Untitled - Papuaerfgoed.org

leen in Fakfak. Want toen de inlanders daar de regering om een guru
vroegen, kregen ze daar een Islamiet. Liever Turks dan Paaps l
Tot in 1928 had de zending het monopolie in Noordwest Nieuw Guinoa.
Alleen in Zuid-Guinca mocht de missie wel heginnen. Dat was een
tragisch verlaten~lïöëTr~Niemand wilde daar heen, Het bleek een onherbergzaam
land te zijn net een vreselijk woeste bevolking. Met de Keieilanden
als achterland begonnen de paters M.^.C.'ers hier in 1905.
Het was naar Merauke een enorme afstand 1 12 iaar werkten de M.S.C.'ers
er zonder >ook maar één bekeerling te maken. Men kreeg geen enkele vat
op de bevolking. De Missiestaties werden zelfs opgegeven. Maar een
pater bleef in Merauke zitten, Pater Vertenten gaf het niet op. Na veel
trammelant kreeg hii eindeliik gehoor bii de Regering. Eindelijk kreeg
hij hulp om iets te doen aan het venerisch granuLooro dat de bevolking
decimeerde. In samenwerking met de missie werden modeldorpen ingericht.
De verderfelijke mannenhuizen werden verboden en doktoren kwamen te
hulp (Vademecum p. 65). Mr kwamen in 1923 vier hoofdposten, elk met een
pastoor en een broeder. Eendoorlopende stroom van Keiese guru's mankte
daarop de opening van vele schoLen mogelijk, liet waren dikwij-ls erg
primitieve schooltjes. Ze voldeden lang niet altijd aan de te hoge eisen
die het gouvernement stelde, maar 't ging toch door en de jonge Papua's
leerden er ook werken en tuinieren, om zo later in hun eigen behoeften
te kunnen voorzien. Er kwam een internaatsgebouw voor jongens en in 1928
kwamen er al Zusters voor de meisies en voor de medische verzorging.
Men bewerkte al intensief verschillende gebieden vóór er bestuursposten
werden geopend, dit zou later in het Papua-land een vertrouwd verschijnsel
worden. In 1934 waren er al 107 Missiescholen, waarvan 76 ongesubsi*dieerd.
Merauke werd een bloeiende Missie. Pater Tillemans zou er in
1950 de eerste bisschop worden in het land van de Papua's.
Tntussen was in 1928 de officiële scheidingslijn tussen Missie en
Zending opgeheven. Meteen daarop ontbrandde toen de strijd tussen missie
en zending in de Mimi ca en in het Fakfaksc. In navolging van wat in
Merauke gedaan was, werden ook in de Mimica de mensen in kampongs bijeengebracht
en zes iaar later hadden bijna alle dorpen een mlssieschool en
er bleef practisch niets in handen van de zending. Kokonao werd de hoofdstatie
met een naar paters en een broeder voor het timmerwerk. Talriikc
guru'^s uit de Kei kwamen te hulp. Al heel gauw kreeg Kokonao Zusters met
een internaat voor meisjes, die ti "sdens de lagere school - periode dikwijls
door de guru en de gnora waren opgevangen in en rond de dapur
(keuken), de zg. dapurneisjes.
Tn de dertiger jaren was pater Tillemans de grote man aan de Mimica
(Lunquist). Hij wist van het bestaan van de bergpapua's en zo trok hii
met de Bijlmer-expeditie in 1937 mee naar het Poei-dal in de >1apija.
Dit leidde tot de ontdekking van de 'Visselmeren, waar Pater Tillemans al
vóór de oorlog 9 scholen opende.
Ook in het Fakfakso was de missie weer begonnen en in 1930 waren ook
daar al 18 schooltjes met vaste bezetting. In verband met de olie-activiteiten
werd er ook in Baho een pater neergezet.
DF. FRANCISCANEN KOMF.N IT HULP.
De MSC'ers hadden hun handen vol aan Zuid Nieuw Guinea, maar in 1936
kwamen de Franciscanen hen te hulpt. Zij kregen de zorg over Noordwest
Nieuw Guinea. Er kwamen Franciscanen te zitten in Fakfak en Babo. A.1 heel
gauw werd er een pater geplaatst bii de katholieke kolonisten in Manokwari
en in 1938 werd er zelfs door Jucundus Frankenmolon een statie gesticht
heel in Arso, ten Zuiden van Ilollandia. Daar was nog een gebiedje waar de
zendine nog nimmer was qeweest. Ook Halmahera, een eiland voor de kust ten
- 2 -