PATER-STELTENPOOL HEEFT NIETS MEER - Stichting Papua ...

kort. Die iongen ging een zaakje binnen. Het bleek een Brits café te zijn.
De zaak werd verteld, de kastelein er bij gehaald. "Wacht U maar meneer,
ga even zitten en drink een potje bier". Het jong zou intussen de dief wel
even opsporen. Artheem vertrouwde de zaak natuurlijk niet en wilde ook niet
gaan zitten. Er werd een Hollandse jongeman bijgehaald. Ook die zei hem wat
te wachten 1 . Naar Artheem had er het lef niet toe. Hij wilde weg.
"Ik moet om kwart voor 7 op de boot zijn". "Op Uw werk?" "Ja !" "We zullen
zoeken. Komt U morgen nog even terug..." "Kom" zei ik, "laten we dan op de
goede afloop maar een goede Hollandse sigaar opsteken.Dat gebeurde, maar de
afkoeling verliep minder snel. Ik heb toen maar gauw een Hollandse borrel
gehaald om de alternatie wat af te spoelen.
We zaten nog niet lang of er kwam al weer ander volk thuis. Waren wf_f thuis
gekomen rood van woede, nu kwamen Huub en Stan thuis, nog hijgend en krijtwit
van emotie. Rij hen was het een schoenpoetser, die het ( m had geflikt.
Zij waren een stil straatje ingeslagen, maar het duurde niet lang of ze \verden
lastig gevallen door iemand die maar bleef zeuren over schoenpoetsen.
"Meneer, ftw broek is vuil....en Uw schoenen ook." Dat vuil maken, flikken ze
'm dan ongemerkt door een flesje rommel langs je heen te gooien. Ze beginnen
dan meteen al te borstelen..."Schoenpoetsen menöer ?" "Mee". "Heb je geld
bij je ?" "Nee ?"...Meteen staat het suiet met een mes voor hen. Wat moeten
we nu ? Iemand hier overhoop steken is hier zo erg niet...Huub had slechts
één biljet in zijn zak, maar dat had een waarde van $ 4,-. Het kwam er even
uit...en weg was het. De man natuurlijk ook...
Afodias was met Hiep in de namiddag het eerst op pad gegaan, zii zouden
zusters zoeken voor de was. Ze 'kwamen terecht bij een pastoor die hen een
ioneetie meegaf" om hen hii de zusters te brengen. Hij was daar misdienaar.
Zij mochten de was direct wel brengen, want de volgende dag moesten ze toch
wassen. Het zovi zeker dinsdagavond'klaar zijn. Zij gauw naar huis, om het
zaakje er heen te brengen. Maar bij de havennolitie moesten ze alles op tafel
leggen, daarna mochten ze doorgaan .Hl'ij kwamen ze' thuis, toen hoorden ze dat
ons vertrek vervroegd was. Morgen half drie. Ze moesten meteen rechtsomkeerts
om de zusters te vragen,of de was om 12 uur al klaar kon zijn. Ik gaf Abdias
tevens de oost mee met het verzoek : "vraag maar of de zusters er voor willen
zorgen, maar betaal de nostzegels". >)e zusters wisten met die buitenlandse post en
hetgejwicht ervan geen raad. Maar in het gebouw voor Britse zeelieden kwam
alles voor elkaar. De was zou klaar zijn. Maar toen die werd ongehaaid kreeg
Abdias toch nog een steen naar hem t.oegegooid.. .maar die leek bestemd te zijn
voor een hond die met hem was meeeelonen.
Dinsdagmorgen is Artheem toch nog even naar dat café" geweest. Natuurlijk
geen Tien te bekennen. Het lijkt dat ze dat lokken naar enfe's ook wel doen
om on die manier klandizie te krijgen. •
We kregen deze morgen ook de consul nog even op bezoek. Dat ze hier stelen
als de raven, was voor hem peen nieuws, Hjj begreep best dat we de afgelopen
nacht alles achter slot en qrendel hadden. Alle kleren in de kastjes, patrijs-
"noorten dicht en zelf zaten we helemaal ongesloten, terwijl we zo hard frisse
lucht nodip hadden.
De consul feliciteerde Artheem dat hij er OP de pen na, toch nog zo goed was
afgekomen. HU vertelde ons nog enige staaltjes van kunnen. Hen hollandse
nnter, die hier in de oorlog veel gedaan heeft, zat met een engelse officier
te nraten en zei hem : "doe ie vulnen toch weg," "dat wil ik zien of ze hem
van mi i zullen