PATER-STELTENPOOL HEEFT NIETS MEER - Stichting Papua ...

Het loopt al aardig in de avond en het wordt tijd eens uit te kijken naar
onderdak. Maar we zien niets dat lijkt op een klooster of zo iets. Br.Hiep
stapt met een van de agenten, chauffeur van Nunnen, maar eens een café binnen.
Een kilometer of 10 verderop ligt een Canucijnenklooster. Het is al
half elf !
'n CAPUCI.ÏNENKLOOSTER
Nog eens ergens vragen. We zijn dan in Rni.lv. We treffen daar in een huis
een moeder aan met drie dochters. Ze scTvrlMen zich rot, geen wonder, want
de inspecteur en de agenten zijn in uniform en voor hen is dat een heel
vreemd uniform. Eenmaal van de schrik bekomen was de moeder toch heel vriendelijk.
Ze vatte al haar moed bijeen en bracht ons naar de ingang van de
pastorie, die vlak bij lag. Zij gauw terug naar haar dochter. Je weet het
nooit. Vol goede moed belden we aan, in de overtuiging dat de pastoor er
wel raad op wist. Er wordt boven een raampje opgen gedaan en wij ontwaren
het hoofd en een stuk pyama van de pastoor. Hij had wel wat plaats, maar
toen de man hoorde van onderdak voor elf mensen, toen schrok hij toch. Zeer
begrijpelijk en ...hij kuchte. We infromeerden naar dat Capucynenklooster.
"Ja, dat is vlak bij in Petit Chapelle. Ga daar heen, want daar is plaats
in overvloed. De pater zal jullie zeker ontvangen. Maar mocht het niet gaan.
kom dan gerust terug, dan zal ik twee kamers voor jullie inrichten. Maar het
zal niet nodig zijn."
Om bij het klooster te komen, moesten we even over de Franse grens. De douane
liet ons door op voorwaarde dat we de volgende dag daar weer terug
zouden komen. Bruly ligt 283 m. boven A.P., maar om in Petit ChapelIe te
komen, moest ons wagentje nog aardig klimmen. Om 11 uur"'bcïderTwi"j Bij het
klooster aan. Een Capucijnerpater deed open. Hij bleek de enige bewoner
van het klooster te zijn. We werden met opgen armen ontvangen. De huishoudster,
een meisje van + 70 was al even hartelijk.
Er werd gauw koffie gezet. Brood hadden we nog. De Capucyn gaf ons een
goed glas wijn en intussen werden er bedden en dekens gezocht. In' vier
kamers met ledikanten en kermisbedden brachten \ve die eerste nacht door.
Het klooster was een gymnasium geweest. Maar wegens bezetting van Duitsers
en later van Engelsen, was het ontruimd. Volgend jaar hoopte men er weer
te kunnen beginnen. De pater was waakhond van het college en tevens rector
van het gehucht. We hadden er een heerlijke nacht...want de dag was zwaar
geweest, 's Morgens lazen we er de M. Mis. Dat kon toen overal nog zonder
moeilijkheden, want liet gebeurde overal nog in het Latyn. De keuken was
een echte Franse, buitengewoon aitnoedig aangekleed en wat rommelig, maar
het was er tafeitje-dek-je.Het regende spiegeleieren en volop brood. En
brood is vooral over de Belgische grens erg schaars. We kregen nog een
brood mee.
De pater ging op zijn bergfietsje alvast vooruit, naar de douane in Bruly,
die ons er op het eerlijke gezicht 's avonds tevoren had doorgelaten. We
namen daar afscheid van onze buitengewoon gastvrije gastheer en gingen
zonder moeite Frankrijk binnen. Dat was Woonsdagrorgen 25 April om 10 uur.
IN 't WITTE PAARD
We zochten Sedan en volgden vandaar de weg, welke een der belangrijkste
verbindingen vormt van Nederland naar de Rivièra. We komen in het dal van
de Maas en het blijkt dat onze tocht op een historische gaat lijken.
WfflJÖKT roept ons weer naar de geschiedenisles, maar de onderlinge repetitie
gelijkt soms op een repeterende breuk. In !)ONRFWY-LA-C!-iAPELLE passeren we
het geboortehuis van Jeanne d'Arc, de redster van Frankrijk. l s Avonds
om 9 uur zijn we in Langres_, 460 m. boven A.P.. De inspecteur was in zijn
kleine wagentje vooruit gereden en had na wat zoeken een onderdak gevonden
in hotel "Le Cheval Blanc". Weer sliepen we allemaal onder hetzelfde dak.
We verlangden naar een bed en na een uurtje zitten, kropen we gauw onder de
wol, want de volgende dag moest de afstand nog een stukje groter zijn.
We vertrokken daarom om kwart vöör zessen al uit Langres. In Dyon déjeuneerden
we in een café en in Lvon aten we 's middags om een uur oT drie bij
onze paters. We werden weer hartelijk ontvangen en onze knorrende magen
•" Co