VERHANDELINGEN - Stichting Papua Erfgoed

26 WAROPENSE TEKSTEN
14. Oorsprong der mensheid uit een broer en een zuster.
Bina natio ioaro. Mamboani
ioaro. Maika mangha rasadoi.
Kisikikoaro. Koaieka iara warimagha.
Maika iara wiamagha.
Maika kisioaieka kisinibaieka kiwudaruko.
Kiwudarubeka maika
bina bawa sigha iara warimagha
rengga. Maika iara wiamagha
ioghoifuri. Maika kisikiwe kiwudaru
makoina.
Maika kikam boafa adogha, am
boafa asano we fio. Maika inawa
wiama nandukigha uandaruko
kira kiwarawa aro. Kiwarasado
arogha maika kikoba nosa wosigha
kipama, kiwu boma wosio
une kikane kikanona figha.
Maika kikafa: „Isaka nemanieka
kanangga anidiana we ineni".
Kinimonggieka eamarario, eboboma
kikano. Kikafa: „Kana
asambaigha afa anidia ewomo".
Maika kira uandarubeka kira
kiwarawa aro bawa. Kiraika kiwarawa
sado aro bawaika kikoba
negha kipama. Kipambeka mana
bawagha iafa: „Mipamgha roba
ineniengga foigha kira ma ana
mato rana eno angga kanieni".
Kipambeka mana bawagha ra
ma iobawegha. Afa fo ani ewomo,
ghoranio rawa nosagha.
Rawa ianana nosagha. Maika
ghoigha rawoso mana bawagha.
Maika kikamoma rumagha oaiwu
nosagha.
Er leefde eens een oude vrouw en haar
broer. Die man had haar gevonden en ze
waren samen gaan wonen. Na een tijd
kreeg zij een zoon en een dochter. En na
verloop van tijd werden zij groot en trouwden
met elkaar. En daarna kreeg die oude
vrouw weer eerst een zoon en daarachteraan
een dochter en die lieten ze ook
trouwen.
En ze aten niets dan vis, en houtskool bij
wijze van sago. Toen hebben meteen die
twee meisjes overlegd om naar een sagobos
te gaan zoeken. Ze vonden een sagobos
en hakten één palm om, die zij
klopten. Zij namen een heel klein beetje,
bakten dat en aten het op en kregen besef
van de sago.
Ze zeiden: „Nu pas is dit iets, waardoor
we verzadigd zijn, als we gegeten hebben".
Daar ze veel in aantal waren, pakten ze
het in bladeren en aten het bij kleine
beetjes. Ze zeiden: „Toen we houtskool
aten, werden we niet verzadigd". Toen
overlegden ze om een groot sagobos te
gaan zoeken. Daarop vonden ze een groot
sagobos en hakten er nog één, die ze
klopten. Daarop zei de oude man: „Als
ik deze omhak onderwijl gij klopt, komen
de varkens er van eten en dan kan ik er
een van pijlen, die we opeten".
Terwijl zij klopten ging de oude man er
naar een toe, welke hij kapte. Maar het
was geen varken doch een slang, die op
de sagopalm afkwam, om er in te gaan
liggen. En die slang zette de oude man
na. Daarop vluchtten ze naar huis en
bleven weg van de sago.