Untitled - Papuaerfgoed.org

Ljjkheid voor de gesubsidieerde scholen in elk geval niet mocht ontlonen.
Want via die scholen had het Bestuur een uitstekende gelegenheid
om met de bevolking in contact te komen» vóór er ook nog naar
sprake was van een bestuurspost in zo'n gebied. Voor hun eten was zo
voor een groot deel gezorgd, maar voor de rest was het met alles wel
erg behelpen. We moesten de guru's practisch zonder spullen "het bos"
in sturen. He Kanauku's in de kampong willen van de guru graag beter
worden. Ze wilden wel grond geven, hout en boomschors halen voor de
bouw van school en guruhuis, maar niets voor niets. 2e wilden er voor
betaald worden. Maar de spullen waren schaars en de schelpen nog
schaarser. Dat de school er was voor hun kinderen, konden de Kapauku's
moeilijk begrutten. Menig vader of moeder vroeg zelfs wat kraaltjes
omdat hun kind bij de guru op school ging. In de kampong kreeg de
guru de nota's en groente ook niet voor niets. De guru's waren allemaal
nog jong, net van school en ongetrouwd. Ze hadden geen enkele ervaring.
Kortom : een huis vol zorgen als nastoor ergens een guru ging plaatsen.
De guru's moesten de bouw maar klaar zien te krijgen. Er lagen
slechts een naar oude zagen en stomne beitels, spijkers hadden we
helemaal niet. Met moest met gaten on oennen gebeuren. Geen guru had
er ooit gebouwd. Soms bofte de pastoor en dus ook de guru, dat was
zo het geval in Uwebutu.
De üolitiecommandant Versteegh vroeg me eens of ik met hem mee wilde
om met de motorboot een tochtje rond Tage te maken. Bij Diriija werd de
boot vanuit het Panijai-meer o\ r ergeheveld in het Tage-meer. Zo kwam ik
in Uwebutu terecht. Tot mijn verbazing stond daar ergens een huisje en
rond dat huisje v/as een tuintje aangelegd. Verderop stond ook iets dat
op een schooltje geleek, dat was verdacht. Tk hoorde dat ze dat allemaal
gemaakt hadden ou instigatie van Pattv, de RA. Hij had hen een
zendingsguru beloofd. Maar vroeger hadden ze een guru van de pastoor
gehad, Tage gold als nastoorsgebied. En ze wilden wel weer een guru
van de pastoor. Ik zei dat ze die konden krijgen, op voorwaarde dat
er geen zendingsguru kwam. Dat wilden ze. Want Patty had hen nog nooit
iets betaald, Met inwendig veel dank aan Patty, heb ik toen alles gekocht.
Patty kon me niets maken en met een zeker leedvermaak vertelde
ik Meyer Ranneft hoe zijn BA zich hier in ons missiegebied verdienstelijk
had willen maken voor de Zending en ook geprobeerd had de missie ook hier
weg te drukken. Zo kon guru Leisebun in Uwebutu zijn werk vrij gemakkelijk
beginnen. En Pattv ving voor de tweede keer bot.
LAC KOMT ROM^N EN WORDT HFT BOS INGESTUURD
On 3 Maart kwam plotseling pater I ac Mouwen op de Wl. Till had indertijd
een pater gevraagd voor de Mapüa, maar hij bestemde hem nu voorlopig
voor Jaba. Auki moest nog maar wat wachten. In de Mam ja was het gevaar
van de zending nog niet zo groot. De missie had nog steeds geen boot en
toch moest de pastoor dikwijls naar zijn guru's in Tage, Keneapa of naar
Utateida om de pastoor van Tigi af te halen of om spullen naar het prauwbivak
te brengen. Soms was hij to gelukkig dat hij een lift kreeg in de
motorboot van het bestuur, maar verder moest hij maar zien klaar te
komen met een Kapauku-prauw. En zo'n prauw is een logge afgeknotte boomstam.
Die prauw heeft geen punt om door het water te snijden. Tk vond
dat eerst erg stom, want de Panua's aan de kusten hebben van die mooie
ranke prauwen. Hier bij de nientere Kapauku's is de prauw van voren en
van achteren plat afgeknot. Maar de Kapauku's hebben hun prauw niet om
er vlug mee vandoor te gaan. Een prauw is er om kreeften mee te vangen
ot> het meer. Dat gebeurt door vrouwen en omdat hun vlosnetten zo groot
ziin, gebruiken ze de vóór- en achterkant van de prauw als hefboom, om
zo het net met inhoud in de prauw te kieneren.
- 35 -