PATER-STELTENPOOL HEEFT NIETS MEER - Stichting Papua ...

gaan en de : liefde voor de gewone zielzorg moest, -daar weer onder lijden. Bij
velen verdween de apostolische geest. Precies wat die Pater in Hongkong al
van hen gezegd had. '%ar 'dit qing natuurlijk niet voor allen on. tn Peiping
heb ik ook heel wat iiverige Chinese priesters gezien.
Om het de buitenlanders wat gemakkelijker te maken,was er in onze tijd al
een manier bedacht om de uitspraak van de karakters weer te geven in de verschillende
westerse talen. Zo had ie dictionaires net Engelse, I : ranse en.
Duitse romanisatie. Dit is de uitsnraak in latiinse letters uitgedrukt. Men
noemt dat geloof ik Pin Yin. Er blijft dan. altijd nog een moeilijkheid. Want
ie kan elke klinker minstens oo vier toonhoogtes uitspreken. Daardoor krijgt
dat word-dan telkens een andere betekemFTTmTHat weer 1.41 te drukken, schreef
men bo^eri aan het woord een kleine 1,2,3 of 4--•bijv. "niiv" (jij), "ta " (hii)
of "wo"" fik), liet Chinees is dus wat men noemt-een toontaal. Maar. genoeg
hierover.
DF, CHINESE MUUR
Begin Mei hadden we schoolfeest. Wc gingen niet naar de bergen om pootje te
baden. Nee, deze keer gingen we met alle meesters naar Mongolië d.w.z. naar
het Chinese wereldwonder» de grote Chinese muur aan de spoorweg Peiping-Kalgan
Al wat achter die muur ligt is Mongolië, in de wijze zin, of te wel het gebied
der barbaren. Het is met de trein een 40-60 km. ver. Niemand weet; precies
hoe ver het is. He reis kostte ons 11,000 dollar per persoon. De Amerikaanse
dollar lien-toen zwart al aardig naar de twee miljoen. Ik denk dat alleen
papierschaarste het oplopen nog wat kan afremmen. Volgens de koers van die
dag kostte de reis 20 ongeveer 13 cent oer nersoon. Maar dan zit'je daar ook
zowat S\ uur voor in de trein!
De eerste keer dat we stopten zag ik iemand uitstappen. Hij behoorde tot de
lfêiders van de trein. Hij zocht een mooi plekje om te doen, wat zelfs deze
belangrijke mensen nederig moet houden. Ja, ze zijn er heus toe in staat om
de trein daarvoor' te laten stonnen. Helemaal zo gek nog niet. Als vroeger een
pater van Nieuwe Niedorn net de koffiemolen' naar Wognum, of Hoorn moest, dan
bleef de tram ook stonnen als-Ie bij de overweg zün hand ophield.
Toen de man hier ziin zaakje had afgewerkt bleef de trein nog een half uur
staan. We moesten wachten op een legertrein. Ma de eerste kwam een tweede en
ni«t lang daarna een derde. Om half twaalf waren we daar waar we moesten zi-jn:
een stationnetje temidden van de grootste eenzaamheid. f)n het stationnetje sto
een meneer van steen, de maker van dat spoorlijntje. Een spoorlijn met tunnels
Ik heb daar voor die meneer miin pet afgenomen, want aan hem hadden we tenslot
dit uitstarne te danken. Vanuit het stationnetje liepen we een kwartier lang
langs' de spoorbaan. Want er was geen weg. Daarna moesten we nog wat klauteren
over stenen en heuvelrugjes, en 20 kwamen we uiteindelijk boven op de Chinese
Muur» ueze is als een gigantische borstwering over de bergen heen gebouwd..
Echte Chinese bergen, kale berden van steen of bruingeel van klei, stof en
zand. Met bijna geen bomen er on» zonder groen en zonder gras.
Uit betrouwbare bron werd medegedeeld dat we een naar duizend meter boven de
zeesniegel waren. Twee locomotieven hadden dan ook ons treintje bergopwaarts
moeten 'trekken. Het laatste stukje tot on de muur moesten we.zelf afleggen.
Met de neus op de schoenen en de tanp, uit de mond, klauterden we een dikke
100 m. de vestingmuur on naar de hoogste ton, waar één van de 25.000 vestingtorens
cebouwd was. Ik dacht aan het Kopie van Bloemendaal waar ik na mijn
overrompelend examen bij de paters M.S.C, in Driehuis - zonder succes zoals
later bleek - een lekker glas limonade gekregen had. Maar hier was het boven
OP die top een droge boel, frisdranken waren er niet. Haar dat is begrijpelijk
want een Chinees is bang voor kou in de buik. Maar daar was ook geen
warm water'of wanne thee. Hr was ook niets te eten. Haar gelukkig hadden de
paters aan alles gedacht. We hielden daar boven op die ton een heerlijke
picnic. Prinses Beatrix en Prins Claus, Joop den ilyl en Minister van der
Klauw hebben het ruim 22 laar later,-daar zeker met minder-moeten doen.
Het was een ideaal van een marie-.zoals die ons in de fraters jaren altijd
werd voorgehouden : ie boterham en zoome zo ver mogelijk wegbrengen, op een
- 24 -