Inleiding tot de bibliografie van de IP (M. Ledoux)

logica beantwoordt die alle geledingen van de betrokkenen raakt "Het is enkel
vanuit die logica dat we toegang kunnen krijgen tot wat de specificiteit van de
psychose uitmaakt" (p.261)
Dit denken loopt op een logische manier uit in een van zijn seminaries in St.
Anne, dat geheel is gewijd aan het thema van het Collectief. Het resultaat van
die seminaries werd samengebundeld in een boek: "Le Collectif" uit 1986.
Wanneer we uit de verschillende contexten waarin Oury het concept van het
Collectief opbouwt, de rode draad pogen te vinden, komen we tot de
omschrijving van het Collectief als: "..een abstracte machine, geproduceerd
door het leven in een collectiviteit, maar op het meest kleine, onzichtbare
niveau... Het integraal van al deze kleine dingen tekent het Collectief uit"(p.
232)
Men kan dus niet meer het Collectief gaan bestuderen als een gegeven dat
vanuit een stuctuurmodel zou te ontcijferen zijn. Het is veeleer iets dat
geproduceerd wordt vanuit zijn verschillende functies. En juist aan de hand van
de verschillende functies zien we hoe al die verschillende instanties concreet
werken en op elkaar inwerken.
VI. Verschillende functies van het Collectief
a. Diakritische functie
In analogie met de grammatica en de biologie moet een ziekenhuis van deze
functie kunnen gebruik maken om een maximum aan differentiatie te behouden
en aldus het best gewapend te zijn tegen elke homogeneïsering en
uniformisering.
In zijn tekst "Lois d' agencement d' un Collectif Psychiatrique articulant
symbolique et imaginaire" (1985) schrijft Oury dat het woord ontmoeting geen
enkele betekenis of zin heeft wanneer zij niet plaats grijpt tegen de
achtergrond van een concrete mogelijkheid tot onderscheid. In zijn boek "Le
Collectif" blijft hij voortdurend de relatie ontwikkelen tussen b.v. de
diakritische functie en de symbolische: "Men kan b.v. stellen dat de diakritische
functie impliciet het register van het symbolische in vraag stelt" (p.157)
Dat doet hij opdat men nooit uit het oog zou verliezen dat wat men ook doet,
op zijn psychotherapeutische finaliteit moet kunnen bevraagd worden. En dat
vraagt niet alleen een diakritische functie maar ook een beslissingsfunctie: wie
beslist er over wat??
b. Beslissingsfunctie
In dialoog met het werk van Victor Von Weizsaecker en vooral met zijn boek
"Cycle de la forme" en " Décisions et rencontres" heeft H. Maldiney in zijn
beroemd geworden artikel "Crise et temporalité" het hele gebeuren van een
beslissing in de transformaties van een levenscrisis gesitueerd.
14