VERHANDELINGEN - Stichting Papua Erfgoed

magha, ko kaia wuari. Maika
binggigha kira topéa ndaue kito
gharaisina suto rumagha, maika
kitedara ndere kikodina rumagha.
Kiwu runaigha kipeki anaiki
kiwuki kaisoikio.
Manabawagha sira binggia moko.
Maika orama ionéa Maforiki
kira ma una ado kikano. Maika
kiwo ame ghaigha na rumagha.
Maika saiweka binggia kira ndau
kito seragha ndau kiteka kirirumagha
ndere kikanana manggia
kiriidaigha. Maika inawa manggia
kirenatopéa kipesa binggia,
kipekieka oaro enaka saro.
Saieka kira ma regha kiwu fio.
Kira ndau una fio manggia kikano.
Maika Mafori kiari am
boafa asambaio. Maika binggigha
kiwe figha kikanina kitira
figha. Kiwuki we binina oaikinina.
Ghamabai-Nubuai.
WAROPENSE TEKSTEN
in huis blijven en gingen allemaal bij hem
weg. Toen kwamen de vrouwen te voorschijn
aan zee, wierpen een rotan vast aan
het huis en trokken het aan wal en
sprongen in het huis. Ze namen de neksteunen,
pakten ze op en gingen er ieder
met één liggen.
De oude man had de vrouwen al gezien
en riep de Noemforen om te komen en de
vis te bakken, die ze aten. Ze kwamen en
verborgen de prauwen in het huis.
De volgende dag kwamen de vrouwen te
voorschijn, wierpen een touw naar buiten
en trokken hun huis aan wal en gingen
liggen op de slaapplaatsen der mannen.
En meteen kwamen de mannen te voorschijn
en grepen de vrouwen. Daarop
bleven ze 's nachts slapen,
's Morgens gingen ze aan land sago halen.
Ze kwamen naar buiten en bakten sago,
die de mannen aten. Maar de Noemforen
waren gewend niets dan houtskool te eten.
De vrouwen gaven hun sago te eten en
toen leerden ze sago kennen. Ze namen
ze tot vrouw en bleven bij haar.
2. Tien vrouwen vinden de weg naar de zee, waar de mannen leven in
het drijvende jongelingshuis. (Oorsprongsverhaal van Paradoi).
Fo anio, rinasanai Subairoi. Maiengga
bina kinasauro kikufa fogha.
Orasa kira kipama nosa,
fogha ra wetero. Oramangga ra
mao. Maika iafa: „Rara fimbo
ranimbora orawai refimbo rara
ma".
Kinasauro kipamgha oramo, kira
Er was eens een varken, dat heette Subairoi.
Voorts een tiental vrouwen, die het
varken verzorgden. Overdag gingen zij
sago kloppen en dan liep het varken in
zijn eentje. En 's avonds kwam hij er weer
aan. Toen zei hij: „Laat ik eens een kijkje
nemen naar de zon en daarna weer hier
komen".
Ze bleven met haar tienen tot 's avonds