p. 7. 60 HUYGENS Annelore, TVR, nr.3, jaargang 2006 61 B.S. 6 oktober 2006 19
Page 1 and 2: ANTWERPEN EN DE PROBLEMATIEK VAN DE
Page 3 and 4: • Zolang het woonstonderzoek niet
Page 5 and 6: Bijlage 1: De huidige controle op s
Page 7 and 8: vervuld door de individuele ambtena
Page 9 and 10: In een recent advies oordeelde de C
Page 11 and 12: een bestuurshandeling, omdat tegen
Page 13 and 14: België verblijvende vreemdelingen
Page 15 and 16: evenwel dat de ambtenaar van de bur
Page 17: Bijlage 2: Huwelijksmigratie: Algem
Page 21 and 22: urgerlijke stand is dan ook geen lo
Page 23 and 24: Bij het nemen van een beslissing in
Page 25 and 26: voltrekken in de praktijk een belan

nota schijnhuwelijken - De8

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?