oktober PDF - Historische Kring In de Gloriosa

prijzenkast van!
De geschiedenis gaat
dan terug naar 1 september
1906, toen De
Vriendschapskring in alle
enthousiasme, waarover
men maar beschikken
kon, werd opgericht
Toen waren de leden het
er over eens, dat een
• beetje „meziek" in het
dorp wel te gebruiken
was. Menige Ankeveense
moeder of verloofde
werd met zorg vervuld
wanneer haar man of
jongen zich aan Euterpe
ging wijden; want dat
betekende elke avond repetitie,
een bevordering
van de uithuizigheid, en
thuis ent heleboel lawaai,
Vooral wanneer de
partituur voor de grote
trom bestemd was. Maar
bet is allemaal best gegaan.
De geschiedenis
wist in ieder geval niet
te vertellen dat de liefde
er niet tegen opgewassen
bleek, Het eerste
-optreden naar .: buiten
was de sensatie .van de
eeuw, Ook al 'hadden
nieuwsgierige oren het
gehele repertoire, reeds,
maanden lang kunnen
beluisteren, ook al nam
men • de dissonanten en
het onwelluidend bijgesnuif
van de trompet op
de koop toe. De Vriendschapskring
had een glorieuze
intree gemaakt en
daarbij zoveel populariteit
gekweekt, dat de
muzikanten wel met een
bijzonder (jaloers) oog
werden bekeken.
Maar in 1932 verstomde
de muziek even, er was
een tekort aan blazers.
In 1933 was dit tekort
opgeheven en ging men
weer braaf door met musiceren.
De oorlogsjaren
owongen de instrumenten
tot diep stilzwijgen.
Het instrumentarium
werd opgeborgen, de
Duitsers lagen op de
loer om de instrumenten
van De Vriendschapskring
in de smeltkroes
te stoppen. En dat kon
men uiteraard niet goed
vinden. Na 1945 presenteerde
de fanfare zich
weer met dezelfde liefde
en toewijding, met hetzelfde
. enthousiasme wan
weleer werd er weer lustig
geliefhebberd. ,
Maar de liefhebberij is
ten derde mate op retour.
Er hebben weer enkele
,eden bedankt. De een
had geen tijd, een ander
moest in militaire dienst,
een derde ging studeren.
Er was voorts nog een
lid, dat bedankte omdat
er zo weinig belangstelling
bestond. De Vriendschapskring
leed 'n kwijnend
bestaan Er was
gebrek aan fris bloed.
Hoe komt dat? Hoe is
het te verklaren dat enige
kilometers verderop,
in 's-Graveland, wel een
bloeiend fanfarekorps
B.M.O.L. aan zijn (harmonie)
trekken komt ?
Waar blijft de Ankev
eense jeugd?
Heeft het aan de opleiding
gelegen of hebben
de jongeren in Ankeveen
meer oog voor de snorrende
bromfiets? Of is
het zo, dat het gegil van
jukebox en radio hen
liever in de oren klinkt
áan het sonore geluid
van trompet of trombone?
Zo er bezwaren zijn
tegen het bestuur, ome
Piet laat zijn vuist op
tafel vallen wanneer hij
zegt: wij zijn bereid de
plaat te poetsen wanneer
anderen het werk
willen overnemen. Wij
zullen lid blijven, want
een eigen muziekkorps
is ons veel, heel veel
waard.
Een fusie met B.M.O.L.
wordt om allerlei redenen
niet Wenselijk geacht.
Men vreest dan dat
'de zelfstandigheid wordt
prijsgegeven en er nooit
meer iets van zal komen
om tot een eigen muziek_
korps te geraken. Dit
mag wel een beetje ongerijmd
klinken, maar
het is nu eenmaal de
grilligheid van het dorps
chauvinisme, wanneer de
Ankeveners van een muzikale
aansluiting met
s-Graveland weinig willen
weten.
De aroma van leven
Intussen liggen de koperen
instrumenten boven
de zolder te vachten
op nieuwe muzikanten.
Iedereen betreurt deze
gang van zaken, iedereen
vindt het jammer,
dat er straks niet meer
ouderwets „gehoempa.ad•
kan warden. Maar de
tragiek wit nu eenmaal.
dat men er weinig aan
doen kan. Men houdt 't
oog gericht op de jongeren.
Want die moeten
straks het enthousiasme
en de adem kunnen opbrengen
om de Ankeveense
luchten weer te
laten trillen van vrolijke
marsen en leuke deuntjes.
Want muziek is,
ook voor Ankeveen, de
aroma van het leven.