Vrouwen over seksualiteit - radicaal feminisme

ewust zo weinig mogelijk probeerde te spelen, maar de lol was eraf want ik
was al onzeker geworden. Er waren nog meer punten van moeilijkheid. Zij
kwam vrij snel klaar en ik was gewend aan lang vrijen. Bovendien: als ze
klaar was, was ze ook uitgevrijd, kreeg slaap of ging thee zetten, terwijl ik
gewend was om voor, na, tijdens het vrijen te knuffelen en te truffelen, grapjes
te maken, enz. Bovendien was ik gewend om 's nachts te vrijen, zij 's
morgens. Nu had ik met mijn vroegere relaties ook wel eens 's morgens gevrijd,
maar dan meteen na het wakker worden. Mijn vriendin van nu wou 's
morgens eerst uitgebreid ontbijten en werd pas vrijerig tegen de tijd dat ik
bekoeld was. Ik haat ontbijt. Toch wist zij mij en ik mijzelf na dat ontbijt wel
op te warmen. Mijn lichamelijk verlangen naar haar lag erg aan mijn oppervlakte.
Maar dan kwam dat hele snelle vrijen. En juist als ik dan warm begon
te lopen, ging zij zich lekker uitrekken. 'Ziezo, dat was dat'. Toch werd ik
steeds verliefder, wilde steeds vrijen, natuurlijk ook omdat ik niet geheel bevredigd
was, maar ook omdat ze zo heerlijk voelde, zo naar me toe klaar
kwam, zo verliefd op me was.
Ze was getrouwd geweest, had de laatste jaren ook wel veel met vrouwen gevrijd,
maar nooit 'echt'. Altijd op een manier van: vrouwen zijn lief, alleen bij
vrouwen vind je erotiek en warmte, maar bij echte' seks hoort een pik. Hoewel
ze vond dat dit een kultureel bepaald standpunt is, duurde het een paar
maanden voordat ze eraf was. Toen we gingen samenwonen was ze, voor het
eerst, een echte 'homoseksueel'. Ze heeft onder het motto 'Als ik het niet vlug
doet hoeft het niet meer', keihard 'gewerkt' om haar weerstanden tegen de
maatschappelijke waardeloosheid van homoseksualiteit te overwinnen. Die
periode is nu veraf. Ze was vaak somber en ik deed niet zoveel. Achteraf denk
ik dat ik afwachtte wat er uit zou komen. Ik had zelf niet zo veel problemen
met de homoseksualiteit meer: vrijde de laatste jaren steeds met vrouwen, had
mannen na twee relaties van elk twee jaar afgeschreven omdat ik me bij hen
onvoldoende uiten kon en helemaal niet mezelf kon zijn zoals ik dat wou.
Ik heb mij in de tijd dat mijn vriendin haar weerstanden neerhaalde verdiept
in de problemen van getrouwde vrouwen en moeders, waarmee ik eigen1ijk
nooit was gekonfronteerd, waardoor ik haar soms helemaal niet begreep.
Makkelijk was dat niet.
Nu begrijpen we elkaar heel aardig, kunnen goed samen praten en hebben
geen problemen meer met de seks: we vrijen 's morgens of 's avonds, voor of
na het ontbijt, langer of korter, al naar gelang het uitkomt.
Als we het maar niet te druk met andere dingen hebben...
17
De Bonte Was, VROUWEN OVER SEKSUALITEIT, Amsterdam 1974, uitgeverij De Bonte Was