De Belgische monarchie (PDF, 4.07 MB) - Belgium

De Prins van Raversijde
Prins Karel werd op 10 oktober 1903 geboren als
tweede zoon van Koning Albert I en Koningin
Elisabeth. Hij kreeg de titel van “Graaf van Vlaanderen”.
Van kinds af aan stond Prins Karel in de schaduw
van zijn oudere broer Leopold. Tijdens de Tweede
Wereldoorlog bekommerde de Prins zich om het lot
van de krijgsgevangenen en hun families. Hij steunde
financieel de hulporganisatie voor krijgsgevangenen en
had contacten met personen uit verzetsorganisaties.
Toen Koning Leopold en zijn gezin in juni 1944
werden gedeporteerd, kon Prins Karel onderduiken.
Na de terugkeer van Leopold in 1950 verdween hij
van het publieke toneel. Zijn relatie met zijn broer
zou snel slechter worden. Hij trok zich toen terug op
het domein Raversijde, bij Oostende. Daar hield hij
zich vooral bezig met schilderen, een talent dat hij
had geërfd van zijn moeder, Koningin Elisabeth. Prins
Karel is nooit gehuwd. Hij stierf op 1 juni 1983, enkele
maanden voor zijn broer Leopold.
Het “Memoriaal Prins Karel” in het domein
Raversijde te Oostende wil de herinnering aan
Prins Karel levendig houden. Het Memoriaal is
gevestigd op de plaats waar hij vanaf 1950 verbleef.
Men kan er een aantal gebouwen bezoeken die
door Prins Karel gebruikt werden. De biografische
tentoonstelling besteedt aandacht aan zijn jeugd,
zijn diensttijd in de Britse marine (tijdens en
na de Eerste Wereldoorlog) en het regentschap.
Ook zijn een aantal schilderwerken van de Prins
tentoongesteld (gesigneerd met de naam “Karel
van Vlaanderen”).
Het “Paviljoen van de Prins”, een eenvoudige
visserswoning uit de negentiende eeuw die door
de Prins als woning werd gebruikt, is met de
medewerking van de Civiele Lijst van de Koning
heringericht. Het originele meubilair van de
woonkamer kreeg zijn plaats terug, samen met
de vele kunstvoorwerpen en snuisterijen die aan
het interieur een eigen karakter verlenen. In de
keuken, waar de Prins bij voorkeur schilderde, is
het koninklijk vaatwerk terug opgesteld. De bonte
kleuren van het interieur werden na de restauratie
nauwgezet opnieuw aangebracht.
Koning Boudewijn (1950-1993)
en Koningin Fabiola
“De eendracht van alle krachten van het
Land en het wederkerig begrijpen van onze
beide nationale culturen zullen de bestendige
ontwikkeling van het materieel en moreel
erfgoed van België mogelijk maken.”
Koning Boudewijn bij zijn eedaflegging op 17 juli 1951.
Jeugd, eedaflegging en de eerste jaren van het
koningschap
Boudewijn, de oudste zoon van toen Kroonprins Leopold
en Prinses Astrid werd op 7 september 1930 geboren.
Hij had een drie jaar oudere zus Joséphine-Charlotte.
Zijn broer Albert werd vier jaar later geboren. In 1935
verongelukte Boudewijns moeder, Koningin Astrid.
Zijn gouvernante getuigde later hoe getraumatiseerd de
kleine Prins was door de plotse dood van zijn moeder.
Boudewijn was pas tien toen de Tweede Wereldoorlog
uitbrak. Hierdoor werd de opleiding van zijn zus, zijn
broer en hemzelf grondig verstoord. Hoewel ze geen
ontbering leden, beleefden ze toch veel moeilijke
momenten tijdens hun deportatie naar Duitsland en
nadien naar Oostenrijk in 1944. Ook de houding die
veel Belgen, tijdens de Koningskwestie, tegen zijn vader
aannamen was voor Boudewijn een traumatiserende
ervaring. Het feit dat hij, na de troonsafstand van
zijn vader, reeds op 20-jarige leeftijd Koning moest
worden was, om meerdere redenen, niet gemakkelijk
voor hem.
Op 17 juli 1951 werd de 20-jarige Boudewijn officieel
de vijfde Koning der Belgen. Koning Leopold III
had al op 11 augustus 1950 een stap opzij gezet en
in die tussenperiode droeg Boudewijn de titel van
“Koninklijke Prins”. Tijdens zijn eedaflegging werd
“Leve de republiek!” geroepen.
56 57