Download - Am

‘De sloop van de Hallen in 1971 luidde met
verzet de nieuwe tijd in. De Trente Glorieuses van
de naoorlogse modernisering waren voorbij.’
Christophe Marie tekende een contract met de koning
om de bruggen en kaden te bouwen en daarom mocht
hij voor zestig jaar de profits incasseren van de ontwikkeling
van het eiland. Er kwamen zelfs huizen op
de bruggen omdat die snel gehuurd zouden worden.
Het eiland werd rationeel, bijna ‘Romeins’ verkaveld.
De Rue Saint-Louis snijdt het in langsrichting door-
midden. Rijke families kwamen er wonen, met in de
smallere straten hun personeel en de ambachtslieden.
En ook nu ademt het die sfeer, een oase in de stad.
Het stedelijke raam
Parijs is de stad van het stedelijke raam, in strak gelid
geordend boven elkaar: verticaal, met openslaande
ramen en balkonhekje, zodat je eruit kunt hangen naar
de straat en het straatleven kunt voeden. We zien de
mensen zo volop in schilderijen uit de achttiende eeuw,
we zien deze ramen tot de dag van vandaag. We zien dat
‘stedelijke’ raam nu zelfs in onze Nederlandse binnensteden
verschijnen, als symbool van een stadsarchitectuur.
Nog meer zien we ze in schilderijen. De Hollandse
schilders kwamen ook naar Parijs in de zeventiende
eeuw en schilderden met name stadsgezichten aan de
Seine (water!). De Franse collega’s schilderen meer het
monumentale stadsbeeld: hun cultuur. Die fysionomie
van het ensemble, de stad die zich vanaf de zeventiende
eeuw tot de huidige aanpak van de Zone d’Aménagement
Concerté, ziet als een samenhangend ruimtelijk en
inspiring space
35