PATER-STELTENPOOL HEEFT NIETS MEER - Stichting Papua ...

eten hem ooïc wel. OD een Hollandse boot is zoiets ondenkbaar. Het eten is nu
net als dat van de winter op de "Edmund Fanning". Dus veel te zwaar voor deze
warmte. De steward gelooft het wel. Hij had er misschien op gerekend onderweg
een eilandie met verse groenten tegen te komen. We eten nog steeds winterkost.
We gaan al eens aan het rekenen en zien dat wil Zondagmorgen in Karachi kunnen
zii.n. Zijn we dan halfweg? Van Karachi af hebben we nog zo'n 5S00 km. af te
leggen. De afstand van Genua naar Karachi is in elk geval korter. De Heer en
Mevr. Graaf land geven een afscheidsavond;] e. Ze hebben de reis er bijna opzitten.
Vanuit Karachi gaan ze met de trein naar Bombay. Niet te zeggen, dat ze blij
zijn deze boot hun rug te kunnen toekeren. De bemanning is zo'n beetje begonnen
de boot wat on té schilderen. De vieze vuile grauwe oorlogskleur gaat er nu
eindelijk af. Maar of nu alle roest en vuiligheid ook verdwijnt ? We betwijfelen
het. Je bederft al te kleren. Het is bijv. onmogelijk om vanuit onze cabines
in een witte broek naar de diningroom te gaan. Zonder scheuren kom je er misschien
af, maar zeker niet zonder vlekken. Het. is mij geloof ik nog nooit gelukt
om met schone handen aan tafel te komen. Wat je ook aanpakt, het is zwart.
Ik trek nog steeds deftig mijn roodbonte broek aan, als ik ter tafel ga. Mijn
nieuwe broeken zijn voor aan de wal. Mijn overhemden hebben ook allerlei gore
kleuren, het midden tussen rood, wit en zwart.
Een heerlijke nacht op het schommelende dek brengt ons weer in de Zaterdagmorgen.
De zee is wat wilder. Dat komt door de stuwing uit de Perzische Golf. Gelukkig
moeten we daar niet in. De warmte moet daar onuitstaanbaar zijn. Of het een
andere schommeling is, of dat we er nu tegen kunnen, de vissen worden in elk
geval door ons niet meer gevoederd. Het stikt hier van de vliegende visjes, kleine
zilverkleurige krengetjes. Ze vliegen soms wel 20-30 meter. Het lijken wel
vogeltjes. De stuwing van het water tegen de zijkant is nu zo zwaar dat we 2
mijlen per uur minder varen. De neus van het schip wordt steeds uit de koers gedrukt,
ivè zullen dus een paar uur later in Karachi aankomen.
We hebben de paters alvast een telegram gestuurd. Het is altijd mooi als je
van tevoren weet dat ie een paar loge's krijgt. We hopen tenminste dat er plaats
is, om daar weer eens heerlijk te kunnen slat>en. Want op de boot is het zeker
in de haven bij deze warmte geen leven. Drie dagen geen boot en geen water i
BRITS INDIE;
Zo heette dat toen nog. Nu spreken we van Pakistan en India. We maakten er
kennis mee in Karachi en Bombay.
ZONDAGMORGEN 1 JUNI tegen een uur of elf kwamen we dansend over de golven
Karachi binnen. Pater Valens Wienk superior Eccl., br. Prosper en een Brits-
Indische medebroeder stonden al op de kade. Ze hadden denk ik van alles maar
wat gestuurd, want ze wisten niet precies wat voor confraters ze mochten verwelkomen.
Ook hier teerden we weer allerhartelijkst ontvangen. Want het Noord-
Hollands Dagblad had hen ook hier al van onze avonturen verteld.
We gaan meteen naar de mooie St. Patric kathedraal waar ook het klooster ligt
van onze paters. Vóór de kathedraal staat een groot H.Hart-monument. Daar in
de buurt staat ook de mooie high-scool, een voor 1600 meisjes en een voor
evenzoveel jongens.
Er is in Karachi veel te zien. Veel wat erg vreemd is voor onze ogen. Allereerst
va"; op dat het in de straten wemelt van koeien. Ze leven van eten uit de vuilnisbakken,
ze zijn blijkbaar allen lid van de stadsreinigingsdienêt. Ze lopen
er dag en nacht rond als hondjes. Iedereen laat ze begaan, want in de ogen van
vele Brits-Indiers zijn het heilige beesten. Maandenlang kuieren ze in de straten
zonder dat de eigenaar er naar omkijkt. Nooit komt het voor dat zo'n beest gestolen
wordt, Die koeienvereerders worden, denk"ik, vooral gevonden onder de
z.g. Parsies. En de heiligen onder hen aarzelen niet zich in te wrijven met
datgene, wat zo'n beest dik of dun laat lonen. Die heiligen zijn de meest
vieze kerels die er rondlopem Ze laten haren en baard groeien (vrouwen kunnen
daarom blijkbaar niet heilig ziin ) ze dragen een paar todden om hun lendenen
en smeren zich in met allerlei vuil.
Behalve koeien en heiligen zag ie ook veel kamelen, vrouwen met potten of
snanden op hun hoofd en heel veel blote kinderen die evenwel altijd nog wel
iets om hun hzjpen hebben. Soms is het bandje wit, soms bruin. Ik denk naar
gelang ze sympathiseren met de derde orde van Franciscanen of Dominicanen.
- 44 -