deJacobsstaf 77 - Santiago

Van Tallinn naar Santiago
In de Jacobsstaf van februari 2006 (nummer
69) publiceerde ik het eerste deel van de voettocht
die mijn vrouw Jory en ik vanuit Tallinn
in Estland waren begonnen, op zoek naar sporen
van Jacobus. Hieronder leest u het vervolg.
Deel 3 Door Litouwen
Van een eventuele jacobsweg over land door
de Baltische staten is geen beschrijving te vinden.
Door Litouwen moeten we onze eigen
route uitstippelen, zoals eerder in Estland en
Letland. In Polen wordt dat anders.
We moeten Litouwen door in zuidelijke richting,
omdat we proberen een weg te gaan die
ons uiteindelijk op de Poolse weg zal brengen.
Die loopt vanaf Olsztyn in Noordwest-
Polen. De moeilijkheid hierbij is dat de ‘logische’
weg zou voeren door Kaliningrad, het
stukje Rusland ten noordwesten van Polen.
We zien hiervan af vanwege alle gedoe met
visa en het van tevoren op te geven traject
met overnachtingsplaatsen. We kiezen een
route die ons naar Augustów in het noordoosten
van Polen zal brengen.
Eind juli 2006 starten we in de grensplaats
Žeimelis, nagenoeg op de grens tussen Letland
en Litouwen. De route die we willen
gaan van noord naar zuid is deels ingegeven
door onze voorkeur voor landelijke wegen
en paden, anderzijds door de mogelijkheid
om ergens sporen van vroegere pelgrims te
vinden. Dat die sporen schaars zijn, is in de
twee voorafgaande zomers inmiddels wel gebleken.
Eigenlijk hebben we vanaf Riga in
Letland, waar we de middeleeuwse Jacobskerk
bezochten, geen teken van Jacobus meer
gezien.
In Litouwen moeten we van noord naar zuid.
Verder wordt de route mede bepaald door het
– 19 –
DE JACOBSSTAF 77
Tijs Dorenbosch
feit dat ik, op zoek naar Jacobus, langs een
trits jacobskerken wil, al dan niet toevallig
op een dagmars van elkaar gelegen
Bij de voorbereiding van deze tocht door Litouwen
heb ik geprobeerd om zowel via katholieke
instanties (Litouwen is overwegend
katholiek) als via de universiteiten van Kaunas
en Vilnius contact te leggen over het onderwerp.
Zonder succes: men weet niets of is
niet geïnteresseerd, maar waarschijnlijk beide.
Wel ben ik via internet in aanraking gekomen
met Viktoras, een leraar in Joniškėlis
die weliswaar weinig tot niets weet van het
onderwerp van onze tocht, maar ons graag
wil helpen met het uitstippelen van de eerste
dagetappes en het zoeken naar overnachtingsmogelijkheden.
Voor het vinden van
onze weg zijn we aangewezen op stafkaarten.
In de Litouwse hoofdstad Vilnius is een gespecialiseerde
winkel waar je stafkaarten van
heel Litouwen kunt kopen.
Slapen, eten en drinken
Het vinden van een slaapplaats is niet altijd
eenvoudig. Als een streek niet toeristisch
is, ben je aangewezen op onderdak bij particulieren,
of in parochie- en jeugdhuizen.
Dikwijls tippen de mensen bij wie je onderdak
vindt je over een mogelijk slaapadres bij
vrienden of bekenden op een van de volgende
dagen. Toevallige ontmoetingen leiden soms
ook weer tot een adres.
Zo kwamen we in het vliegtuig naar Vilnius
in gesprek met een Nederlandse veearts.
Toen we al zo’n dag of tien aan het lopen
waren, kreeg ik een sms’je van hem met het
telefoonnummer van een priester die ons wel
kon helpen aan een slaapadres. Nog toevalliger
waren we in de buurt van een jeugd-