Inleiding tot de bibliografie van de IP (M. Ledoux)

etekenis bij Freud, plaatst Schotte het concept in een breed fenomenologischantropologisch
kader waardoor het institutioneel hanteerbaar wordt.
D. Roulot heeft in haar artikel "Greffe de transfert, bouture de fantasme",
de enting van de overdracht in een institutie vergeleken met het oprichten van
een scène waarop een fantasmatisch scenario zich kan inschrijven. Aan de hand
van een doorgewerkt klinisch voorbeeld zoekt zij een ruimte waarin het
psychotische bestaan en de institutie op elkaar kunnen geënt worden om een
psychische scène voort te brengen.
Dit op elkaar inbouwen vraagt zowel een voortdurende bevraging van het
conceptuele kader als een verdieping van het klinisch-diagnostisch apparaat.
IV. Theorie van de IP
Een hele reeks boeken en artikels leggen de nadruk op de noodzaak om
voortdurend een dialectiek op te bouwen tussen de klinische ervaringen en het
herdenken van de theoretische concepten.
Deze dialectiek openbaart zich b.v. in de nadruk die er gelegd wordt op de
methode. In "Thérapeutique Institutionelle" maakt J. Oury gebruik van de
methode om steeds beter en beter het psychotisch proces in zijn verschillende
klinische elementen te kunnen onderscheiden om er nadien met onderscheiden
institutionele instrumenten te kunnen op inspelen. Men treedt niet op dezelfde
manier op wanneer men geconfronteerd wordt met het cyclisch element in een
manisch depressieve psychose als met het paranoïde element in een
schizofreen proces.
Naast het benadrukken van de methode, zijn er verschillende auteurs die de
IP proberen te vatten langs een modellenstudie, d.w.z. langs het in vorm
brengen van verschillende onderscheiden benaderingen.
De verschillende auteurs die rond die theorievorming geschreven hebben,
zullen telkens een of andere invalshoek van dit multireferentiële kader gestalte
geven.
In het voorwoord van het eerste nummer van de "Revue de P.T.I." (1965)
stelt Tosquelles dat de structurering van de IP parallel loopt met een vraag en
een synchrone behoefte van de actuele psychiatrische milieus.
De IP moet volgens Tosquelles hierop antwoorden met strategieën die
"waardevolle sociologische concepten in actie brengen en een interrelationele
dialektiek op het niveau van het onbewuste mobiliseren".
Felix Guattari brengt als resultaat van deze sociologisch-psychoanalytische
synthese het begrip transversaliteit binnen. In zijn artikel "La Transversalité"
(Revue de PI,1965, I), en in zijn boek "Psychoanalyse et Transversalité", poogt
Guattari de verschillende vormen van pathologische openbaringen,aan de stijl
van sociale verhoudingen te koppelen. In "Discussion à propos d' une
psychothérapie" (Revue de PI,1968, IV) zegt Guattari b.v.:
"Wat mij fundamenteel lijkt in de IP is het feit dat de aaneenschakeling van
het fantasmatisch betoog... onderbroken wordt als gevolg van zijn toebehoren
5