Untitled - Papuaerfgoed.org

Behalve de rastorïeën kregen ook de scholen, die overal uit de grond
gestanmt waren, van Mgr. alle lof en bewondering. Maar hoe bewonderenswaardig
onze huisvesting ook werd bevonden, Till en ik \ T onden het doodl'ainmer
dat het on de Wisselmeren al die dagen prachtig weer en droog was.
We konden hem nu alleen maar wijzen or> de zwakke nlek van ons huis,
want boomschors sr>lijt en trekt bij elk beetie zon weer krom. Altijd
onnieuw zijn er weer kieren. F en naar weken later was het zover, dat
mijn huis bijna verbrand was vanwege al die lekkages. Het II.P.B. was
zo vriendelijk geweest mij aan te sluiten ot> het 1ichtaggregaat van
zijn huis, met één lichtpunt. Vanwege lekkage ontstond er kortsluiting.
Drie meter draad is er toen gesmolten, maar alles is gesmoord in de
nattigheid. Met nog meer verlangen zag ik daarna uit naar aluminium
voor het dak, dat Mgr. beloofd had. Het is nooit gekomen. Toen na het
bezoek van Mgr. de mstorie was weggerot, moest Lac een nieuwe mstorie
maken en er kwam met medewerking van de Aalmoezenier van Biak
een grasdak on. Tenslotte is na nog een jaar van ellende, on die
nastorie een dak van aluminium terecht gekomen. Ik zat toen al in Je
Kamu-vlakte.
Vol bevrondering en waardering en met intense belangstel!ing voor
liet hout dat al klaar lag om een echte kerk te bouwer, ging Mgr. na
ziin bezoek naar Hollandia terug.
On 1 Juli zouden we met z'n allen aan de kerkbouw heginnen. Mgr.
iiet ons vol verwachting achter. Hij had een week lang de wan leren
kennen, waarvan toen al gemompeld werd, dat hij binnenkort misschien
Avel de eerste bisschop van Me^auke zou worden: Till, onze Til! I
Aangespoord door de bemoedigende woorden van Mgr., had de internaatstuin
weer alle aandacht. Ir waren al een paar keer varkens in
geweest. Hat zou me niet meer overkomen. Ik had wel acht jongens aan
het werk. Na een weekje was de pagger (omheining)"af". Ik was tevreden
over mijn tuin. Het groeide allemaal best. Het ping er mee als met het
volk van Israël in het beloofde land. Het xvas of God zelf het land
voor me had verworven en de grond had klaargemaakt. Tomaten, peulen,
erwten, bonen, aardappelen er zelfs ninda's voorspelden een rijke oogst.
De wijnstok van verre gebaald, schoot riikeliik wortel en breidde
zich uit. Het begon met een roede en groeide uit tot nu bijna een
hectare.
Het maagden-huis groeide . Na de bouw van de kerk zou er een begin
gemaakt worden met de bouw van een groter huis. Het stond er met alles
goed voor, maar op een vroege morgen...vrerd de omheining vernield.
"Wilde zwijnen woelden de akker om, zodat al wie langs kwam kon plukken 1 ,'
(ns.80, 9-13). "Pastoor, varkens in df> tuin!", riepen mijn maagdekens.
Ik eruit, het was nog halfdonker. Ook de jongens kwamen al met nijl en
boog aangerend. Ik was het zat, het was nu al de derde keer. Varo\ r epe
het bestuur was er al een oekaze uitgedaan, dat er op de pas aangelegde
wegen in de kamnong geen varkens meer mochten komen. Zeker niet als het
donker was. Dan cold de Kanauku-wet : met nijl en boog er or> af. Die
morgen werden er in miin tuin twee varkens doodgcmjld. De één was van
de BA Pattv en de ander was eigendom van de Zending. Het kon er dus alle
schijn van hebben dat de concurrentie hier een woordje meesprak, maar ik
kende de eigenaar niet. In alle stilte zijn de gepijide varkens weggehaald.
Maar zeker Patty die als bestuursman het voorbeeld had moeten geven,
zal wel erg gegromd hebben. "Ipa : jammer voor jel", dacht de pastoor.
Till leefde erg met me mee. "Het moet nu maar eens definitief uit
zijn met die varkensl" Ln hij bestelde in Biak eenvoudig 100 mtr. prikkeldraad
om heel het missieterrein met een dubbele draad onderaan de pagger
mee af te zetten. Till was voor die bestelling % r erantwoordelijk, maar
ik het later v/el on mijn brood gekregen !
- 45 -