PATER-STELTENPOOL HEEFT NIETS MEER - Stichting Papua ...

woorden binnen spreken. Maar dat was met een paar honderd ook wel bekeken.
Toch hield ik taai vol. Maar ik voelde me dikwi.ils alsof ik met een zeef
water aan het sjouwen was. Op het eind van de week was ik leep. Zaterdags
moest ik er uit. om verstandsverbijstering te voorkomen.
Uit onze missie's Luanfu en Kianpchow hebben we na het Sinterklaasfeest
geen nieuws meer vernomen. Maar over het geheel genomen is de toestand
er niet heter op geworden. In liet Moorden (Mukden) misschien zelfs wat
slechter. Ik meen dat het even vóör Kerstmis was, dat de bevelhebber van
heel Noord China (generaal Fu-tso-J) heel de geestelijkheid van Peiping
biieen riep, om met hen te praten. Ik was er ook bij. Het maakte op mij
wel indruk dat een heiden dit contact zocht. Kardinaal Tien was er ook bij
en nog 4 bisschoppen. Generaal Fu stelde veel .vertrouwen in het werk van
de Kerk in China. Hij verwachtte van haar ook alle medewerking als -na de
herovering en zuivering nieuwe bestuurders moesten worden aangesteld.
"Jullie kennen de mensen daar beter dan wij", zei hij. Overigens wist hij
niet veel meer te zeggen dan dat het niet hopeloos was. Fin de reorganisatie
die hii moest, doorvoeren vorderde nu eenmaal tijd, dus geduld. Als iedereen
meewerkt komt het zeker weer goed.
Dat was zo ongeveer alles wat generaal Fu ons te vertellen had.
In de recreatie op de. kamer van Luanfu had men een bijna blind vertrouwen
in deze generaal Fu-tso-J.
De tijd ging gelukkig door en ongemerkt was het.Kerstmis.
Om 12 uur hadden we gezamenlijk een mooie gezongen H.Mis in de kapel.
Daarna las ik met mijn compagnon or> mijn cel de drie H.M.Missen die met
Kerstmis waren voorgeschreven. We dienden elkaar, zoals we dat dagelijks
deden. We vonden het toen al een groot privilege dat je in de missie gewoon
op je kamer de Mis mocht lezen. Nu mag je in Holland bij huisdiensten
of met een zieke op de kamer de Mis lezen.
WAAR GAAT 'T HEEN ?
Op 1 Jan. 1948 hadden \ie een grootse plechtigheid in de cathedraal, er
was een biduur voor de vrede. Ik had nog nooit zoveel heren geestelijiken
bij elkaar gezien. Peiping leek Rome wel. Er waren zeker 600-700 Chinezen
en buitenlanders, maar het kunnen er ook wel 1000 geweest zijn. Rn dan nog
de vele zusters van allerlei pluimage. Behalve kardinaal Tien waren er nog
7 bisschoppen die uit hun diocees verdreven waren. Rn dat allemaal midden
in een heidense stad. Heidens ? Peiping kent ook vele gelovige boedisten
van welke richting ze dan ook ziin.
Er waren natuurlijk ook ontzettend veel katholieke vluchtelingen van elders
Wat had er niet kunnen gebeuren als al deze priesters en zusters normaal
hadden kunnen werken. Ze waren er nu, in afwachting van betere tijden.
Maar...rooskleurig was de toestand niet.
Dat wist men ook in Holland wel en uit vele brieven bleek dat men daar
met nog groter belangstelling dan ooit, uitzag naar wat er in het grote
Chinese Rijk stond te gebeuren. Hun belangstelling liep parallel met de
miine, wat betrof de gebeurtenissen in Europa. Daar gebeurden weer dezelfde
dingen als in '37,'38 en '40.
Wat was er in China aan de hand ?
6 Jan. 1948 schreef ik daarover naar mijn familie, als antwoord op hun
vragen, het volgende:
"Eerlijk gezegd wordt het er hier niet beter op...maar het moet gezegd,
dat er door Tsjang Kai Sjek wel het een en ander gedaan is, om de gunst en
het vertrouwen van .Amerika weer enigszins waardig te zijn. Voor Chinees
doen, ziin er werkelijk radicale hervormingen aangebracht.
Zo berust de militaire leiding in Noord China nu eindeliik in één hand,
nl. generaal Fu. Maar generaal Fu heeft met de grootste moeilijkheden te
kampen. Voorheen d»ed ieder provinciebaasie zijn best om niet met de communisten
in aanraking te komen. Wat er in het gebied van zijn buurman gebeurde
was iets, waar hij niet voor had te zorgen. En heel wat van die heren
dachten alleen aan hun eigen portemonnaie. Want dit is bij de militaire en
- 15 -