mei PDF

Kortenhoefse muziekvereniging Amicitia viert 75-jarig jubileum
Als jongetje liep ik al met pollepels te trommelen"
Van onze medewerkster
Paulien Ruitenbeek
KORTENHOEF
Op het plein voor sporthal De
Fuik in Kortenhoef staan
groepjes kinderen, een ballon
in de hand. Nog een paar minuten,
dan mogen ze hem loslaten
en is het afwachten welke
het verst komt. Muziekvereniging
Amicitia in Kortenhoef
betrok zaterdag ook de
jeugd bij haar 75-jarig jubileumfeest.
En je weet tenslotte
maar nooit: misschien zullen
ze zich later die leuke dag
van Amicitia nog herinneren.
Zodra wethouder F. Staal
arriveert, begint het aftellen.
„Een, twee, drie." Als een
kleurige zwerm vliegen de
ballen de hemel in. „Nog niet
weglopen", waarschuwt Staal.
„Over een half uurtje kunnen
jullie nog naar. èen voorstelling
van een clown en een
goochelaar kijken."
Tussen de toeschouwers
volgt Amicitia-voorzitter Kees
de Kloet het spektakel. „We
vinden het leuk om ook wat
voor de kinderen te doen.
Vijfenzeventig jaar is tenslotte
niet niks." De Kloet is al 25
jaar lid. Zijn opa was één van
de oprichters van Amicitia.
„Op 20 april hebben we in
dorpshuis De Dobber al een
jubileumconcert gegeven. Een
geweldige avond. We hebben
muziek gespeeld uit de film
Dances with wolves, met videobeelden
van de film. Dat
was nog een hele toer om de
muziek synchroon te laten lopen
met de beelden. Het publiek
was razend enthousiast.
Veel mensen kennen ons alleen
van de straatoptredens
met Sinterklaas en Koninginnedag.
En dat terwijl marsmuziek
nog geen vijf procent
uitmaakt van wat we spelen."
Als dertienjarig jongetje
leerde De Kloet spelen van
een oudere Amicitia-muzikant.
Zo ging dat in die tijd.
Nu krijgt iedere nieuweling
les op de muziekschool en
wordt een groot deel van die
opleiding door Amicitia vergoed.
„We hadden ook geen
avondvullend programma"
herinnert De Kloet zich. „Bij
een feestje gingen we halverwege
over op toneel. Ons repertoire
was maar heel beperkt.
In de winter speelde je
een marsje op het ijs. Dat
werd een stuk of twintig keer
herhaald. Dat sloeg aan in die
tijd. Nu probeer je voortdurend
je grenzen te verleggen.
Dat zie je aan zo'n jubileumconcert.
Daar hebben we flink
op moeten oefenen."
's Avonds is het opnieuw
feest. Ditmaal voor de ouderen.
Na een officiële receptie
in het restaurant van De Fuik
verplaatst de menigte zich
naar de grote zaal. Die is met
slierten vlaggetjes en hoge
hoeden in de Amerikaanse
FOTO: TON KASTERMANS
• Het echtpaar Boogaard won zaterdag op de feestavond van het jubilerende Amicitia de hoofdprijs:
een reis naar Amerika.
driekleur tot een knusse
ruimte omgetoverd. Zelfs de
kleintjes hebben geholpen
met het opblazen van ballonnen.
Tijdens het spelprogramma
dat als een rode draad door de
feestavond loopt, ligt ex-voor-
zitter Jan van den Broeck er
na een paar vragen al uit. Hij
heeft dan ook wel tijd voor
een praatje. „Toen ik als jongen
bij Amicitia kwam, kon je
kiezen tussen voetbal of muziek.
Meer was er niet." Voor
Van den Broeck is dat 35 jaar
geleden. „Je was blij dat je
een muziekinstrument kreeg.
Al zat het soms bijna dichtgeplakt
met kauwgom.
Op de vraag waarom ook
hij zo lang bij Amicitia is blijven
hangen, zegt hij hetzelfde
als De Kloet. Het zijn de ge-
zelligheid, de ontspanning en
het plezier om met elkaar muziek
te maken. „Ik denk dat
er maar weinig muzikanten
een hartinfarct krijgen,"
voegt Van den Broeck eraan
toe. Hij kan het maar moeilijk
verkroppen dat muziekverenigingen
nog steeds voor hoempapabands
worden uitgescholden.
„We spelen muziek
van de Blues Brothers en
Queen, om maar een paar
voorbeelden te noemen. Vorig
jaar hebben we nog muziek
gespeeld uit The Phantom of
the Opera. Was hartstikke
moeilijk. En wat denk je van
ons jubileumconcert. Het is
een actuele club die meegaat
met de tijd."
Nog zo'n oude rot is Henri
Voorn. Alweer 31 jaar lid.
Vanaf zijn jeugd zit hij in het
tambourskorps. „Als jongetje
liep ik al te trommelen met de
pollepels van mijn moeder. De
muzikanten van Amicitia
droegen van die fel gekleurde
pakkies. Dat vond ik prachtig."
Als je Voorn hoort, is het
nog niet zo eenvoudig als volleerd
tambours mee te draaien.
„Ik heb alle diploma's, van
a tot en met d. Maar de stukken
worden steeds ingewikkelder.
De muziek geeft niet
aan met welke hand je moet
slaan. Of je een stuk met je
rechter of linker moet spelen.
Dat moet je allemaal zelf uitdokteren."