Inleiding tot de bibliografie van de IP (M. Ledoux)

administratie en de totaliteit van de patiënten, georganiseerd in de Club, die in
Saint-Alban de naam van een van de psychiaters droeg: Club P. Balvet.
In "Sociologie, travail social, et psychiatrie" (Etudes vivantes, 1981) laat Jan-
Marc Dutrénit in een bijlage het reglement van de Club Paul Balvet afdrukken.
Vier verplegers uit het ziekenhuis Saint-Alban, H.H. Bonnet , Solier, Tuffay en
Chevalier , hebben in hun artikel "Le club des malades: lieu d' articulation des
divers échanges entre les groupes à l' hôpital de Saint- Alban" (Revue de P.T.I.,
1967, V) een zeer concreet en precies beeld gegeven van hoe zo'n club
dagelijks werkte en welke zijn belangrijkste functie was:"De bestaansreden van
de club bestaat erin uitwisselingen mogelijk te maken tussen individuen en de
geïnstitutionaliseerde groepen." (p.53)
In navolging van Jean Paul Sartre , die het concept van de regelende derde (le
tiers...régulateur) invoert om op het niveau van de gehele samenleving te
strijden tegen de tendens van het "pratico-inerte", heeft de club de functie van
regelende derde, of wat J. Oury in "Psychiatrie et PI" (L' apport freudien), de
collectieve operator noemt.
Maar de club kan enkel die functie vervullen wanneer hij door het geheel van
de aanwezige mensen in zelfbeheer wordt genomen: dit zelfbeheer behelst dat
dit collectief een concrete, materiële en financiële reeks van initiatieven
beheert, die niet in directe relatie staan met de beheerswetten van de
instelling, die op hun beurt altijd met de staat worden onderhandeld. In zijn
artikel "Les clubs thérapeutiques", uit het verzamelwerk "Psychiatrie et PI"
(Payot), beschrijft J. Oury welke effecten deze initiatieven kunnen hebben,
zowel op het institutionele als op het singuliere vlak van elkeen.
Ginette Michaud onderzoekt in "Transfert et échange en thérapeutique
institutionelle" (Revue de P.T.I. 1965, I, p. 130) hoe b.v. financiële en materiële
initiatieven betekenis kunnen krijgen.
Eenmaal dat de patiënt in een economisch uitwisselingscircuit is opgenomen,
zal de betekenis ervan daadwerkelijk worden, want, zo stelt G. Michaud, om een
betekenis voort te brengen, steunt de uitwisseling op een beweging die lijkt op
deze van de overdracht in een analytische relatie waarbij het evenzeer om een
beweging van waarden gaat. Op basis van de gelijkheid van waarden in
economische uitwisselingen en in de overdracht, ontwikkelt G. Michaud de
theorie van de "therapeutische act" in het kader van de IP. Die act bestaat erin
de uitdrukking van "vragen" mogelijk te maken, dit vooral in de wezenlijke rol
van de instituties en in 't bijzonder van de club, want "...de overdracht
impliceert een vraag die een onbewuste begeerte kanaliseert." (p.126)
Langs het oproepen van vragen krijgt men toegang tot de onbewuste
begeerte.
De therapeutische behandeling zal gebruik maken van de analytische theorie
om een analyse van de vraag te maken, van de overdracht die er uit spreekt en
van de begeerte die er onder steekt.
J. Oury heeft in zijn artikel "Quelques problèmes théoriques de
9